- 13 Nisan 2007
- 34.001
- 104.038
- 1.123
- 46
- Konu Sahibi hayallervehayatlarrr
- #21
Allah Allah ne acayip adam.
Nasıl evli kalacaksınız ki?
Nasıl evli kalacaksınız ki?
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
bende böyleyim birebir aynıyız bebek hariç yaşananlar gebersin istiyorumBen bu şekilde yapınca ona evde yemek dahi yapmak istemiyorum bunu aşamıyorum. Normal çiftler kavga edince yine eşini düşünüyordur sanırım ama ona karşı öyle bir hırs oluyor ki artık içimde hiçbişey yapmak gelmiyor içimden. Bunu nasıl aşacağım bilmiyorum
Senin kendini kötü hissedeceğin bir durum yok kendi hatalı diye seni aşağıya çekiyor ki ona bulaşmaman için taktik yapıyor keşke böyle bir evliliğe çocuk olmasaydı boşansan bile bu adamla ömür boyu bir bağın olcakGerçekten öyle. Ama ben tamam deyip oturamıyorum sonu hep kavga gürültü evliliğimiz bitme durumuna geldi artık. Bir de biz daha evliliğimizi oturtmamışız spor diyorsun hala sen busun işte diyor artık kendimi gerçekten kötü hissetmeye başladım psikolojim bozuldu
Yazdıklarım çok az ama hissettiklerim bi nebze anlaşılmış gibi hissettim mutlu oldum şu an. Evet çalışıyordum evde de genelde herşey bendeydi. hamileliğim desem psikolojik olarak çok zor geçti hep kavga gürültü malesef. Lohusalık ayrı zor.. bilmiyorum ne yapacağımbu modeller böyle maalesef iflah olmaz sizin sorununuz bebişten de öte bence kim bilir neleri daha böyle yapmadı bebek öncesi çalışıyor muydunuz çalışıpta her şey sizde miydi
bebeğiniz tamam çok güzel anne olmak ama işte aması var bu adamdan olmasaydı keşke sütünüz kesilmesi psikoloji bozukluğu vs olur bu gidişle
takmamak tek yol bence üzgünüm oturmayan evlilik tembel adam ve sonucunda erken gelen bebek kim bilir hamileyken neler yaptı o çocuğa bişi olsa sizden bilir haspaa
tabiki hissediliyor üstelik kendimle benzer şeyler bulunca tek bende mi kavga var sanıyordum çok zor ne diyim boşansanız ayrı dert ortada küçücük yeni doğan bebek bide çalıştığınız halde böyleYazdıklarım çok az ama hissettiklerim bi nebze anlaşılmış gibi hissettim mutlu oldum şu an. Evet çalışıyordum evde de genelde herşey bendeydi. hamileliğim desem psikolojik olarak çok zor geçti hep kavga gürültü malesef. Lohusalık ayrı zor.. bilmiyorum ne yapacağım
Evlilik öncesi 3-4 ay. Aynı yerde çalışıyorduk tanıyorduk birbirimizi ama sevgililik dediğim gibi. Sevgiliyken çok kavga etmedik etsekte konular büyük olmadığı için toparlanıyordu ve her gün birlikteydik yalnız bırakmıyordu beni aramız kötü kalmıyordu. Ama evlendikten sonra işin içine aile faktörü girdi orada başladı bizim sorunlar. Ve ben evlendik artık daha özgürüz diye içim kıpır kıpırken karşımda birden hayat bitmiş gibi davranan bi adam oluverdi. Ben gezelim tozalım anı biriktirelim bu günlerimiz bir daha geri gelmeyecek dedikçe halim yok yorgunum bayım ağrıyor ekonomik sıkıntılarımız var pisikolojim iyi değil diyordu hep. E ben de dolu dolu yaşamak isteyen özellikle eşim ile isteyen bi insanım. Ters tepildikçe sinirlendim kavga ettik ben gezme delisi oldum cafe delisi oldum isteği bitmeyen bi