bebek sahibi olma

iyi akşamlar. ben 9 aylık evliyim. . Bebek sahibi olma konusunda korkularım var. hamilelik doğum süreci ve sonrası. beni korkutuyor. Sonra hayatımın değişecek olması. Şu an belli bir rutinde devam ediyor hayatımız. akşamları yürüyüşe çıkma haftasonları piknik yapma gezme dolaşma.Bebek sahibi olunca sanki bunları hiç yapamayacak gibi hissediyor insan. 4yaşındayeğenim var gerçekten çok zor bir bebekti. uyutması zor yemek yemesi zor. hala daha o şekilde. Ve çevreden duyduğum doğum anıları. Gözünü korkutuyor ınsanın. Eşimin arkadaşının bebeği oldu. Sanki eşim de bebek istıyor gibi ben de daha çok erteleme taraftarıyım. Sizin hayatınızda ne gibi değiişiklikler oldu

Kiz öyle düşünme bebek olunca hayat baska güzelleşir bence Bn bi an önce olsun istiyorum hayatim herseyim onla olsun istiyorum ..

Zorluğu kadar güzelliği de var ☺

Evet çok zor gerçekten ama dünyanın en güzel şeyi anne olmak

Ben de şuan nişanlıyım. Evlilikten korkma evresindeyim ben, daha senin evreye geçemedim. O yüzden yorum yapamıcam..
Güzel Allah ım tüm herkesin yardımcı olsunnn

ayyuzlum01 .!.:

iyi akşamlar. ben 9 aylık evliyim. . Bebek sahibi olma konusunda korkularım var. hamilelik doğum süreci ve sonrası. beni korkutuyor. Sonra hayatımın değişecek olması. Şu an belli bir rutinde devam ediyor hayatımız. akşamları yürüyüşe çıkma haftasonları piknik yapma gezme dolaşma.Bebek sahibi olunca sanki bunları hiç yapamayacak gibi hissediyor insan. 4yaşındayeğenim var gerçekten çok zor bir bebekti. uyutması zor yemek yemesi zor. hala daha o şekilde. Ve çevreden duyduğum doğum anıları. Gözünü korkutuyor ınsanın. Eşimin arkadaşının bebeği oldu. Sanki eşim de bebek istıyor gibi ben de daha çok erteleme taraftarıyım. Sizin hayatınızda ne gibi değiişiklikler oldu

Genişletmek için tıkla...

İlk ay ben. Cok fenaydım ne yani annemi oldum hc bsey eskisi gbi olmuycak dıyordum sonra b bakdm meger b yarım eksikmis insan oldugumu anladım nedne yasadıgımı hissettm bana guc veren bir cift goz var smdi ve herseyi onla yapmak istiyorum cok harika b duygu

az önce bebekleriyle arkadaşlarımız geldi misafirliğe.. benimki o kadar heveslendi ki.. bende zerre heves yok. hem korkuyorum hem de cidden bakabileceğime inanmıyorum. keşke o da hevesli olmasa bu kadar. bizim ilerde en büyük sorunumuz bu olacak sanırım..

ayyuzlum01 .!.:

iyi akşamlar. ben 9 aylık evliyim. . Bebek sahibi olma konusunda korkularım var. hamilelik doğum süreci ve sonrası. beni korkutuyor. Sonra hayatımın değişecek olması. Şu an belli bir rutinde devam ediyor hayatımız. akşamları yürüyüşe çıkma haftasonları piknik yapma gezme dolaşma.Bebek sahibi olunca sanki bunları hiç yapamayacak gibi hissediyor insan. 4yaşındayeğenim var gerçekten çok zor bir bebekti. uyutması zor yemek yemesi zor. hala daha o şekilde. Ve çevreden duyduğum doğum anıları. Gözünü korkutuyor ınsanın. Eşimin arkadaşının bebeği oldu. Sanki eşim de bebek istıyor gibi ben de daha çok erteleme taraftarıyım. Sizin hayatınızda ne gibi değiişiklikler oldu

Genişletmek için tıkla...

