Bebeğiniz doğduğunda onu sahiplenememe, sevememe, bağ kuramama gibi şeyler yaşadınız mı?

Ben yermeyeceğim. Kötü biriymişsiniz. Ama iyi olmya karar vermiş olabilirsiniz diye düşünmek istiyorum bu konunuzla. Bebek bakımını anneanne yaparsa düzelemezsiniz. Çünkü sizin bebeğiniz. Bakın lohusa drpresyonu yaşarken koca kadın halinizle bile annenize ihtiyacınız var. O ise minicik yavru. Sadece sizin kokunuza ihtiyacı var. Alın sarın sarmalayın. Lütfen bebeğin buna ihtiyacı var. Bakımını siz yapın.
 
Burda diğer yorumları okuyunca profilinize girip baktım da çok büyük konuşmusunuz. Bu size ders olmuştur. Ama yine de üzüldüm halinize. İnsan bazı şeyleri yaşamadan anlamaz. son zamanlarda hep lohusa depresyonu ile ilgili konular açmışsınız. Umarım iyileşirsiniz o küçücük bebek için diliyorum bunu en çok. ve bebeğinizi bu yaşadıklarınızdan da ders alıp biraz vicdanlı yetiştirirsiniz.

diğer olumsuz yorum yapan arkadaşlarda bence yapmasınlar evet konu sahibi çok büyük konuşmuş insanları incitecek şeyler söylemiş. Allah doğru yolu göstersin yaptıklarının cezasını da çekiyor zaten. ama sonuçta öyle ya da böyle anne olmuş ve onun çocuğu büyünce bizim cocuklarımızla muhatap olacak o yüzden iyi yetişmesi lazım. bir çocukta anne sevgisi görmeden her zaman eksik olur. Boşverin sizde onun gibi olmayın merhamet her zaman kazanır.
 
ay eski yazılarınızdan dolayı çok kalp kırmıssınız.. ama yine de yeni annesiniz sizi üzmek istemem hiç.

ilk dönem ben de başkasının bebeğine bakıyor gibi hissediyordum hatta bununla işgili konum da var. ama hiç “eski hayatım daha güzeldi, özgürlüğümü kaybettim” hissi olmadı. bebeğe yetemeyecek, onu büyütebilecek yeterlilikte değilmişim gibi bir histi benimki.

ne zaman herkesi gönderdim ve bebeğimle ve esimle yalnız kaldım bebeğimi sahiplendim ve kendimi yeterli görmeye başladım. hala daha çok sükür her konuda yeterli görüyorum kendimi. ilk defa karsılastığım bir durum dahi olsa hızlı ve soğukkanlı hareket edebildiğimi gördüm. bu içgüdüyle oluşuyor bence.

siz ilacı alıp rahatlamayı ümit etmissiniz ama bebeğinizle bu sekilde bağ kurmanız imkansız. bence antidepresanlık bir durumunuz yok. annelikte her seyden bu kadar kolay kaçmak, kaçabileceğini düsünmek, kaçamadığında kendini hapiste hissetmek sağlıksız.. sizin için değil bebek için. yoksa siz zaten yolunuzu bulmussunuz
 
Bebeğin bakımını gün gün annenizden alın yoksa hiç alışamazsn her gün bi yarım saat daha fazla Zaman geçirin. Rahata alıştırıyorsunuz kendinizi ve siz bu şekilde hiç o bebeği istemeyecksinz biraz sorumluluk alın bi zahmet, zamanla da bağ kurulur zaten.
 
Eski yazılarınızı bilmiyorum. Lohusa depresyonu 3 haftalık antidepresanla geçmez, buradaki yorumlar beni hayrete düşürdü gerçekten. Demek ki Tv'de gördükleri lohusa depresyonu kaynaklı bebeğe zarar verilmiş haberlere de cani anne yorumu yapıyorlar. Zamanla bağlanacaksınız kendinizi bunun için zorlamayın. İlacınıza devam edin. Gergin konulardan uzak durun.
Doğum yaptığımda ben de yoğun bi bağ bekledim ama birden yüklenmedi. Çok şükür kızımı sevdim, bakımını yapmak istedim ama kesinlikle anneliği daha farklı hayal etmiştim. Olabilir bunlar siz gergin konulardan uzak durun. Hayatınıza devam edin, tıbbi durumunuzu yönetmeye çalışmayın, akışında gelişecektir.
 
Bilmiyorsaniz yorum yapmayın o konuda saf kötülük başka birşey lohusa dep. Başka birşey gram üzülmüyorum beter olsun
 
Yazdığın ukalaca ve hadsizce mesajlarından sonra hala akılmı istiyorsun. İnsanların sana tavsiye vereceğine inanıyormusun. Küçümsediğin aşağıladığın insanlardan özür dileseydin belki tepkiler daha farklı olabilirdi. Sana asla üzülmüyorum bebeğe yazık.
 
Sizin o dediğiniz tvdeki haberlere cani anne yorumunu tam da bu hanımefendi yapabilecek kapasitede işte :)
 