insan haline geldim. Hadi dışarı çıkalım sıkıldım bu hava alalım desem o hayır derse bitmeli konu. Benim isteğimin bir önemi kalmıyor ben istiyorum ki canı istemese de benim için bişeyler yapabilsin ama yok ben hayır denilince olmamasını kabullenmeliymişim prenses değilmişim ben öyle diyortabiki hissediliyor üstelik kendimle benzer şeyler bulunca tek bende mi kavga var sanıyordum çok zor ne diyim boşansanız ayrı dert ortada küçücük yeni doğan bebek bide çalıştığınız halde böyle
hem para getirsin hem hizmetçi olsun hem damızlık olarak kullansın çocuğunu doğuran bakan biri var oh ne ala ne ala
muhakkak boşanma konusu geçmiştir bu kadar kavgada ne diyor mesela haspa
evlilik öncesi mesela kavga vardır eminim ilk ne gibi sorunlarınız vardı da bu katlandı
Boşardım valla böyle adamı, yok istemiyormuşmuş sende onun istediklerini yapma hayır de bak bakalım yapıyor mu yapmıyor
sizde o halde onun isteklerine hayır diyip sıfır beklenti ve talep içerisinde olacaksınız inceldiği yerden kopsun hayat enerjinizi neşenizi almış allah bilir sen niye böylesin de diyordurEvlilik öncesi 3-4 ay. Aynı yerde çalışıyorduk tanıyorduk birbirimizi ama sevgililik dediğim gibi. Sevgiliyken çok kavga etmedik etsekte konular büyük olmadığı için toparlanıyordu ve her gün birlikteydik yalnız bırakmıyordu beni aramız kötü kalmıyordu. Ama evlendikten sonra işin içine aile faktörü girdi orada başladı bizim sorunlar. Ve ben evlendik artık daha özgürüz diye içim kıpır kıpırken karşımda birden hayat bitmiş gibi davranan bi adam oluverdi. Ben gezelim tozalım anı biriktirelim bu günlerimiz bir daha geri gelmeyecek dedikçe halim yok yorgunum bayım ağrıyor ekonomik sıkıntılarımız var pisikolojim iyi değil diyordu hep. E ben de dolu dolu yaşamak isteyen özellikle eşim ile isteyen bi insanım. Ters tepildikçe sinirlendim kavga ettik ben gezme delisi oldum cafe delisi oldum isteği bitmeyen bi insan haline geldim. Hadi dışarı çıkalım sıkıldım bu hava alalım desem o hayır derse bitmeli konu. Benim isteğimin bir önemi kalmıyor ben istiyorum ki canı istemese de benim için bişeyler yapabilsin ama yok ben hayır denilince olmamasını kabullenmeliymişim prenses değilmişim ben öyle diyor
Evet bı suç var, bez değiştirme konusundan başlamıyor mevzu, neyse..Hayır sadece bu olsa keşke. Ben birşey isteyince onun canı isterse yapmak istiyor yoksa asla. Ben karşısında kıvranayım yok. Tartışma çıkınca da sen hayırdan anlamıyorsun kadın dediğin hayırdan anlar vs konuşur. Ben de bu konuşmalara karşılık verdiğim için suçlu olurum genelde..
sizde diyin erkek dediğin karısının isteklerini yapar ikiletmez ne erkekler var senin neyin eksik diye ama tabi o zamanda başlar kıyaslama beni bilmem ne umarım evin tüm maddi sorumluluğu ondadır erkek dediğin karısının eline bakmaz ne de olsaHayır sadece bu olsa keşke. Ben birşey isteyince onun canı isterse yapmak istiyor yoksa asla. Ben karşısında kıvranayım yok. Tartışma çıkınca da sen hayırdan anlamıyorsun kadın dediğin hayırdan anlar vs konuşur. Ben de bu konuşmalara karşılık verdiğim için suçlu olurum genelde..
