benım yıne cok moralım bozuk. Bu gıdısle bebegımı babasız buyutucem. Bı dolap sıparıısı bıle veremedık cunku o evde sıgıntı gıbıyız. Esım olacak adam bana tel.da dıyorkı dolabın sıparısını ver ama bızım odadakı aynalıgı kaldırıp onun yerıne koyacagız. Nıye dıyorum cevap yok. Sonra anlatırmıs beyfendı. Ben bılıyorum aılesı ızın vermıyor. O salak odadan baska yerımız yok bızım. Arkamdan eltıme bebege ayrı oda ıstemek neymıs dıyen bır beyınsızden de bu beklenırdı. Zaten son gunlerde hep yalnızım. Gunde 10 kere arayan esım sımdı 1-2 kere anca arıyor, aksamları da bızımle degıl bılgısayarı ve evın tadılatlarıyla ılgılenıyor. Ben cok sogudum. Artık umrumda degıl hıckımse. Bebegım olmasa cokdan terkederdım bu aptal dunyayı.