böyle olmamda hem ailemin hem kendi suçum var
25 yaşındayım küçükülkten beri birşey yapmaya kalksam sen yapamasın beceremezsin diyip durdular
bende umursamadım hiç aman evlenince öğrenirim dedim
şuan nişanlıyım 3 ay kaldı düğünüme kötü olanda kayıvaldiem çok çok titiz ve becerikli bir kadın
vede altlı üstlü oturucam şimdiden korkmaya başladım ben ya:
Canim benim inanirmisin banada ailem öyle derdi. Aman birak yapma bisey, mutfagi dagitirsin, evi yakarsin, kendini yakarsin, elini kesersin vs vs.
Hem izin vermediler zamaninda, hemde beni istemeye gelirken kayinvalidemlere "bakin bu kiz el bebek gül bebek büyüdü, hicbir is yaptirmadik, elindende gelmez dediler, bastan haberiniz olsun".
Simdi evliyim ve esim yaptigim yemeklere, pastalara bayiliyor. Annemden cok daha lezzetli yapiyorsun diyor. Seninkisi meger yetenekmis diyor.
Evde, yani bekarken sürekli karisan olurdu, burda esim hicbirseye karismiyor. Mutfagi dagitma demiyor.
Gecen gün annemlere giderken pasta yapip götürdüm, yarisini annemlere, yarisini kayinvalidemlere. Bayildilar

. Babam ertesi gün telefon acti, Pastaa bittiiiiiiiiiiii, birdahakine findikli´da yapip getirisen sevinirim dedi

. Ayyyy bir gülesim geldi

Annemde babama arkadan "Ne o kiza siparismi veriyorsun" dedi.
Evde yaptigim yemegimi bile fazladan yapip hem anneme, bazende kayinvalideme götürüyorum. Evlenmeden neler diyorlardi bana, ay bisey bilmeden gideceksin, ay adam 2 gün sonra seni geri getirse sasma, ay kayinvaliden diyecek bu nasil kiz bisey bilmiyor, ohoooooooooo.
Simdi nispet yaparcasina her hafta elimde pastamla, yemegimle gidiyorum misafirlige
