• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebek ve tahammul

Hayatta elini surmez. Cocuk konusunda yardim istedigimde bile surat asar bazen.
anneniz çok acayipmiş. çok sinirlendim. zoruna giden ne ya.
bebek için söylencek şeyler söylenmiş. maddi durum idare ederse haftada bir iki gün oyun ablası tutabilirsiniz. saatlik ücretle. çocuk gelişimi okuyan öğrencilerden.
 
Her cocuk bir değil.her annede öyle.yasadiklarinizi okadar iyi anlıyorum ki.ayni yollardan geçtim.kendimi dünyanın en kötü annesi gibi hissettiğimde çok oldu.etrafta sakın bebekleri yada bağırmayan anneleri gördüğümde kendimden nefret ederdim.bu böyle yıllar sürdü.herkes aynı tahammül gücüne sahip değil.bende değildim.sonra dr a gidip küçük bi sakinleştirici aldım.aman allahım.bu kadarmi değişir insanın hayatı.surekli gerginlikten gece dişlerimi sıkardım düşün.ben gevşeyince herşey düzeldi.ha tabiki yine olmadimi zorluklar tabiki oldu.ama krize dönüşmedi.yani uzun lafın kısası önce geçeceğine büyüyeceğine inanın ki bana hiç düzelmiycek gibi gelirdi.sonrada bi dr a gidin.uyutmayan uyuşturmayan ilaçlarda var inanın.ve şunu kafaniza kazıyın.siz dünyanın en kötü annesi değilsiniz.gecicek goruceksin.
 
Konunuzun tamamını okuyamadım kusura bakmayın. Bir kısmından sonra gerek görmedim okumaya. Ama lütfen siz benim konumu okuyun. Neden okumadığımı anlayacaksınız

https://www.kadinlarkulubu.com/foru...mi-kaybettim-7-11-2018.1098562/#post-57932456

Acılısın anlıyorum ama depresyonun eşğinde bir anne için bu hiç fayda etmez.
Bu tür kıyaslar o anneyi daha kötü hissetmekten öteye götürmez.

Henüz yaşamadığın için bilmiyorsun ama bebek büyütmek gerçekten zor sen de anlayacaksın.
Bu şükürsüzlük değil. Herkesin bir molaya siteme hakkı vardır. Eşi bile yardımcı değil.
 
Huysuz bebek zordur bilirim . Benim ilk oğlum çok zor bir bebekti ve çalışıyordum .Sabaha kadar uyumazdı .Zombi gibi gezerdim . 41 kiloya düşmüştüm . Şu an 56 yım düşün halimi :KK43:
Korkutmayayım ama 5 yıl sürdü bu durum .
Anne demiştim bir daha çocuk dersem beni sopayla döv :)
Geçecek sabır sabır....
Yardımcın olmaması kötü olmuş .Maddi sıkıntı yoksa işler için sürekli birini tutsanız en azından 1 yıl kadar

Peki ikinciyi düşündüren neydi?
Ben ikinci konusunda hala kararsızım. Zaten en az 2 yıl daha düşünemem. Malum terrible two..

Oğlum çok çok huysuz değildi. Orta segment bir bebek diyelim :)
Ama sorana "hayır" diyorum ki çeneleri kapansın. Yine de bir tarafım "olmalı" diyor..
Çok kararsızım ya..
 
Çocuk sizin gerginliğinizi hissediyor. Kendinizi şartlandırmayın. En ufak mızıldamasında sinirlenmeyin. Biraz normal karşılayın.
Konuşamıyor ki tek yapabildiği mızıldanmak, ağlamak, gülmek.
Mesela mama sandalyesine koyarken yine ağlayacak durmayacak diye düşünmeyin.
O huysuzlanınca çocuk şarkısı söylemeye başlayın. İlgiyi üstünde hissetsin.

28 aylık oğlum çat pat konuştuğu halde hala en ufak şeyde ağlamaya başvurur. Daha minikken kucağıma alır veya dikkatini bir oyuncağa çevirirdim. Şimdi ağlıyorsa "ağlamadan anlat oğlum" diye uyarıp sakinleşmesini bekliyorum.
Büyüdükçe zorlaşıyor derler ya gerçekten doğru. Artık her market avm dolaşmamız olay emin olun. Evde adım adım peşimde.
İnsan alışıyor ya..