Senin gibi düşüne düşüne 38 yaşına geldim
Sonra olmadığını öğrendik
3 sene dr larda gezdik ve tüp bebekle hamile kaldım
Yasın 25 den asagı değilse ve bir gün muhakkak anne olmak istiyorsan kesinlikle erteleme
İlerde hamilelik de bakımı da çok daha zor olur
Bebek rahimime düştüğü andan beri o korkuların hiçbiri olmuyor
Bir gün hareket etmese meraktan ölüyorsun

Düzenim bozulacak
Eşimle az zaman geçireceğiz
Rahat olamayacağız
Uykularım bölünecek
Hamilelik fobisi diye erteleyen ben
Şimdi bebeğimiz doğsa onla gezsek planları yapıyoruz ben kendime hayretttttt ediyorum

ayyuzlum01 .!.:

iyi akşamlar. ben 9 aylık evliyim. . Bebek sahibi olma konusunda korkularım var. hamilelik doğum süreci ve sonrası. beni korkutuyor. Sonra hayatımın değişecek olması. Şu an belli bir rutinde devam ediyor hayatımız. akşamları yürüyüşe çıkma haftasonları piknik yapma gezme dolaşma.Bebek sahibi olunca sanki bunları hiç yapamayacak gibi hissediyor insan. 4yaşındayeğenim var gerçekten çok zor bir bebekti. uyutması zor yemek yemesi zor. hala daha o şekilde. Ve çevreden duyduğum doğum anıları. Gözünü korkutuyor ınsanın. Eşimin arkadaşının bebeği oldu. Sanki eşim de bebek istıyor gibi ben de daha çok erteleme taraftarıyım. Sizin hayatınızda ne gibi değiişiklikler oldu

Genişletmek için tıkla...

Kac yasındasınız

26 yaşındayım

Bir tane yapın canım beğenmezseniz tekrar yapmazsınız dermişim
Çocuk çok büyük bir sorumluluk ve hayatın bir daha asla eskiye dönmeyeceği büyük bir adım. Bunu baştan kabul etmek lazım. Nereye adım atarsanız atın aklınızda hep o olacak. En uysal bebek bile bir yerde zorlar. Ama o hayata alıştıkça bizi de alistiriyor. Doğum zor oluyor ama unutuyorsun. Gece uyanmalari zor ama alışıyorsun. Bir şekilde hayat rayına oturuyor yani. Bizim şu an en büyük sorunumuz dışarıda gönlümüzce gezememek. Gezintinin en tatlı yerinde sıpanin uykusu geliyor ve küçük bir terminatore dönüşüyor. 3 yaşında ama bunu asamadik.

ayyuzlum01 .!.:

iyi akşamlar. ben 9 aylık evliyim. . Bebek sahibi olma konusunda korkularım var. hamilelik doğum süreci ve sonrası. beni korkutuyor. Sonra hayatımın değişecek olması. Şu an belli bir rutinde devam ediyor hayatımız. akşamları yürüyüşe çıkma haftasonları piknik yapma gezme dolaşma.Bebek sahibi olunca sanki bunları hiç yapamayacak gibi hissediyor insan. 4yaşındayeğenim var gerçekten çok zor bir bebekti. uyutması zor yemek yemesi zor. hala daha o şekilde. Ve çevreden duyduğum doğum anıları. Gözünü korkutuyor ınsanın. Eşimin arkadaşının bebeği oldu. Sanki eşim de bebek istıyor gibi ben de daha çok erteleme taraftarıyım. Sizin hayatınızda ne gibi değiişiklikler oldu

Genişletmek için tıkla...

27 yaşımda anne oldum. Kızım 9 aylık. Evet zor bebek sahibi olmak ama dünyadaki en güzel şey hamileliğim zor geçti ağustosta doğum yaptım çünkü. Bu arada 29 kilo aldım 25i gitti. Sezeryan oldum 2.gün ayağa kalktım. Bakanım vardı zaten ama herşeyiyle ben ilgilenmek istedim. Lohusalık bunalımınada girdim. Hem sahipleniyosun hemde başka birininde sana bırakmışlar gibi geliyo.
İnsan bazen eski günlerine dönmek istiyo ama kısa sürüyo anne olmak çok güzel bi duygu. Eve neşe geliyo. Normal zamanda hemen yorulan ben evdi bebekti daha enerjiğim.Uyutmak için uğraşıyosun ama uyuyuncada özlüyosun böyle bişey Bu arada eşimle 9 yıllık sevgililikten sonra evlendik. 3.ayda isteyerek hamile kaldım.