Adamın altını değiştirmemesi sinir bozucu ama ikiniz de güç savaşına girmişsiniz, öncelikle sizin bir bebeğiniz var, kendinizi toparlayın. Annenizin karışması doğru değil, inat yapıyor güzellikle konuşup bir yol bulunEvleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
Hayır sadece bu olsa keşke. Ben birşey isteyince onun canı isterse yapmak istiyor yoksa asla. Ben karşısında kıvranayım yok. Tartışma çıkınca da sen hayırdan anlamıyorsun kadın dediğin hayırdan anlar vs konuşur. Ben de bu konuşmalara karşılık verdiğim için suçlu olurum genelde..
Siz bu adamla evlenirken hiç mi tanımadınız? Nikahta mı tanıştınız kendisiyle? Böyle evliliklerin olmazsa olmazı çocuk zaten.Evleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..
Mesele sadece bebek alti değiştirmek degil eşiniz çok ataerkil bir ailede pohpohlanarak büyümüş belli ki erkek şunu yapmaz bunu yapmaz diyerek. Yani baştan cok uyumsuz bir evlilik yapmışsınızEvleneli 1 yıl oldu ve plansız bir şekilde 1 çocuğumuz oldu şu an 2 aylık. Eşim çocuğumuzun altını hiç almaz üstünü giydirmez bunlar benim sorumluluğumda oldu nedense. Bir defasında annem eşime sen de öğren çocuğun altını birlikte alın şeklinde birşey söyledi eşim yok ben yapamam dedi.Ben de bebeğimiz küçük çekiniyordur düşüncesi ile kendisini zorlamadım birşey söylemedim bu konuda. Az önce yine geldi çocuğun altını alsana pis durmuyor dedi. Gel aşkım beraber alalım sen de öğren yavaş yavaş dedim. Birden eşim sinirlendi “yok artık, o kadar da değil, yardım ediyorum zaten sana, iyice saçmaladın” şeklinde konuşup gitti yanımdan sinirli sinirli. Ben de sinirlendim konuşmaya çalıştım bak birkaç ay sonra işe başlayacağım ayrıca spora başlamayı düşünüyorum bikaç saatliğine sana bırakmam gerekecek nasıl olacak dedim. Ayrıca yardım ediyorum dediğin şeyler senin görevin babasın ya sen ikimiz de sorumluyuz bişeylerden dedim. Sen de annesin al çocuğunun altını dedi yine gitti sinirli sinirli. Ama ben sindiremediğim için konuşmaya çalıştım çocuğumu babasına bırakıp aklım kalmadan bikaç saat işlerimi halletmek istiyorum diye. Daha beter oldu herşey ben anneymişim nasıl çocuğumu bırakıp spora gitmeyi düşünüyormuşum, o uygun bulmuyormuş daha erkenmiş, 6 ay bi olsunmuş sonra bakarmış duruma göre, zaten doğum kilolarımı vermişim hala neyin derdindeymişim sorun çıkarmaya yer arıyormuşum vs. Her bunları söylediğinde ben de susmadım tabi birbirimize girdik. En sonunda “bi annen söyler yap diye bi sen ne yapmaya çalışıyorsunuz siz” deyince delirdim. Çünkü annemle anlaşamadığını kafa yapısının uyuşmadığını söylüyor ve annemin böyle demesi zoruna gitti. Ben yapmıyorum yapmak istemiyorum yapmak istediğim zaman bakarız diyor. Bu konuşmaları kaldıramıyorum artık saten evliliğimiz çokta düzgün değil bişeyleri toparlamaya çalışıyoruz derken böyle saçma sapan konular büyüyor. Düzgünce deseki canım ben korkuyorum yapamam vs yine anlayacağım ama iyice abarttın saçmalama istersen filan deyince çıldırdım yoksa ben mi abartıyorum. Konuşmak istediğim çok şey var ama kafamı toplayıp yazacağım. Bu konuda ben mi abartmışım kendimi suçlu hissettirdi yine. Huzurumuzu ben bozuyormuşum..