Annelik gerçekten zor sabır işi. Ama sürekli yükses sesle bağırarak pasifleştiriyorsunuz. Korkak bir çocuk olacak.
Tahammül sınırlarınızı genişletmek sizin elinizde.
Ev işini bırakın onunla ilgilenin. Korkmayın pislikten ölmezsiniz. Ama bir bebek sevgisizliği hisseder.

Çok bunaldığınızda dişinizi sıkın bağırmayın çıkın balkona temiz hava alıp sakinleşip geri gelin.
O oyun sanıp gülerken bağırmaya devam edebilmeniz çok kötü.
Tesekkur ederim yazdiklariniz icin. Son soylediklerinizde cok cok haklisiniz oyle birsey asla yapmamaliydim..
 
Tesekkur ederim yazdiklariniz icin. Son soylediklerinizde cok cok haklisiniz oyle birsey asla yapmamaliydim..

32 yaşımda dişlerimi sıkmaya alıştım diyeyim siz anlayın..
Ama emin olun zaman içinde rahatlayacak ve siz de farkedeceksiniz..

Bu süreçte sizin yapmanız gereken en önemli şey eşinizi nazlamamak.
Ağlamayana meme yok bunu kabullenin..
Siz annesiyseniz o da babası.
Artık babaya emanet edip bir kaç saat kendinize zaman ayıracak kadar büyük. Kararlı olun gidin deşarj olun.
 
Bilmiyorum belki cevremden aldigim tepkiler beni yanlis dusundurmeye sevk ediyordur. Bu ne bicim cocuk biz bilmem kac tane buyuttuk boylesinu gormedik diye soyleyenler olunca aceba bir tek benimki mi boyle diye geciriyorum icimden. Veya cok olmustur baska annelerle bir araya geldigimizde yaslari ogluminkine yakin olan bebekler baktigida sessiz sakinler benimkine bakiyorum herseyde agliyor durmadan huysuzluk yapiyor. Yegenlerim var onlar cok sakin mesela. Ama her cocuk bir degil sanirim en basta bunu kabullenmek lazim.
Ben oğlumu ilk aylarda sürekli doktora götürdüm.
Hocam bu durmuyor, uyumuyor, sürekli ağlıyor diye.
Büyük oğlum 1 aylıkken dönüp, 4 aylıkken yerde sürünüp 5. Ay komple emekledi.
18 saat 1 dk uyumadığı günler oldu.
Bebek arabası, mama sandalyesi oyuncaklar sling falan hikaye yani bize.
Siz düşünün yaramazlık boyutunu.
Bırakın bir yere koymayı, kollarımla kucağımda uzaklartırdığımda bile ağlıyordu.
Doktor bana senin bebeğin bu, yüz bebekten birkaçı böyle yapacak bir şey yol kabul edeceksin derdi.
Belim kopardı, tüm gün aç beklerdim eşimi ve bir de üzerine hamile kaldım, daha 5 aylıkken.
Allahım ne günlerdi...

Ama biraz da olsa geçti inanın.
Şuan düşünüyorum kabusmuş ve çevrede sizin gibi başka örnek olmayınca insan deliriyor.
Diyorum ya sizi sonuna kadar anlıyorum ve hak vermemem imkansız.
Ama yine birkaç önerim olacak biraz daha iyileşmeniz adına.
Günse maksimum 5 saat uyuyorsunuzdur ve inanın 4 le 5 saat arasında fark yok.
Ben tüm işimi gece bebekler uyurken yaparım.
Onlar uyuduğu an önce çamaşır atarım, sonra mutfağa girip pratik bir çorba ana yemek.
Evi derle topla derken 1 saat az uyumakla bütğn gündüz kurtarılıyor.
Bulaşık makinası bile boşaltmam, içinden kullanırım, eşim eve gelince akşm yemeğinden sonra eğer içinde hala temiz varsa boşaltır, tüm gün tezgahta birikeni atarım.
Böyle şeyler size gün içinde hem zaman hem de enerji kazandırır.
Bebekle beraber iş yapmak çarpı 10 eziyettir çünkü ve kafa sürekli hadi dur hadi uyu off işim bitmedi diye söylenmededir.
Ayrıca çocuğunuza sabah eşiniz kalksın, 7 de 6 da mı kalkıyor, adam zaten işe gidecek gece 1 saat erken yatsın sabah onunla kalksın siz biraz daha fazla dinlenin en azından.
Maddi imkan varda haftalık kadın tutun kesinlikle.
 