Önceki konularınızı bilmiyorum ama herkes bu kadar tepki gösteriyorsa çok üzüp çok kırmışsınız demektir. O zamanda normal hissetmediğinizi düşünüyorum. Ama sizden önce bebeğinizi düşünerek birkaç önerim olacak. Benim bebeğim de tam 3 aylık. Hiçbir anda başkasının bebeği gibi hissetmedim ama lohusa depresyonu gerçek ve ağır bir şey. Arkadaşımın teyzesi aylarca kucağına almadı arkadaşımın annesi tutar o da öyle emzirirdi. Sonra yavaşça tutmaya başladı. Bence terapi alın ilaçları bırakın. Eğer terapi işe yaramazsa tekrar ilaca başlarsınız. Ufak tefek bakımlarla başlayın. Sonra bakımları yavaşça arttırarak üstlenin. Minicik bir bebek ve dünyada en güveneceği kişi sizsiniz bunu düşünün. Şu an bile annenize muhtaç hissediyorsunuz ve en büyük limanınız. O bebeğin de güvenli limanı sizsiniz. Eşiniz destek oluyordur diye düşünüyorum. Bakımını yapınca kısa bir an kahve içmeye çıkın. İnşallah en kısa zamanda bebeğiniz için atlatırsınız. Ben bebeğinize çok üzüldüm. Doğumdan sonra kalçam kırıldı benim o zaman bile bakımlarını yaptım. Kucağımda gezdiremiyorum diye çok üzülürdüm. Şu an tombul bir bebek ve gezdiriyorum. Bana ağlasın alışır dediklerinde hayır dünyaya gelmeyi o seçmeyi anne olmayı ben seçtim onun ihtiyaçlarını karşılamak zorundayım diyorum. Çünkü onlara seçme şansı tanımadık onları biz istedik
 
Yeni doğum yapmış bir arkadaşımı bebeği 3 haftalikken ziyaret etmiştim. Bana bebeğine karşı bağ hissedemediğini ve onu kendisine biyolojik olarak bağlı bir canlı gibi gördüğünü söylemişti.

Bebeği 3,5 aylıkken tekrar görüştük. O kadar duygulu ve sevgi doluydu ki aralarındaki bağ muazzamdi

Post partum çok yaygın, bir cok kadının yaşadığı ama anneliğin kutsal sayıldığı bizimki gibi toplumlarda pek konusulmayan ve kadinlarin kendinden utanmasina neden olan bir sendrom.

Kendinize zaman tanıyın, o bağ gelişecektir
 
Doktor sana o amtidepresanı vermeyecekti
Sen de bebeğini emzirecektin. Bu da onu benimsemene yardımcı olacaktı. Başkası bebeğe bakıyorken nasıl onu benimsemeyi bekliyorsun. Ne oldu ya dünyan başına mı yıkıldı da antidepresanı içmeyi kabul ettin
Ocağın mı söndü kimsesiz mi kaldın ya
Annesin anne. Artık kocaman bir dünyan var farkında mısın etinden kemiğinden kanından canından bir bebek var önünde. Ne demek özgürlüğüm elimden alındı. Lohusalık depresyonu bu değil.
Seninki şımarıklık kusura bakma. Özgürlük elinden alınmış mış.
Vallahi gözlerim dolu dolu yazıyorum bu yorumu. Ceza almak falan umrumda değil. İsterse hesabımı kapatsınlar.
Konu sahibi kendine gel lütfen. O bebeği al koynuna ve uyu. Kokusunu içine çek. Bugünler geçecek ve bir daha o yenidoğan hallerini özleyeceksin bile. Hiçbirşey sonsuza kadar sürmeyecek
 
bebeğinle senin ilgilenmen gerekiyor ilgilenmezsen bağınız nasıl güçlenecek? istemeden mi hamile kaldın neden özgürlüğün elinden alınmış gibi hissediyorsun?
 
bebeğinle senin ilgilenmen gerekiyor ilgilenmezsen bağınız nasıl güçlenecek? istemeden mi hamile kaldın neden özgürlüğün elinden alınmış gibi hissediyorsun?
Hayır istemeden değil. Aksine çok istedim sabırsızlıkla mutlulukla bekledim. Ama doğumdan sonra bana bir şey oldu. Bir anda bunalıma girdim sanki. Bebeğim bana yabancı gelmeye başladı. Eskiden çok aktiftim istediğim an gezerdim, uyurdum, canım ne isterse onu yapardım. Şimdi hiçbir şey eskisi gibi değil. Kapana kısılmış gibi hissediyorum. Tabi ki öncesinde de insan tahmin ediyor sorumluluk alacağını ama yaşamadan bilemiyor. Çok tuhaf bir his. Sürekli iç sıkıntısı, sorumluluk duygusunun verdiği boğulma hissi, mutsuzluk, karamsarlık.
 
hayatım bunlar normal şeyler sen buradaki olumsuz ve kötü yorumları sakın dikkate alma. ben anne değilim hiç hamile de kalmadım ama çevremden gördüğüm kadarıyla lohusalık stresini bunalımını biliyorum içinden bi insan çıktı sonuçta herkes aynı tepkileri veremeyebilir sen alışma sürecini en iyi bebeğinle ilgilenerek hızlandırabilirsin. annen de yardım etsin tabi ama bebeğini göğsüne yatır temasta bulun onun sana şu an çok ihtiyacı var bu günler geçicek sen yine istediğin gibi gezeceksin hem de sana aşkla bakan minik iki çift gözle beraber, böyle daha tatlı olacak emin ol. yapabiliyorsan da ilaçları bırak bebeğini emzir eğer mümkünse tabi böyle şeylerin işleyişini bilmiyorum
 
Yine istediğin gibi yaşıyorsun. Bebeğine annen bakıyor . Hatta 1 sene bebeği anneme vereyim diye konu açmıştın
 
 
Ben de hamileyim ve zamanın ne göstereceği nasıl bir anne olacağımı kestiremiyorum. Ama atalarımız seneler önce ne güzel söylemiş büyük lokma ye büyük konuşma diye. Tam size uyan bir söz olmuş gerçekten. Daha doğum yapmadığım için depresyonu konusunda bilgi sahibi değilim fakat hamileliğimi öğrendiğimden beri bir laf konuşurken önce 3 kere düşünüp ondan sonra söylüyorum her zaman. keşke siz de burda bu kadar ah almasaydınız belki o zaman farklı olacaktı her şey.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…