Bekarlığıma doymadan evlenmem, çocuksuz hayata doymadan çocuk yapmam. Benim bu konudaki hayat görüşüm. :)

Çocuklu hayatla çocuksuz hayat asla bir değil. Zaten kendiniz de sıralamışsınız. Pembe anlatılanlara inanmayın. Çocuk çoğu kadını yıpratıyor. Sevgisi dünyanın en büyük sevgisidir eminim. Ama sıkıntısı da küçümsenemeyecek gibi değil. Çok iyi düşünüp yapılmalı. " düşünme, korkma, yap bir tane, bak burada su çok güzel" gazlarına gelmeyin.

Anne olmak dünyanın en güzel şeyi evet ama fedakarlık istiyor, sabır istiyor.
Psikolojik olarak hazır değilseniz eşiniz istiyor diye yapmayın. Erkek ister çünkü erkektir. Çocuğa annesi bakar. Bunun aksi yok. Tabi yardım ediyorlar ama önce koşan sen oluyorsun. O yüzdem daha erken biraz evliliğinin tadını çıkar. Tatillere gidin, gezin görün. Doyun.
Çocuk olunca evet yapılır ama eskisi gibi olmuyor hiç bi şey. En basiti uyku saati kaçmasın diye erkenden eve dönüyorsun :) ( bunu her anne yapmıyor tabi olması gerekeni söylüyorum. )

Alıntı


Ben anne olmasaydım eğer...

Hayatinin tamamini etkiliyor kesinlikle haklisin. Sevisirken bile boluk porcuk oluyorsun. Aman uyku duzeni kacmasin diye aylardir bir kimseyle gorusmedim. Cunku bir kacarsa duzeni 1 ay zor toparliyorum. Tatile gidicez mesela hastaneye merkeze yakin otellere bakiyorum ateslenir bocek sokar bisi olur diye. Alti ustu iki saat avm ye gidicem beziydi mamasiydi suyu yedek giysisiydi, yok bebek arabasi yok battaniyesi bir bagaj esya tasiyorum. Ekrandan uzak buyutmek icin tv telefon herseyi hayatimizdan cikarttik onun uyanik oldugu surelerde. Aksam yemegi hazirlayacagim onun da yiyebilecegi birsey olsun, yedigi bir yemek olsun diye kus kadar secenekle yasiyoruz. Mamasina bezine harcadigimizdan kendimize corap alacsk butcemiz kalmiyor ay sonunda.

Ama, bunlarin hepsini severek ve gonulden yapiyoruz.

Ben asla cocuk istemiyodum cocuk yap diyenlerin de agzinin ortasina vurasim geliyodu. Zaten kist problemlerim vardi dusundugumde tedavi olmam gerekiyordu.

Sonra korunurken kistlere ragmen hamile kaldigimi ogrendim. Aman allahim, aldirmayi bile dusundum, gunlerce agladim istemiuorum diye...

Sonra fikre yavas yavas alistim, kalp atisini duyunca biraz daha degisiyor hersey. Cinsiyetini ogrenmeye gittigimde kalbinin durdugunu ogrendim. O tokadi asla unutamam. Annelik meger iliklerime islemis, farketmemisim... anne olmak dediginde tuyleri diken diken olan ben, kurtaj dan sonra ya hamile kalamazsam diye kafayi yedim! Lafin gelisi degil, gercekten yedim! Terapiler ilaclar kendimi toparladim. Ama cok zor toparladim. Aklimda sadece anne olmak vardi.

Kisa bir sure sonra yine mucize bir sekilde hamile kaldim. Sorunlu bir hamilelik ardindan bebegime kavustum. Evet yukarda bahsettigim gibi, butun hayatim degisti, zorlasti. Ama verdigi tum sikintilar guzel gelmeye basladi. Uykunun en tatli yerinde sesini duyup kalktigimda yuzumde guller acti. O masum minicik eller ayaklar, senin yuzune bir bakisi, anne deyip boynuna sarilisi... gercekten bu gune kadar bekledigim icin aptal oldugumu dusundum.

Kliselerden nefret ederim. Ama gercekten bir gulusu herseye bedel... rabbim al canimi gikim cikmaz diyorsun o derece...