Uyku eğitimi şart. Yatağa bırakın uyusun demiyorum. Uyuduğu zamanların belli olması, rutinler şart. Uykuyu oturunca rahatlıyor bebişler. Benim kızda çok felaketti, ilk bebeğim, deli gibi araştırdım bunun bir yolu olmalı normal değil diye. Doktorum algısı çok açık zor bir bebek dedi ama ben yinede yılmadım ve uyku saatlerini düzenledim. Uyanıkken hala durmaz,sürekli oyun ve ilgi ister ama huysuzluğu ve mızmızlığı nerdeyse bitti. Uyku şart, çocuğun uyuması uykusunu alması şart. Uykuyu düzenlemedikçe amuda kalk göbek at fark etmez.
 
13 aylik bebek yuruyodur dimi? Sal gitsin evin icinde.. ben sadece guvende olmasini istedigim zaman yatagina koyuyorum..eline ver yiyecek donsun dursun evde.. hic bi cocugumu mama sandalyesine koyup oyalamadim. Aglayacaksada aglasin yani. Hasta degilse eger birak yani
 
Sizi cok iyi anliyorum benimde kizim 1 yasina gelene kadar cok zor bir bebekti gercekten cok yipraniyor insan ve bazen kendini kontrol edemiyor.benim annem destekcimdi kizim mamayla buyudugu icin haftada iki gun ya ona birakirdim yada annem gelir iki uc gun o ilgilenir ben dinlenirdim.ama sizin durumunuz daha. Zor gercekten sizin icin dua edecegim Allah yardimciniz olsun
 
Ben oğlumu ilk aylarda sürekli doktora götürdüm.
Hocam bu durmuyor, uyumuyor, sürekli ağlıyor diye.
Büyük oğlum 1 aylıkken dönüp, 4 aylıkken yerde sürünüp 5. Ay komple emekledi.
18 saat 1 dk uyumadığı günler oldu.
Bebek arabası, mama sandalyesi oyuncaklar sling falan hikaye yani bize.
Siz düşünün yaramazlık boyutunu.
Bırakın bir yere koymayı, kollarımla kucağımda uzaklartırdığımda bile ağlıyordu.
Doktor bana senin bebeğin bu, yüz bebekten birkaçı böyle yapacak bir şey yol kabul edeceksin derdi.
Belim kopardı, tüm gün aç beklerdim eşimi ve bir de üzerine hamile kaldım, daha 5 aylıkken.
Allahım ne günlerdi...

Ama biraz da olsa geçti inanın.
Şuan düşünüyorum kabusmuş ve çevrede sizin gibi başka örnek olmayınca insan deliriyor.
Diyorum ya sizi sonuna kadar anlıyorum ve hak vermemem imkansız.
Ama yine birkaç önerim olacak biraz daha iyileşmeniz adına.
Günse maksimum 5 saat uyuyorsunuzdur ve inanın 4 le 5 saat arasında fark yok.
Ben tüm işimi gece bebekler uyurken yaparım.
Onlar uyuduğu an önce çamaşır atarım, sonra mutfağa girip pratik bir çorba ana yemek.
Evi derle topla derken 1 saat az uyumakla bütğn gündüz kurtarılıyor.
Bulaşık makinası bile boşaltmam, içinden kullanırım, eşim eve gelince akşm yemeğinden sonra eğer içinde hala temiz varsa boşaltır, tüm gün tezgahta birikeni atarım.
Böyle şeyler size gün içinde hem zaman hem de enerji kazandırır.
Bebekle beraber iş yapmak çarpı 10 eziyettir çünkü ve kafa sürekli hadi dur hadi uyu off işim bitmedi diye söylenmededir.
Ayrıca çocuğunuza sabah eşiniz kalksın, 7 de 6 da mı kalkıyor, adam zaten işe gidecek gece 1 saat erken yatsın sabah onunla kalksın siz biraz daha fazla dinlenin en azından.
Maddi imkan varda haftalık kadın tutun kesinlikle.

