Bebekli Hayat Bana Göre Değilmiş

Bende çatlak falan da olmadı 53 ile hamile kaldım şu an 57yim, ne bulsam yiyorum. Pörsümüş bir göbek ve fazla kilolar var elimde işte. Aslında bakınca her şey olabildiğince iyi olmuş benim adıma ama demek ki diyorum dirayetsizin tekiymişim. Başlarda ciddi anlamda şizofren olduğumu, bebeğin gerçek olamayacağını düşünüyordum. Bir süre sonra ise kendimi o kadar kötü hissettim ki bu psikolojiyle kesin bebeği benden alırlar diyordum ve anlamsız bir mutluluk da duyuyordum. Sonraki aşama ise her şeyin gerçek olduğuna emin olup tek kurtuluşun kendime zarar vermek olduğunu düşğnmekti. Şimdi diyorum ne aptalmışım, evet hala garip geliyor ama o yaşadıklarım da deliliğin bir tık altıymış. Neyse ki çok çok daha iyiym hala gün içinde daralsam da :)

İnşallah,iple çekiyorum o günleri. Şimdi tabi ki daha iyi korunuyoruz vakti zamanında korunsaymışız keşke.
İyi ki doğurmuşum diyeceğim günler de hemen gelir inşallah.

Iyi ki dogurdum dermisin bilmiyorum, sadece kendinden sorumlu oldugun zamanlari eminim her zaman ozleyeceksin. Ama birbirinize oyle alisacaksiniz ki, kendine zaman ayirmak icin bir gun buyukannelerde kaldiginda bir tarafin oglunu deli gibi ozleyecek. cunku senin bir parcan, canindan can olusturdun.
 
O uyku düxeni nasıl olacak bilmiyorum. 5te uyandı mesela emdi uyur gibi oldu hala mıkır mıkır sesler ağlamalar. Gözğ de kapalı uyumak istiyor ama derdini çözemiyorum ki uyuyalım. Normalde emip uyuması lazım
daha 3 aylık bile değil. onun daha bağırsak florası tam olarak oluşmadı, az ya da çok gaz sancıları var, karnı ağrıyor, korkuyor. benim bebiş 1 yaşında şimdi. uykuları düzene girdi. gündüz uykusu ya da akşam şekerlemesi sırasında film izlenmiyor ama saat 11 gibi gece uykusuna geçiyor. o saatten sonra film de izliyoruz kahvemizi de içiyoruz, hatta şuan o 11 buçuktan beri uyuyor eşimle yarım kalan filmi bitirdik o yattı ben kahvemi aldım burdayım. 3 aylıkken film izlemek zor çünkü henüz sık sık uyanıyor hala. sabır ve zaman sadece. hiçbir şey ilk günkü gibi kalmıyor.
 
Sende yani ne büyüttün arkadaş
Doğurmuşsun işte büyüt çocuğunu
Yok ısındım yok soğudum tamam şimdi ben ne zaman sinemaya gidecem off ya
Sanki eşinle dünya turu yapıyordun her gece sabahlıyordunuz orda burda çocuk olunca yapamıyorsunuz
 
Sende yani ne büyüttün arkadaş
Doğurmuşsun işte büyüt çocuğunu
Yok ısındım yok soğudum tamam şimdi ben ne zaman sinemaya gidecem off ya
Sanki eşinle dünya turu yapıyordun her gece sabahlıyordunuz orda burda çocuk olunca yapamıyorsunuz
belki öyleydi ne biliyosunuz insanların hayatını, evine gizli kamera mı yerleştirmiştiniz? ayrıca kadın "bebekten önceki sorumsuz zamanlarımı özledim" diyor, dünya turu vs diyerek abartı örneklere gerek yok, canın istediğinde uyuyabilmek, istediğinde kalkabilmek, bilgisayarda takılmak bile örnek bunlara.
 
Sende yani ne büyüttün arkadaş
Doğurmuşsun işte büyüt çocuğunu
Yok ısındım yok soğudum tamam şimdi ben ne zaman sinemaya gidecem off ya
Sanki eşinle dünya turu yapıyordun her gece sabahlıyordunuz orda burda çocuk olunca yapamıyorsunuz
Büyütmekten başka seçeneğim var mı zaten bakıyoruz işte!
Eşimle motor turu yapıyorduk mesela, konserlere gidiyorduk, günübirlik gezilere ve tatillere, stand up gösterilerine gidiyorduk. Şimdi evde pijamalarımla bebek bakıyorum yeterli mi?
 
