- Konu Sahibi xxAyxsxeGxuxlxx
-
- #28.641
kızlar yanlış anlamayın beni ama hamileliğimden midir nedir bilmiyorum, erkeklerden nefret eder oldum. Eşimin yüzünü bile görmek istemiyorum, halbuki hiç bir sorunumuz yoktu. en sonun da kızımı bahane edip odamı da ayırdım, 2 aydır kızımın odasında ki kanepe de yatıyorum. oğluma alış veriş yaptım o kadar yıkadım ütüledim katladım dolabına yerleştirdim. kızıma hamileyken ne kadar neşeliysem, oğluma olan hamileliğimde o kadar mutsuzum, sürekli mide bulantısı gece yarıları mide bulantısıyla kalkıp ağzımdan kan gelmesi, öyle stresliyim ki mide kanaması geçiriyorum, dr a gitmek bile istemiyorum,
Bazen Allah beni erkek bebek istediğim için cezalandırıyor mu diyorum. dr bebeğin cinsiyeti erkek dediğin de --1 kızım 1 oğlum olacak-- diye sevineceğim yerde hemen kızımın yüzüne baktım içimden sanki birşeyler koptu.
içimde hep kızıma karşı bir suçluluk duygusu var, halbuki onu canımdan çok seviyorum, 2. bebeğim kız olsaydı daha mutlu olacağım hissine kapıldım. çünkü 2. bebeği sırf kızım yalnız kalmasın diye istiyordum. ne zamandır buraya birşeyler yazıyorum sonra siliyorum. tepki almaktan mı korkuyorum onu da bilmiyorum.
eşimin sürekli gelip karnıma elini koyması karnımı öpmeye çalışması, oğluuuuum demesi, o öyle karnımı severken kızımın (3,5 yaşında) uzaktan masum masum bakışı beni aşırı derece de strese sokuyor, hemen eşimi tersliyorum elimde olmadan.
kızım babası işten geldiğinde el ve ayak tırnaklarını eliyle çekip koparmaya başladı, eşim --yapma babacığım tırnakların çirkin olur gel oje sürelim güzel görünsünler-- dediğinde, kızım --annemle evde yalnızken yapmıyorum sen gelince koparıyorum seni sevmiyorum artık git bu evden kardeşim annem ben yalnız kalalım -- diye bağırıyor.
Bazen Allah beni erkek bebek istediğim için cezalandırıyor mu diyorum. dr bebeğin cinsiyeti erkek dediğin de --1 kızım 1 oğlum olacak-- diye sevineceğim yerde hemen kızımın yüzüne baktım içimden sanki birşeyler koptu.
içimde hep kızıma karşı bir suçluluk duygusu var, halbuki onu canımdan çok seviyorum, 2. bebeğim kız olsaydı daha mutlu olacağım hissine kapıldım. çünkü 2. bebeği sırf kızım yalnız kalmasın diye istiyordum. ne zamandır buraya birşeyler yazıyorum sonra siliyorum. tepki almaktan mı korkuyorum onu da bilmiyorum.
eşimin sürekli gelip karnıma elini koyması karnımı öpmeye çalışması, oğluuuuum demesi, o öyle karnımı severken kızımın (3,5 yaşında) uzaktan masum masum bakışı beni aşırı derece de strese sokuyor, hemen eşimi tersliyorum elimde olmadan.
kızım babası işten geldiğinde el ve ayak tırnaklarını eliyle çekip koparmaya başladı, eşim --yapma babacığım tırnakların çirkin olur gel oje sürelim güzel görünsünler-- dediğinde, kızım --annemle evde yalnızken yapmıyorum sen gelince koparıyorum seni sevmiyorum artık git bu evden kardeşim annem ben yalnız kalalım -- diye bağırıyor.