Aynen. Bazısı böyle. Bu sebepten çıkmaza girmek yerine çözüm üretmek lazım. Benim ikinci de o gruptan. Ayıplayanlar, kinayanlar, sitem edenler mi olmadı. Neymiş ben misafirliğe gelip gitmiyormusum. Ya hu ben günde iki üç saat uykuyla geziyorum ne gezmesi ne misafir alması. Bir büyük var anaokullu. Karnımı zor doyuruyorum diyorum. Bu sefer de ne çok şikayet ediyorsun bak şu şu hiç şikayet ediyor mu demeler. Hepsini çıkardım hayatımdan. Bana köstek değil destek lazım. O da manevi olarak seni anliyorum desin yeter yani. Neyse ki geçti gibi. Beş yaşında hala zor bir çocuk. Üstelik benim yakinimda da kimsem yoktu. Eşim kısıtlı yardımcı olabiliyordu, yoğundu. Geçiyor. Ama şu bebeği uslu olanların bize beceriksizmişiz gibi davranmaları kadar beni sinir eden başka birşey olmadı. Gerisi geçecekti biliyordum zaten.
 
Merhaba hanimlar canim cok sıkkın bana yol gostermenize ihtiyacim var. Sabrim tahammulum kalmadi artik. Bebegim 13 aylik ve dogdugundan beri cok zor bir bebek. Sabirla duzelir diye bekledim ama yok herseyiyle beni ve sabrimi cok zorluyor. Kendi basina durmasi cok nadir hep mizmiz halinde hep aglamakli. Gece sık sık uyanir gece birden once uyumaz. Gun icerisinde onu oyalamanin tek yolu mama sandalyesine oturtup eline kemirebilegecegi birseyler vermek ondada 10 agliyor bir duruyor. Uykumu alamiyorum kendime hic bir sekilde vakit ayiramiyorum cok asabilestim ve bazen elimde olmadan cok bagiriyorum bebegime :KK43: biraz once yine uyutmaya calistim uykusu geldigi halde yatmadi gecedende uykusuzdum bagirdim yine ustune once onunla oynuyorum zannetti gulucukler atti sonra ciddi oldugumu anlayinca hickira hickira agladi :KK43: vicdan azabindan kahroluyorum su an. Cok zor donemler atlattim iki ay icinde iki kez ev tasidim yataga girene kadar bes dakika oturmak haram bana bir misafirim oldugunda atlatana kadar akla karayi seciyorum destekcimde yok . Annem arabayla 5/10 dakika uzaklikta gururundan gelipte su cocugun yaninda biraz durayimda islerini halletsin demez. Oda,yetmiyormus gibi gelince sura niye soyle bura niye boyle cok tembelsin hic bana cekmemissin der havasini atar gider. Bazen nefret ediyorum ondan. Biraz uzun oldu kusura bakmayin bebegimin biraz sakinlesmesi icin uyku duzeninin oturmasi icin ne yapabilirim en onemliside kendimi tukenmis hissediyorum hem fiziksel hem ruhsal olarak bebegime karsi hic sabrim yok bazen cok sert davraniyorum bunun bir aliskanlik haline gelmesinden cok korkuyorum. Cok coktum zayifladim her goren bu ne hal diyor kendimi nasil toparlayabilirim bir akil lutfen:KK43:
gdo2 lu yiyecekler herşeyi kötü etkiledi...
 
