Merhaba sevgili anneler, bugün size bir akıl danışmak istiyorum.
Ben bebeğimle yan yana uyuyorum ve buna bağımlı hale gelmeye başladım (bebeğim bu konuda kayıtsız gibi :)))
Durum şu, bebeğim 4 günlükken (eve geldiğimizin ikinci akşamı) boğulma tehlikesi geçirdi. Emzirmek için yatağından kaldırdığımda boğazında biriken tükürükler nefes borusuna kaçtı, önce kızardı sonra morardı. İlk yardım eğitimi aldığım için bebeklerde hava yolu nasıl açılır biliyordum, nasıl becerebildiysem bunu uyguladım ve bebeğim ağlayarak normale döndü. Ama yaşadığım korkuyu anlatamam...
Bu olaydan sonra, bebeğimi kendi yatağında ve odasında uyutmaya son derece kararlı olan ben, bebeğimi kendi odama ve yatağıma taşıdım. Günlerce gece ve gündüz bebeğim uyurken gözümü kırpmadan onu izledim. Şayet bir kez daha tıkanırsa kurtarayım diye...Yaklaşık 1,5 ay günde en fazla 1.5 saat uyudum. Neyse ki bu olay tekrarlanmadı. (meğer reflüsü varmış bebeğimin, öksürmeyi de bilmediği için tıkanmış o gün)
Tabii uykusuzluk beni benden aldı. Uyuma süremi biraz arttırdım ama uzunca bir süre düzene girmedi. Hatta buraya bu konu hakkında yazıp deneyimli annelerden biraz moral aldım.
Şimdi çok şükür geceleri uyuyabiliyor bebeğim. Gecede bir veya iki kere emmek için kalkıyor. Onda da hiç uyanmadan emip yatıyor. Gündüz uykularımız da çok düzenli.
Lakin problem şu; ben hala bebeğimle yatıyorum. Önceleri eşimle aramızda yatıyordu. Ancak kendi yatağına alışsın diye, yatağını bizim yatakla birleştirdim. Hala yan yana yatıyoruz ama o kendi yatağında (güya). Ve ben bu durumdan çok memnunun! Eşimde çok memnun. Hatta o bebeğimizin kendi yatağında yatmasını bile istememişti. Bir yanımda sevdiğim adam, diğer yanımda bebeğim. Aralarında ben! Gece boyu bir birine sarılıyorum, bir diğerine...
Bebeğim şu an 3.5 aylık ve onun gelişimi için doğru olanın odasında ve kendi yatağında yatması olduğunu düşünüyorum ancak bu bağımlılıktan nasıl kurtulacağım?
Allah başka dert vermesin dediğinizi duyar gibiyim :) Ancak merak ediyorum, siz olsanız ne yapardınız??
Ben bebeğimle yan yana uyuyorum ve buna bağımlı hale gelmeye başladım (bebeğim bu konuda kayıtsız gibi :)))
Durum şu, bebeğim 4 günlükken (eve geldiğimizin ikinci akşamı) boğulma tehlikesi geçirdi. Emzirmek için yatağından kaldırdığımda boğazında biriken tükürükler nefes borusuna kaçtı, önce kızardı sonra morardı. İlk yardım eğitimi aldığım için bebeklerde hava yolu nasıl açılır biliyordum, nasıl becerebildiysem bunu uyguladım ve bebeğim ağlayarak normale döndü. Ama yaşadığım korkuyu anlatamam...
Bu olaydan sonra, bebeğimi kendi yatağında ve odasında uyutmaya son derece kararlı olan ben, bebeğimi kendi odama ve yatağıma taşıdım. Günlerce gece ve gündüz bebeğim uyurken gözümü kırpmadan onu izledim. Şayet bir kez daha tıkanırsa kurtarayım diye...Yaklaşık 1,5 ay günde en fazla 1.5 saat uyudum. Neyse ki bu olay tekrarlanmadı. (meğer reflüsü varmış bebeğimin, öksürmeyi de bilmediği için tıkanmış o gün)
Tabii uykusuzluk beni benden aldı. Uyuma süremi biraz arttırdım ama uzunca bir süre düzene girmedi. Hatta buraya bu konu hakkında yazıp deneyimli annelerden biraz moral aldım.
Şimdi çok şükür geceleri uyuyabiliyor bebeğim. Gecede bir veya iki kere emmek için kalkıyor. Onda da hiç uyanmadan emip yatıyor. Gündüz uykularımız da çok düzenli.
Lakin problem şu; ben hala bebeğimle yatıyorum. Önceleri eşimle aramızda yatıyordu. Ancak kendi yatağına alışsın diye, yatağını bizim yatakla birleştirdim. Hala yan yana yatıyoruz ama o kendi yatağında (güya). Ve ben bu durumdan çok memnunun! Eşimde çok memnun. Hatta o bebeğimizin kendi yatağında yatmasını bile istememişti. Bir yanımda sevdiğim adam, diğer yanımda bebeğim. Aralarında ben! Gece boyu bir birine sarılıyorum, bir diğerine...
Bebeğim şu an 3.5 aylık ve onun gelişimi için doğru olanın odasında ve kendi yatağında yatması olduğunu düşünüyorum ancak bu bağımlılıktan nasıl kurtulacağım?
Allah başka dert vermesin dediğinizi duyar gibiyim :) Ancak merak ediyorum, siz olsanız ne yapardınız??