Büyütmekten başka seçeneğim var mı zaten bakıyoruz işte!
Eşimle motor turu yapıyorduk mesela, konserlere gidiyorduk, günübirlik gezilere ve tatillere, stand up gösterilerine gidiyorduk. Şimdi evde pijamalarımla bebek bakıyorum yeterli mi?
seni çok iyi anlıyorum...
 
seni çok iyi anlıyorum...
Benzer hislerde olmyan bebekli insan var mı ya çok merak ediyorum. Velev ki çok sıradan bir hayatı olsun, insan istediği saatte yatıp kalkmayı özlemez mi? Yahut hiç bitmeyecek bir sorumluluğun ağırlığı altında olmamayı?
 
Eğer arada yaş farkı istemiyorsanız, iki yaşından sonra yapabilirsiniz. Ben çok istedim ama bir sene düşüklerle uğraştım, sonra ikincisi geldi ama bu sefer büyüğü 4 yaşına girdi kardeşi doğduğunda.

Yorucu mu? Hayır. Şimdi dönüp bakınca, tecrübesizlikten sanırım, birçok şeyin tadını ilk çocuğumda kaçırdığımı fark ediyorum. İkincisi ile zaman daha keyifli geçiyor, çünkü tecrübe edindim. İkisi ile birlikte daha eğlenceli. Aslında şuan düşününce ikincisi olmadan önceki durumumuzdan çok büyük bir durum değişikliği yok. Belki ikincisi de rahat bir çocuk o yüzden böyle. Fakat ikinciyi istiyorsanız çok uzun aralar vermeyin. Büyüğü diyor ki, "Anne ne zaman kardeşim büyüyecek, oyun oynayacağız?"

Kendinizi hazır hissettiğinizde, isterseniz olur inşaallah :)

Ya hem maddi hem manevi şu anda aksiyon alamıyorum malesef :)
İlk zamanlar arada çok yaş farkı olmamalı derdim. Ama şimdi ikinciyi istediğimden bile emin değilim :))

4 yaş da uygun bence. Ufakken belki farkedilir ama büyüdükçe aradaki yaş farkı ortadan kalkıyor..
 
Valla ben 3 senedir bebek bakıyorum ve kafayı yemiş durumdayım , bi türlü geçmiyor bu zaman sanki, hiç büyümüyorlar sanki
 
Seni çok iyi anlıyorum. Benim 10 yıl bebeğim olmadi, bir sürü tedavi denedik ama olmadi. sonra bi anda kızıma hamile olduğumu öğrendim .çok tuhaf bi duyguydu hamilelik çok zoruma gitti benimde, o kadar zoruma gitmiski allah al sana kolik bebek dedi sanırım. sabah 6 lara kadar battaniyenin içinde salladığım ı bilirim ama uyumazdi allah im derdim bi 6 aylık olsa. Şimdi 8 yaşında abla oldu. kızıma bakınca diyorum ki zaman ne çabuk geçmiş keşke bebek ligine geri dönse. Geçecek bugünler inanın tadını çıkarın Rabbim daha büyük dertler vermesin hergün bugün ne güzel bir gün diyip uyanın. İçinizi ferah tutun herşey çok güzel olacak inanın:)
 
Benzer hislerde olmyan bebekli insan var mı ya çok merak ediyorum. Velev ki çok sıradan bir hayatı olsun, insan istediği saatte yatıp kalkmayı özlemez mi? Yahut hiç bitmeyecek bir sorumluluğun ağırlığı altında olmamayı?
Valla millete bakıyoruk bebekle o kadar güzel bi düzenleri hayatları gezme tozmaları var ki.. ben mi yapamıyorum acaba nerde hata yapıyorum diye kendime soruyorum..
Tüm sinirlerim bozulmuş durumda..
 
Benzer hislerde olmyan bebekli insan var mı ya çok merak ediyorum. Velev ki çok sıradan bir hayatı olsun, insan istediği saatte yatıp kalkmayı özlemez mi? Yahut hiç bitmeyecek bir sorumluluğun ağırlığı altında olmamayı?
vardır da nadir :)
 
Valla millete bakıyoruk bebekle o kadar güzel bi düzenleri hayatları gezme tozmaları var ki.. ben mi yapamıyorum acaba nerde hata yapıyorum diye kendime soruyorum..
Tüm sinirlerim bozulmuş durumda..
Onlar gerçek mi ya? Ben ilk defa dün dışarı çıktım markete, zannedersin taş taşıdım. Bu kadar basit bir ihtiyacı bile gidermek için bebeğin saatini bekle, uyanınca yedir içir giydir, koca çantayı sırtla, anakucağını bebek arabasını indir. Ee ne için bunca çile ; markete yoğurt almaya...
Kaldı ki gezme tozmada herhalde pert olurum.
Yalnız 3 senede hiç mi hafiflemedi? Artık bir yerden sonra kolaylaşır diye hayal ediyordum.
 
