Bu sıkıntıyı bizzat yaşadım gazlı bir bebeğim vardı ve loğusa sendromuyla beraber bir an da bir göğsümde sütüm azaldı. Tamamen bitmediğine şükür ediyorum. Hani ona buna güvenerek mi yaptınız diyen bayanlar, yardım istemek ve beklemek başkasının toptan bakması anlamına gelmiyor. Ki özellikle ben kimseye vermem, ben bakarım diyenlerin çocuk olduktan sonra annesinden çıkmadığını falan görmüşümdür.
O psikoloji üstüne bir de minnacık bir bebekle baş başa kalmak korkutabiliyor insanı, kafa bir milyon oluyor zaten, saçma sapan şeylere höyküre höyküre ağlıyorsun, ben ağlarda sesini duyamazsam diye bildiğiniz uyuyamıyor, gözümü tavana dikiyordum ıh etse başındaydım. Bir taraftan anneliği kabullenme durumu..
Altını alırken çocuğun patikli pijamasını komple indiriyordum sonra tekrar giydir titreye titreye o kalem bacaklara zarar veririm diye nazikçe sırtımdan ter akıyordu vallahi, sonra bir baktım yarıya kadar indirip bacak arasından bezi geçirip değiştirdi bebek görmesine gelen bir yakınım, ana dedim benim neden hiç aklıma gelmemişti bu ne kadar pratik
Yani zor gerçekten hayatın komple değişiyor, tamam çok seviyorsun ama kendine vakit ayırmaya, dinlenmeye deşarj olmaya da ihtiyacı oluyor insanın..
