Konu her şey. Normalde kavga etmeyeceğimiz şeyler bile problem oluyor. Dışarı çıkıyoruz mesela e bebek bu tabii ki günü gününe uymuyor durmuyor ağlıyor eve dönelim diyoruz, o kadar hazırlandık bilmem ne diye suratı düşüyor. Bebeğim ağlıyor, e bu da normal buna da suratı düşüyor. O bu kadar yalpalarken ben sinir oluyorum babalık bu olmamalı diye. 5 senelik evliyiz aşağı yukarıKonu ne tam olarak?
Ne zamandır problem devam ediyor? Evleneli ne kadar oldu?
Bunu yaptık aslında peşine 1 hafta 10 gün mükemmeliz :) sonra tekrar başa sarıyoruzDüzelir düzelir.
Saygıyı çok da kaybetmeyin, ikiniz de istekli olun.
Oturun, zor bir dönemde olduğunuzu konuşun, birbirinizden beklentileriniz ne, sorun ne, dökün ortaya.
Rakip gibi değil de aynı takım gibi, sen de zorlanıyorsun ben de zorlanıyorum gibi.
Edit: Bebek 5 aylık, oturun konuşun demişim pardon
Şu dönemde nefes alın yeter.
Ha bir de kayın aile mevzuları tabii ki o allahın emri :)Konu her şey. Normalde kavga etmeyeceğimiz şeyler bile problem oluyor. Dışarı çıkıyoruz mesela e bebek bu tabii ki günü gününe uymuyor durmuyor ağlıyor eve dönelim diyoruz, o kadar hazırlandık bilmem ne diye suratı düşüyor. Bebeğim ağlıyor, e bu da normal buna da suratı düşüyor. O bu kadar yalpalarken ben sinir oluyorum babalık bu olmamalı diye. 5 senelik evliyiz aşağı yukarı
Amin inşallahBebekli yaşama alışınca düzeliyordur sanırım.
Allahım sağlıkla mutlulukla analı babalı büyütmeyi nasip etsin inşallah arkadaşım.
Saygı çerçevesini aşmadan olan tartışmalarsa normaldir. Sizin hormonlardan kaynaklı, eşinizinde ne yapacağını bilemeyen, detay düşünmeyen tavrından kaynaklıdır.Herkese selamlar. 5 aylık bi bebeğim var. Eşimle çok sık kavga ediyoruz. Kaç kere boşanma kelimesi dillendirildi ben sayamadım. Çocuktan sonra bozulan evlilik toparlanır mı yoksa anne baba olmaya alışmak bazılarında sancılı olur, düzelebilir diyebilir miyiz? Yoruldum
Bebekli yaşama alışınca düzeliyordur sanırım.
Allahım sağlıkla mutlulukla analı babalı büyütmeyi nasip etsin inşallah arkadaşım.
Yani bazı zamanlar saygı kalmıyor yoksa diğerini küçük tartışmalar diye kapatır geçerimSaygı çerçevesini aşmadan olan tartışmalarsa normaldir. Sizin hormonlardan kaynaklı, eşinizinde ne yapacağını bilemeyen, detay düşünmeyen tavrından kaynaklıdır.
Geçer gider, saygıya dikkat edin yeter.
Yok içimi karartmadınız benim içim kararık zatenİçini karartmak istemem ama 4 yaştan bildiriyorum: evde hiçbir şeyden memnun olmayan, en ufak prosesi bile inatlaşmalarıyla mızırdanmalarıyla işkenceye çeviren, tahammül seviyemizi mütemadiyen zorlayan bir ufaklık var ve bunu her zaman kitaplarda anlatıldığı şekilde karşında ilkel bir beyin olduğunu kendine hatırlatarak sakin ve ılımlı karşılayamıyorsun. Bu gergin ortam da haliyle eşleri karşı karşıya getiriyor. Bizim ilk 2 sene çok iyiydi, çocuk 2 yaş sendromuna bir girdi, giriş o giriş, ev bir survivor'a döndü, her an yeni bir kaos. Oturup konuşuyoruz sonrasında, gergindim kusura bakma ondan böyle davrandım vs, tamam güzel, sonra dedigin gibi 1 hafta sonra yeni bir krizde yeni bir patlak :') Sendromların bitişiyle ergenliğe giriş arasındaki o kısa perioda bağladım tüm ümidimi :))
Çocuk karakterlerimizin farklı yönlerini ortaya çıkarıyor bu doğru, eşim çocuktan sonra bambaşka birisi oldu. Neşeli, eğlenceli, herşeyle dalga geçen tip gitti, çocuğa bağımlı, anksiyete sahibi bir insan geldi. Başbaşa dışarı çıkıp bir şey yapmaya da gönüllü değil çünkü çocuktan ayrılamıyor. Buna çocukla ilgili yaşadığımız bazı sağlık sorunları da neden oldu tabi ama gerçekten çocuktan öncesi sonrası diye bir gerçek var. İnsan ben bu insanla evlenmedim bu kim diyor. Ama kabul edelim karşındakini böyle görünce sen de kendini kapatıyorsun. Yani etki tepkiye dönüşüyor ortam ikiniz de kendiniz olmaktan çıkıyorsunuz.. Valla psikolojik destek şart:')Yok içimi karartmadınız benim içim kararık zatenBen genel olarak hamileliğimde de yani daha çok yeni anneyim ama bebeğimin ilk zamanlarında da, hayatımın her evresinde aslında bazı şeyleri normalleştirerek yaşadığım için daha rahat ediyorum. Yani evet şu an uyumuyor çünkü şöyle, emmiyor çünkü bu sebepten. Hamileyim midem bulanıyor e çünkü bu sebepten. Bu beni çok rahatlatan bir düşünce tarzı hayatımın her aşamasında bunu düşündüğüm için hala hayattayım yoksa kafayı yerdim muhtemelen yaşadıklarımı hesaplarsak ama eşim öyle değil, hemen geriliyor üzülüyor suratı düşüyor. Yani bebeği aşı yaptırıyoruz ağlıyor haliyle, üzülüyor farkındayım ben de üzülüyorum çünkü, ama eşimde bu hemen bir surat asmaya dönüyor kendini çekiyor geri. Dün calpol vermeye çalışıyoruz bebeğe sevmiyor ağlıyor kendini geri atıyor, baktım eşim kaçtı gitti sigara içmeye balkona. Aslında eşimi de bu şekilde kabul edebilsem bebeğimi kabul ettiğim gibi
Doğru diyorsunuz aslında burada tartışma çıkaran ben oluyorum, bıraksam kendi haline belki o da yüzünü düzeltip gelecek tekrardan. DeneyeceğimBebek biraz daha büyüyüp babasiyla bağı güçlendikçe eşinin tahammülü artar merak etme. Şimdilik eşin surat astığında buna takılmamaya çalış. Benimde bebeğim 6,5 aylık. Birde 9 yaşında oğlum var. Zorlanıyoruz haliyle. Eşime hep şunu söylüyorum, birimiz sinirlenince diğeri onu sakinleştirmeye çalışsın. Oğlan bir yaramazlik yaptı mesela, bende sinirlendim ve ona kızdım,sende gelip benimle beraber çocuğu azarlama. Tamm annesi sakin ol diyip beni yatıştır, çocuğun yanında dur. Birimiz düştüğünde öbürü gelip kaldırırsa hem biz yıpranmamış oluruz hemde çocuklar. Sizde gergin bir ortam olduğunda dönüp birde birbirinizle tartışmayın. Surat asıyorsa assın, görmezden gelmeye çalış.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?