Koalina Koalina benim kuzenimin 9 aylık oğlu var şuan ilk bebişi hemde. ama inan yaz kış demiyo gezio kuzenim takıo kanguruyu.
benim şuan bebeğim yok ama kuzenimi görüncee allahım vazmı geçsem diyorum hazırlanıp bi yere çıkması saatler sürüyor
önce kangırı ve bebek arkada koca bi sırt çantası öyle geziyor.
ama şikayet ettiğini görmedim hiç alıştı sanırım :KK70:
bnce zamanla sende alışıcaksınn bide bende yenidoğan bebekleri sevemem uzaktan tatlıymış derim ama neresinden tutcan ne anlatcan bilemem :KK70: ama 6-9 ay 1 2 yaş en tatlı zamanları bnce yarım yamalak annecim dicek sana :)
biraz büyüsün bırakırsın annene yada kv bi kaç saat yine gezersin kafa dağıtıtesın inşllah :)
 
Onlar gerçek mi ya? Ben ilk defa dün dışarı çıktım markete, zannedersin taş taşıdım. Bu kadar basit bir ihtiyacı bile gidermek için bebeğin saatini bekle, uyanınca yedir içir giydir, koca çantayı sırtla, anakucağını bebek arabasını indir. Ee ne için bunca çile ; markete yoğurt almaya...
Kaldı ki gezme tozmada herhalde pert olurum.
Yalnız 3 senede hiç mi hafiflemedi? Artık bir yerden sonra kolaylaşır diye hayal ediyordum.

Koalina hayat sana bana zor

çünkü sen düşünüyorsun bebeğine emek veriyorsun

mesela benim oğlum kazık kadar ilkokul 3 e gidiyor

yani bak kocamannn çocuk

ama onun yemek düzeni vs önemlidir

fakat bakıyorum arkadaşlarının annelerine gezme olsun da çocuk aç durur ne olacak modunda

geçen hafta biz sabah kahvaltı yaptık arada süt içtik öğlen yemek yedik spora gittik spor çıkışında bir yerlerde takıldık ve benim oğlan kurt gibi açtı yemek yedik

arkadaşları sabah kahvaltı yapmış, o arada anneleri bir şey yedirelim modunda bile değillerdi hatta biri 5 yaşındaki çocuğa da o saate kadar bir şey yedirmemiş

akşam 5,30 da yedik bir şeyler benim oğlan 5 yaşında iken hatta şimdi de imkansızdır bu bana göre

bebek ile o çokkk rahat gezenler genelde bebeğin saatidir düzenidir aman altının temizliğidir modunda değiller ki

bebek bize uysun modunda

denedim ama başarmak bana pek mümkün gelmedi

ha bu arada yapana imreniyorum da yanlış anlaşılmasın biraz salabilmek her şeyde verici olmamak, mükemmelini yapmaya çalışmamak lazım

o nedenle zaman geçtikçe inatlaşıp salacaksın

örneğin sırtına koca çantaya gerek yok

yedekleri az ayarla bir bez bir bady bir tulum yetti

hatta o yedekler hep toplu olsun çıkarken çanta hazırlama

bak en azından araban var

ben işe döndükten sonra yani 3,5 aydan sonra oğlanı alıp cumartesileri gezmeye gittim

araba vs de yok evimiz de sapa bir yerde evde asansör de yok

yani bebek arabası da arabanın bagajında arabayı yukarı indirmek çıkarmak bebekle birlikte mümkün değil

taksi çağırıp oğlanı alıp AVM ye vs giderdim

evet çocuk kucağımda olunca üstünü bile çıkaramadığım zamanlar olurdu ama maksat gezmek değil gittik duygusu idi

gider bir tur atar gelirdim

yani arada çık ama öyler çok teşkilatlı çıkma

yoğurt almaya giderken çanta bebek arabası vs götürme

ana kucağı ile indir arabaya tak inerken de kucağına al

ilerleyen dönemde aman yemeği aman oyuncağı derken alınacak şeyler çoğalıyor şimdi daha kolay alışılır
 
