Bebek neden annenin arkasından ağlar?

Benim kızım da , 9. ay ile 15.-18. ay arası bir süre böyle yapmıştı , Benden ayrılırken aşırı ağlamanın yanı sıra ;
yabancı birisini gördüğünde , benden başka birisi babası dahi kucağına almak istediğinde aşırı derecede ağlardı,
farklı bir eve girmeye çalışırsak , boynuma sarılıp direnirdi.
Bu süreçte yapmanız gereken, onu hiçbir şeye zorlamamak . Ağlamasının özel bir nedeni yok, bir dönem olarak düşünün. Sanırımm yabancıları ayırt etme durumu bazı çocuklarda böyle şiddetli yaşanabiliyormuş. Tabii O zamanlar ben deneyimsizdim. kızım, ilk çocuğumdu.
aileden çok bilmişler ; bu çocuğu hiçbir yere götürmüyor musunuz, ortamlara, kalabalığa sokun gibi dahiyane (!) fikirler verir, beni daha da çok çıldırtırlardı. Sanki mağarada yaşıyorduk da İnsan yüzü görmüyor muydu :)
Neticede , zorla kocaman insanlar olan bizi sevmediğimiz ortamlara soksalar , biz bile oturup ağlama hissiyatına kapılırız .
Bu süreçte kolaylıklar dilerim. Yavrunuzu sağlıkla büyütün insallah .

Bende bunu arastirmistim. Alistira alistira gidin diyorlardi. Yani mesela oda degistireceginiz zaman “simdi geliyorum annecim bi saniye” diyerek gidin her seferinde. Zamanla alisiyorlarmis. Ben genelde eline bi oyuncak verip kayboluyorum ortaliktan. Ama sanirim benimki sizin kadar buyuk degil henuz.

Benim kizim disari cikacaksam kiyafetlerimden bile anliyo.. aglamaya basladi yeni yeni..13 aylik.. ben takmiyorum hepsi donem donem oluyo

Farkındalığı artmış

Muhtemelen sizin onun bir parçası değiş başka birisi olduğunuzu anlıyor ve o nedenle memesinin uzaklaşmasını istemiyor

Hiç bırakmadığınız için de bu kısacık ayrılıkların ne kadar süreceğini kestiremiyor

Bir süreç geçer

2.cocugumdan sonra öğrendııgm sey onların bır çocuk olduğu ve uzerıne bu kadar düşünmemek gerektıgı oldu . Baya gec oldu ama
1 yaşında benimkisi, ben evden çıkıyorum diyerek uyanıksa operek çıkıyorum henüz ağlamıyor ama , aklı basına geldıgınde bılınclı ağlarsa bakalım napıcaz

Oğlum 4 aylıktı, ben odadan çıkınca ağlamaya başlardı, kucağıma almayınca da yani aynı mekanda olmakta yetmiyordu bizimkine. Büyüdükçe kapılara vurmaya başladı ben yoksam hatta içeri de babası da varken, ben olayım babasını da tanımıyor. Mesela eşimle ben kanepede otururduk, eşim kucağına ağlamak isterdi ağlar, bana uzanmaya çalışırdı. Kimseye kendini sevdirmez, bütün gün kucağımda oturmak isterdi.

Güvenli bağlanma diyorlar ama biz gün içinde genelde yalnızdık zaten akşam babasını görürdü bir tek, ek olarak öz bakımını babasıyla paylaşarak yapardık. Bilemiyorum?

Bende anneme çok düşkün bir çocukmuşum, annem anlatırdı arkamı dönemezdim diye, peşini hiç bırakmadığımı, kadın otururken bile eteğinin ucunu tuttuğumu söylerdi, bilenler de aynı şekilde..

Ve annemde yalnızmış..

İşe ilk başladığımda çok zor oldu, 16 aylıktı. Zaman içerisinde alıştığını düşünüyorum çünkü bana bu denli düşkünken işe giderken bıraktığımda hiç ağlamıyor artık, geri geleceğimi biliyor. Geldikten sonra bir daha bırakmaz ama, 1 kez gitme hakkım var.