Merhaba hanimlar canim cok sıkkın bana yol gostermenize ihtiyacim var. Sabrim tahammulum kalmadi artik. Bebegim 13 aylik ve dogdugundan beri cok zor bir bebek. Sabirla duzelir diye bekledim ama yok herseyiyle beni ve sabrimi cok zorluyor. Kendi basina durmasi cok nadir hep mizmiz halinde hep aglamakli. Gece sık sık uyanir gece birden once uyumaz. Gun icerisinde onu oyalamanin tek yolu mama sandalyesine oturtup eline kemirebilegecegi birseyler vermek ondada 10 agliyor bir duruyor. Uykumu alamiyorum kendime hic bir sekilde vakit ayiramiyorum cok asabilestim ve bazen elimde olmadan cok bagiriyorum bebegime :KK43: biraz once yine uyutmaya calistim uykusu geldigi halde yatmadi gecedende uykusuzdum bagirdim yine ustune once onunla oynuyorum zannetti gulucukler atti sonra ciddi oldugumu anlayinca hickira hickira agladi :KK43: vicdan azabindan kahroluyorum su an. Cok zor donemler atlattim iki ay icinde iki kez ev tasidim yataga girene kadar bes dakika oturmak haram bana bir misafirim oldugunda atlatana kadar akla karayi seciyorum destekcimde yok . Annem arabayla 5/10 dakika uzaklikta gururundan gelipte su cocugun yaninda biraz durayimda islerini halletsin demez. Oda,yetmiyormus gibi gelince sura niye soyle bura niye boyle cok tembelsin hic bana cekmemissin der havasini atar gider. Bazen nefret ediyorum ondan. Biraz uzun oldu kusura bakmayin bebegimin biraz sakinlesmesi icin uyku duzeninin oturmasi icin ne yapabilirim en onemliside kendimi tukenmis hissediyorum hem fiziksel hem ruhsal olarak bebegime karsi hic sabrim yok bazen cok sert davraniyorum bunun bir aliskanlik haline gelmesinden cok korkuyorum. Cok coktum zayifladim her goren bu ne hal diyor kendimi nasil toparlayabilirim bir akil lutfen:KK43:
İki tane önerim var hepside basit..evinize misafir davet etmeyin çocuk büyüdügü zaman bol bol görüşürsünüz.
Misafire vakit ayırmak yerine dışarı çıkın yürüyün aadece yürüyün.
Diger önerim mutsuz anne huzursuz çocuk.
Siz sakinleşin bebekde sakinleşecek
 
Peki ikinciyi düşündüren neydi?
Ben ikinci konusunda hala kararsızım. Zaten en az 2 yıl daha düşünemem. Malum terrible two..

Oğlum çok çok huysuz değildi. Orta segment bir bebek diyelim :)
Ama sorana "hayır" diyorum ki çeneleri kapansın. Yine de bir tarafım "olmalı" diyor..
Çok kararsızım ya..
Büyük oglum kötü bir hastalik geçirdi
Pesine ben rahim agzi kanserine yakalandim ve rahim agzim alindi.
Iki dr bir daha çocuğun olmaz dedi.
Ameliyatimi yaoan dr istersen bir ay sonra hamile kalirsin dedi.
Buyuk oglumun dr u sen gap bir tane çocuk ne olur ne olmaz dedi
Ben o ay hamile kaldim . Ilk denemede saka gibi. Bir de ben de sperm alerjisi var. Hemen yikaniyorum. Canim yaniyor.
Sartlar resmen beni zorladi diyelim
Iyi ki de olmus
7 yasinda dünya tatlisi bir oglum daha var.
Allah hepimizinkini bağışlasın
 