Koalina hayat sana bana zor

çünkü sen düşünüyorsun bebeğine emek veriyorsun

mesela benim oğlum kazık kadar ilkokul 3 e gidiyor

yani bak kocamannn çocuk

ama onun yemek düzeni vs önemlidir

fakat bakıyorum arkadaşlarının annelerine gezme olsun da çocuk aç durur ne olacak modunda

geçen hafta biz sabah kahvaltı yaptık arada süt içtik öğlen yemek yedik spora gittik spor çıkışında bir yerlerde takıldık ve benim oğlan kurt gibi açtı yemek yedik

arkadaşları sabah kahvaltı yapmış, o arada anneleri bir şey yedirelim modunda bile değillerdi hatta biri 5 yaşındaki çocuğa da o saate kadar bir şey yedirmemiş

akşam 5,30 da yedik bir şeyler benim oğlan 5 yaşında iken hatta şimdi de imkansızdır bu bana göre

bebek ile o çokkk rahat gezenler genelde bebeğin saatidir düzenidir aman altının temizliğidir modunda değiller ki

bebek bize uysun modunda

denedim ama başarmak bana pek mümkün gelmedi

ha bu arada yapana imreniyorum da yanlış anlaşılmasın biraz salabilmek her şeyde verici olmamak, mükemmelini yapmaya çalışmamak lazım

o nedenle zaman geçtikçe inatlaşıp salacaksın

örneğin sırtına koca çantaya gerek yok

yedekleri az ayarla bir bez bir bady bir tulum yetti

hatta o yedekler hep toplu olsun çıkarken çanta hazırlama

bak en azından araban var

ben işe döndükten sonra yani 3,5 aydan sonra oğlanı alıp cumartesileri gezmeye gittim

araba vs de yok evimiz de sapa bir yerde evde asansör de yok

yani bebek arabası da arabanın bagajında arabayı yukarı indirmek çıkarmak bebekle birlikte mümkün değil

taksi çağırıp oğlanı alıp AVM ye vs giderdim

evet çocuk kucağımda olunca üstünü bile çıkaramadığım zamanlar olurdu ama maksat gezmek değil gittik duygusu idi

gider bir tur atar gelirdim

yani arada çık ama öyler çok teşkilatlı çıkma

yoğurt almaya giderken çanta bebek arabası vs götürme

ana kucağı ile indir arabaya tak inerken de kucağına al

ilerleyen dönemde aman yemeği aman oyuncağı derken alınacak şeyler çoğalıyor şimdi daha kolay alışılır
Ben de az önce eşime bunu söylüyordum. O dönemin zorluğu kalkacak bambaşka bir dert bekleyecek bizi. Gazı bitecek dişi başlayacak, o bitecek yürümesi başlayacak... Okulu, evlenmesi, torunu derken ölene kadar rahat yok.
Bizler de böyle büyüdük, hala ailelerimize rahat yok. Geçen anemlerde ben ağladım babam ağladı. Diyorum 60 küsür yaşında adam hala çocuğunun derdini çekiyor, ben yanmışım...20 sene sonra yalnız kalmayız diye 20 seneyi çöpe atmaya gerek var mıydı acaba.
 
Ben de az önce eşime bunu söylüyordum. O dönemin zorluğu kalkacak bambaşka bir dert bekleyecek bizi. Gazı bitecek dişi başlayacak, o bitecek yürümesi başlayacak... Okulu, evlenmesi, torunu derken ölene kadar rahat yok.
Bizler de böyle büyüdük, hala ailelerimize rahat yok. Geçen anemlerde ben ağladım babam ağladı. Diyorum 60 küsür yaşında adam hala çocuğunun derdini çekiyor, ben yanmışım...20 sene sonra yalnız kalmayız diye 20 seneyi çöpe atmaya gerek var mıydı acaba.

