Merhaba, çocuklarınızı zaman zaman çok güvendiğiniz, bakımından emin olduğunuz anne, kardeş gibi yakınlarınıza bırakmanız çocuklar üzerinde sandığınız gibi negatif değil pozitif bir etki yaratır. Elimden geldiğince sıralamaya çalışacağım;
1. Ebeveyn nefes alma şansı elde eder, tazelenir, daha güçlü ve enerjik şekilde karşılıklı özlemle geri döner.
2. Çocuk ebeveyne karşı sağlıksız bir bağımlılık elde etmemiş olur (bağlılık demiyorum).
3. Çocuğun yeni durum ve ortamlara adapte olması kolaylaşır, bulunduğu ortama odaklanabilecegi icin aldigi verim max olur.
4. Ebeveyn anne/baba vasfının dışında eş vasfını hatırlayıp birlikteliğini güçlendirme fırsatı elde eder.
5. Ebeveyn bebeğe bağlı tek taraflı hayatına karşıdan bakabilme ve daha sağlıklı düşünebilme fırsatı elde eder.
6. Ebeveyn kendine olan ve bebek bakımının yoruculugundan kaynaklı kaybettiği özguvenini bebek dışındaki işlerini kendi başına hallederek geri kazanma şansı yakalar.
7. Her şey dozunda çok güzeldir.
Amma velakin tüm bunların yanında, bebek de olsa konuşarak gidilecek ve dönülecek zamandan bahsedilmeli, asla bebek habersiz bir şekilde uykudayken bırakılıp uyandığında kendini farkli bir ortamda bulmamali, her şey her zaman açık ve net konuşulmalıdır. Emin olun anlayacak, hissedecek ve güvenecektir. Anlamaz dediğiniz bebeler, anne karnindan itibaren her şeyi anlarlar
Uyuduğunda bile bir kahve içiyorsam “ben burada keyif yapıyorum o acaba tam doydu mu aç mı uyudu, ne vicdansızım” gibi saçma suçluluk duygusu geliyor içime
Annelik biraz manyaklık ama benimki tam manyaklık galiba
ama sanirim ruh hastasi olmusum cunku yoldayiz su an. Tadini cikarmak yerine vicdan azabi cekip buraya yaziyorym
TheQueeninthenorth
Kesinlike cocuksuz gidin. Hele bu pandemi zamani insan daha çok ithiyaç his eder desarj olmaya. Baska zaman oglan ile çikarsiniz. Bos yerede suçlu his etmeye gerek yok, tadini çikarin.
ama işin içine keyfiyete dair birsey girince vicdan meselesine dönüyor