bnm annemin uyku problemi var rezene anason lavanta karıştırıp çay yapıyor biz kızıma bebekken rezene anason veriyorduk gazına uykusuna iyi geliyordu annemin bu çaydan geçen gece içti sabaha kadar deliksiz uyudu kizim 3 yasinda sizde doktora danışarak verebilirsiniz birde kızınızı yorum devamlı kontrol altında tutmayın mama sandalyesi gibi az serbest bırakın etrafta dolaşıp yorulsun biraz
Merhaba hanimlar canim cok sıkkın bana yol gostermenize ihtiyacim var. Sabrim tahammulum kalmadi artik. Bebegim 13 aylik ve dogdugundan beri cok zor bir bebek. Sabirla duzelir diye bekledim ama yok herseyiyle beni ve sabrimi cok zorluyor. Kendi basina durmasi cok nadir hep mizmiz halinde hep aglamakli. Gece sık sık uyanir gece birden once uyumaz. Gun icerisinde onu oyalamanin tek yolu mama sandalyesine oturtup eline kemirebilegecegi birseyler vermek ondada 10 agliyor bir duruyor. Uykumu alamiyorum kendime hic bir sekilde vakit ayiramiyorum cok asabilestim ve bazen elimde olmadan cok bagiriyorum bebegime :KK43: biraz once yine uyutmaya calistim uykusu geldigi halde yatmadi gecedende uykusuzdum bagirdim yine ustune once onunla oynuyorum zannetti gulucukler atti sonra ciddi oldugumu anlayinca hickira hickira agladi :KK43: vicdan azabindan kahroluyorum su an. Cok zor donemler atlattim iki ay icinde iki kez ev tasidim yataga girene kadar bes dakika oturmak haram bana bir misafirim oldugunda atlatana kadar akla karayi seciyorum destekcimde yok . Annem arabayla 5/10 dakika uzaklikta gururundan gelipte su cocugun yaninda biraz durayimda islerini halletsin demez. Oda,yetmiyormus gibi gelince sura niye soyle bura niye boyle cok tembelsin hic bana cekmemissin der havasini atar gider. Bazen nefret ediyorum ondan. Biraz uzun oldu kusura bakmayin bebegimin biraz sakinlesmesi icin uyku duzeninin oturmasi icin ne yapabilirim en onemliside kendimi tukenmis hissediyorum hem fiziksel hem ruhsal olarak bebegime karsi hic sabrim yok bazen cok sert davraniyorum bunun bir aliskanlik haline gelmesinden cok korkuyorum. Cok coktum zayifladim her goren bu ne hal diyor kendimi nasil toparlayabilirim bir akil lutfen:KK43:
 
Sizi kinamiyorum. Ne yaşadığınızı, hissettiginizi bilemem.
Ama o yavruya sahip olmak icin ne hasret cekenler, ne para dokenler var...
Lutfen ama lutfen sabirli olun. Bol bol dua edin, ferahlamak icin.
Misafir hic onemli degil birkac yil evinize kimseyi sokmayin.
Bugun bagirdim once guldu oyun sandi, sonra agladi demissiniz. Içim yandi kuzucuga. O naptigini bilmiyor ki. Her cocuk birbirinden farkli. Sizin tepkileriniz onunda psijolojisini etkiler. Temizlikle falan ugrasmayin gerekirse haftada bir gun birini alin, temizliginizi, utunuzu yapsin. Cocugunuzla etkinlikler yapin, oyunlar oynayin.
 
Çocuğumuz demek biz demek hanimefendi. Hiç durmuyor, çok zor bebek, sabrımı zorluyor, çok yaramaz... böyle bir çocuk yok. Zor anne- baba var. Anne ne kadar stresli, tahammülsüz, gergin, mutsuz, öfkeli, dengesiz ise bebek ve çocuk da O kadar hareketli, gergin, huzursuz ve uyumsuzdur. Herkes çocuk büyütüyor. Annelik sabir işidir , cennet annelerin ayakları altındadır boşa söylenmiş laflar degil. Gece uyumuyor olabilirsiniz, gündüz yoruluyor olabilirsiniz. Napabilir 1 yaşındaki çocuk siz bu yaşta nasıl davranmanız gerektiğini öğrenmediyseniz? Mesela 9 karpuzu 1 koltuğa sığdırmaya çalışmayın. Misafir çagirmayin, temizliği ve yemek çeşidini yeterli olacak seviyeye indirin. O bebeğe hergun mümkün değilse bile gun aşırı lütfen lütfen sıcağa yakın ilık dus aldırın, bir güzel yağlayın, bakin ne güzel mayışıyor. Kendime vakit ayıramıyorum diyen anneleri anlamıyorum. Kendinizi ünlü annelerle karıştırmayın. Bebeğiniz var artık ilk birkaç ay mümkünse ona yatırın bütün zamanlarinizi ki düzeni oturmuş, erken ve güzel uyuyan, yemeğini yiyen, huzurlu bebekleriniz olsun. Bi sakin yaa! Bi sakin. Yazık. Bu tahammülsüzlük niye. O yavru sizin geleceğiniz. 1 hafta sakin olup ev kosturmacasini bırakıp hayatı yavaslatin ve seyredin o yavruyu nasıl sakin huzurlu bir bebeğe dönüşüyor! Yani demem o ki siz önce dönün kendinize bi bakın. Kendiniz biraz duzeltin.
 