şimdi esasen 20 sene yalnız kalmayız diye bir şey de yok

çocuğu onun için de yapmadık

şahsen 25 yaşımda ailemden ayrıldım ki benimki ortalamaya göre geç bile sayılır

yılda bir iki ziyaretlerine gider arada da telefonlaşırım

kimseye kimseden fayda yok

çocuğu geleceğe bırakılacak bir eser modunda yapıyoruz

o nedenle bu kadar da üzerine düşüyoruz vs

o nedenle bebekken aman ağlamasın aman aç kalmasın aman altı pis kalmasın modundayız

büyüdükçe aman her şeyden yesin aman vitamin mineral protein modundayız

sonra yürüdü aman düşmesin şaşmasın

bu aman şöyle aman böyle devam ediyor gidiyor

oğlumun öğretmeni dedi ki kızım kreşe başlayınca velilerin neden böyle davrandığını öğrendim dedi

burada konuşmak kolaymış da orada olunca burada konuşulanların esasen çok da geçerliliği olmadığını anlıyormuş insan dedi

her aşamada yeni şeyler yaşayacaksın

ama zaman geçecek

burada tüm konulara yazarım hiç öyle bebeğe aşık vs olmadım diye

çok da isteyerek tedavi ile yaptık hem de

aradan yıllar geçti hala o muhteşem duygu yok

bazı duyguları aramamak lazım çünkü insanların hisleri yahut bunu dile getirişleri farklı farklı
 
Ben de az önce eşime bunu söylüyordum. O dönemin zorluğu kalkacak bambaşka bir dert bekleyecek bizi. Gazı bitecek dişi başlayacak, o bitecek yürümesi başlayacak... Okulu, evlenmesi, torunu derken ölene kadar rahat yok.
Bizler de böyle büyüdük, hala ailelerimize rahat yok. Geçen anemlerde ben ağladım babam ağladı. Diyorum 60 küsür yaşında adam hala çocuğunun derdini çekiyor, ben yanmışım...20 sene sonra yalnız kalmayız diye 20 seneyi çöpe atmaya gerek var mıydı acaba.
Koalinacim merhaba. Hamilelik doneminde de konu acmistin hatirliyorum; her hamile gel gitler, endiseler yasar ama sendeki uç bi duygu durumu gibi gelmisti bana. Hatta bazi arkadaslar aldir diyenlere falan kizmisti. Ben de asla aldir gibi bir oneri de bulunmam bulunamam kimseye ama bazi yazdigin seylere de cok uzulmustum.
Dogduktan sonra ilk zamanlar coook zordur gece gunduz karisik, surekli aglama modu depresif logusalik, yarali memeler. Ama bi zaman sonra insan gercekten bu duzene alisiyor. Hayatinin en degerlisi merkezi oluveriyo kuzular. Ha kolaylasiyo demiyorum, hatta sorumluluk artiyor :)
Ama 20 seneyi cope atmak gibi dusunmen sasirtti beni. Sana psikolojik destek onerenler olmustu gidiyor musun canim? Logusaligi herkes ayni boyutta yasamiyor, esyalarini her yerde gorunce agladigini soylemistin bu durum devam ediyor mu?
Uzuluyorum senin yazdiklarini okudukca. Senin icin de bebis icin de cok zor bir durum. Umarim daha uzun surmez
 
Onlar gerçek mi ya? Ben ilk defa dün dışarı çıktım markete, zannedersin taş taşıdım. Bu kadar basit bir ihtiyacı bile gidermek için bebeğin saatini bekle, uyanınca yedir içir giydir, koca çantayı sırtla, anakucağını bebek arabasını indir. Ee ne için bunca çile ; markete yoğurt almaya...
Kaldı ki gezme tozmada herhalde pert olurum.
Yalnız 3 senede hiç mi hafiflemedi? Artık bir yerden sonra kolaylaşır diye hayal ediyordum.
İlk başlarda çıkmaya korkuyor insan ama sonra alışıyor. Eğer market yakında hiç uyanmaını bekleme hemen koy arabasına çık, 2,5-3 saat beslenmeden durabilir bu ayda, zatenarabasında uykuya devam edecektir. Bir arkadaşım dediği gibi de çanta hep hazır olsun, eve gelince kullandığın Malzeme varsa hemen yenile ki hazır dursun. Yoksa bebeğin uyanmasını bekle altını al Besle, sonra tam evden çıkacakken tekrar altına yapsın hem de kıyafetine geçsin tekrar altını değiştir üstünü değiştir derken insana soldan soldan geliyorlar:halay:
 