Hazir olmak onemli, istemek onemli, ama emin ol hamilelik sureci seni herseye hazirliyor zaten. O kadar uzun olmasinin sebebi bile o. Seni psikolojik ve fizyolojik olarak hayatindaki degisikliklere hazirlamak... mesela hamilelikte salgilanan bir hormon kulaklarini hassaslastiriyor. Dogum sonrasi bebegin sesini duyabil hemen diye. Nefes alisini bile duyuyorsun yan odada yatarken... oyle bir mucize yani...

CeYz .!.:

Alıntı


Ben anne olmasaydım eğer...

Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim. Hamileliğim esnasında 80'li kilolara kadar çıkıp kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu kıramayacaktım. O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının bu kadar değerli olabileceğini öğrenemeyecektim. Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç. Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar kendimden geçmeyecektim. Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde olduğunu sanacaktım. Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip, süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım. Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak için insanüstü bir uğraşa asla girmeyecektim. Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu edemeyecekti. Büyüdüğünde arkadaşlarınla birlikte partilerde Süper Anne olarak eğlenmeyi hayal edemeyecektim. Babanla belki daha az kavga edecek ama sevginin evlat denilen başka bir boyutuna giremeyecektik. Sevginin böylesine karşılıksız olanını hiç tadamayacaktım. Telaşsız sevişmenin hayalini kuramayacaktım. Annemi bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım. Annesinden zorla ayırdılar diye 'Uçan Fil Dumbo!' çizgi filminde böğürerek ağlamayacaktım. Geceleri kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin sıcaklığı ısıtmayacaktı yüreğimi. Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer bir yerin kanar diye ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım. Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım. 38,5 derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı. Yağmur sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, sen bir lokma daha fazla yiyesin diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı yapmayacaktım. Sen olmasaydın eğer yaşamın karmaşıklığını unutup tekrar basit yaşamayı öğrenemeyecektim. Sen olmasaydın eğer ben asla 'anne' olmayacaktım.Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış... Bu lafın doğruluğuna inanmayacaktım

Genişletmek için tıkla...

Yazı çok güzel bebek sahibi olayı hiç istemiyor değilim. Sadece daha sonraya erteleme fikri var bende

Yaklaşık 4 yıldır evliyim ve 30 yaşındayım, ben de sizin gibi düşüne düşüne bu kadar yıl geçirdim, ama asla pişman değilim, artık yavaş yavaş düşünmeye başladık, çünkü psikolojik olarak daha hazırım maddi olarak düzene çıktık gibi, yeterince gezdik, yedik içtik vs. Diyeceğim o ki maddi ve manevi olarak hazırsanız çocuk yapılmalı bence tabi.

Evlat guzel varlik.Isten geliyorum zile basinca kapida karsiliyor beni gulerek anne hosgeldin elindeki cantayi alayim sen yorulma aşkimmm kiyamam sana diyor dort yasindaki kizim.dun babasiyla atistik bana sonra yanlizken anne siz hayat arkadasi degilmisiniz kavga etmeyin diyor.cocugu buyuturken biz de olgunlasiyoruz cocukta buyutuyor bizi.boylece uykusuz gecelere sogumus corbaya caya tam izlenmeyen dizilere zor olan doguma herseye degiyor.

9 aylık evlilik bana göre daha çok taze. Erkekler genelde her zaman hazırlar. Çünkü bizden daha basit bakıyorlar hayata. Mesela ilk günden olsa benim eşim hazırdı. Kendimden örnek vereyim ilk 2 sene bebek istemiyorum biraz kendime ve kocama vakit ayırmak istiyorum diye planlamıştım ve gerçekten ilk 2 sene istediğimiz tatilleri yaptık, yurtdışı tatiline bile çıktık. Ama hiç bir zaman asla çocuk sahibi olmam dememiştim. 2 sene dolduktan sonra e olsun madem dedik çok şükür 7. Ayın sonunda hamile kaldım. Bazen kendime soruyorum bundan sonraki hayatın böyle olmayacak acaba biraz daha mı bekleseydin diye ama bununda bir sonu yok farkındayım. Yani doğru zaman olduğunu düşündüğün vakit çocuk sahibi olmayı dene bence.