Ev isi ve yemek konusunda aksaklik gostersem bu sefer esim laf sokusturuyor onun dirdirini cekmek bana daha zor geliyor.
Daha dicektim ki kesin eşin destek olmuyor kendiniz yazmışsınız. destek olmak dan ziyade bide köstek oluyorlae o daha kötü psikolojik olarak çöküyorsun
 
Çocuğumuz demek biz demek hanimefendi. Hiç durmuyor, çok zor bebek, sabrımı zorluyor, çok yaramaz... böyle bir çocuk yok. Zor anne- baba var. Anne ne kadar stresli, tahammülsüz, gergin, mutsuz, öfkeli, dengesiz ise bebek ve çocuk da O kadar hareketli, gergin, huzursuz ve uyumsuzdur. Herkes çocuk büyütüyor. Annelik sabir işidir , cennet annelerin ayakları altındadır boşa söylenmiş laflar degil. Gece uyumuyor olabilirsiniz, gündüz yoruluyor olabilirsiniz. Napabilir 1 yaşındaki çocuk siz bu yaşta nasıl davranmanız gerektiğini öğrenmediyseniz? Mesela 9 karpuzu 1 koltuğa sığdırmaya çalışmayın. Misafir çagirmayin, temizliği ve yemek çeşidini yeterli olacak seviyeye indirin. O bebeğe hergun mümkün değilse bile gun aşırı lütfen lütfen sıcağa yakın ilık dus aldırın, bir güzel yağlayın, bakin ne güzel mayışıyor. Kendime vakit ayıramıyorum diyen anneleri anlamıyorum. Kendinizi ünlü annelerle karıştırmayın. Bebeğiniz var artık ilk birkaç ay mümkünse ona yatırın bütün zamanlarinizi ki düzeni oturmuş, erken ve güzel uyuyan, yemeğini yiyen, huzurlu bebekleriniz olsun. Bi sakin yaa! Bi sakin. Yazık. Bu tahammülsüzlük niye. O yavru sizin geleceğiniz. 1 hafta sakin olup ev kosturmacasini bırakıp hayatı yavaslatin ve seyredin o yavruyu nasıl sakin huzurlu bir bebeğe dönüşüyor! Yani demem o ki siz önce dönün kendinize bi bakın. Kendiniz biraz duzeltin.
Yine hariçten gazel okuyam bir üye.
Siz zor çocuk ne demek bilmiyorsunuz.
İşte biz de buna sinir oluyoruz ya!
Hah siz yaptınız, biz kötü olduğumuz için beceremedik!
Bizlerin çocukları durmuyor yemiyor uyumuyor sürekli ağlıyor, ruh hastasıyız!
Siz premsesler dünyanin en sempatik ve empatik insanları olduğunuz için muhteşem bir çocuk yetiştiriyorsunuz.
Ben her böyle konuşana ne diyorum biliyor musunuz, hodri meydan!
Aha çocuk burda bilgi sizde, buyrun eğitin öğretin diyorum.
Yok yatağa koyunca uyurmuş da yok masaya oturtunca yermiş de!
Bir sofradan tabağı kafama ya da yerlere fırlatmadan kalkarsa oğlum mutlu oluyorum.
Evde sürekli biz sirtaki oynadığımız için, bizden gördü öğrendi elbette ki!
İşte bundan diyorum başkalarının adı da anne, benimki de!
Hak mı ya bu...
 
Back
X