şimdi esasen 20 sene yalnız kalmayız diye bir şey de yok

çocuğu onun için de yapmadık

şahsen 25 yaşımda ailemden ayrıldım ki benimki ortalamaya göre geç bile sayılır

yılda bir iki ziyaretlerine gider arada da telefonlaşırım

kimseye kimseden fayda yok

çocuğu geleceğe bırakılacak bir eser modunda yapıyoruz

o nedenle bu kadar da üzerine düşüyoruz vs

o nedenle bebekken aman ağlamasın aman aç kalmasın aman altı pis kalmasın modundayız

büyüdükçe aman her şeyden yesin aman vitamin mineral protein modundayız

sonra yürüdü aman düşmesin şaşmasın

bu aman şöyle aman böyle devam ediyor gidiyor

oğlumun öğretmeni dedi ki kızım kreşe başlayınca velilerin neden böyle davrandığını öğrendim dedi

burada konuşmak kolaymış da orada olunca burada konuşulanların esasen çok da geçerliliği olmadığını anlıyormuş insan dedi

her aşamada yeni şeyler yaşayacaksın

ama zaman geçecek

burada tüm konulara yazarım hiç öyle bebeğe aşık vs olmadım diye

çok da isteyerek tedavi ile yaptık hem de

aradan yıllar geçti hala o muhteşem duygu yok

bazı duyguları aramamak lazım çünkü insanların hisleri yahut bunu dile getirişleri farklı farklı
Ya işte bir tesellim o. Manevi olarak yalnız kalmıyoruz işte ne bileyim tutunacak bir dal gibi...
Ben sevmek istiyorum işte, öyle çok sevmek ki bütün bu işlerin bana yük gibi gelmemesini, rutine bağlamayı istiyorum.

Baba evinde ben hiç yemek, temizlik bilmezdim. Evlenince ilk zamanlar çok zorlandım bu işlerde ama öğrenmeyi isteyerek, araştırarak bir şeyler yapmaya çalıştım. Bekar düzenim asla olmadı, daha çok sorumluluk aldım, daha çok yoruldum her kadın gibi ama eşimi ve evimi sevdiğim için bana yük gibi gelmedi. Bunun da öyle olmasını bekliyordum ama olmadı. Tabi bunda "bugün annelik yapmıyorum" deme lüksünün olmaması da etken ama ne bileyim bunca insan böyle mi yapıyor? Hani çocuk dünyanın en güzel şeyiydi?

Koalinacim merhaba. Hamilelik doneminde de konu acmistin hatirliyorum; her hamile gel gitler, endiseler yasar ama sendeki uç bi duygu durumu gibi gelmisti bana. Hatta bazi arkadaslar aldir diyenlere falan kizmisti. Ben de asla aldir gibi bir oneri de bulunmam bulunamam kimseye ama bazi yazdigin seylere de cok uzulmustum.
Dogduktan sonra ilk zamanlar coook zordur gece gunduz karisik, surekli aglama modu depresif logusalik, yarali memeler. Ama bi zaman sonra insan gercekten bu duzene alisiyor. Hayatinin en degerlisi merkezi oluveriyo kuzular. Ha kolaylasiyo demiyorum, hatta sorumluluk artiyor :)
Ama 20 seneyi cope atmak gibi dusunmen sasirtti beni. Sana psikolojik destek onerenler olmustu gidiyor musun canim? Logusaligi herkes ayni boyutta yasamiyor, esyalarini her yerde gorunce agladigini soylemistin bu durum devam ediyor mu?
Uzuluyorum senin yazdiklarini okudukca. Senin icin de bebis icin de cok zor bir durum. Umarim daha uzun surmez
Hala pişmanım açıkçası aldırmadığıma. Yani o kadar aşırı depresif değilim ama yine depresifim. Doktorum ilaçları artırdı vs. Bebeğim daha kolaylaştı, az buçuk dilinden anlamaya başladım. Yine de ben tatmin olmuyorum, mutsuz bir kadın olarak ne eşime faydam var ne çocuğuma bence.
Mutsuz olduğum için de aşırı vicdan azabı çekiyorum, sanki o mu istedi dünyaya gelmeyi, yük gibi görüldüğünü bilse, istenmediğini bilse ne düşünürdü? Yavaş yavaş gülmeye başlıyor, bazen bana gülünce içim eziliyor, senin annen kafayı yemiş yine de gülebiliyorsun diyorum.

İşte bazı insanlar anne olmamalı hamurunda yok. Ve herkes çocuk yapmazsan pişman olursun aman aldırma katil olursun diye diretmemeli. Zamanla çok sevet çok alışır mıyım bilmiyorum ama hamileliğimden beri yani bir senedir bende dünyanın renkleri yok.
 
X