- 3 Eylül 2012
- 21.855
- 57.526
- 798
- Konu Sahibi nomunomuchua
- #1
Hayırlı geceler arkadaşlar..
Aslında konularımı bilenler vardır. Aynı konu ile gelmek saçma biliyorum.
Ama sanırım gelgitli ruh halimin gelmiş anlarından birini yaşıyorum. Gitse de sanki bu kötü anılar benim değilmişcesine yaşayabilsem..
Bugün aslında daha önce hiç yapmadığım bir şey yapmak istiyorum.
Yorum sonuçlarını ankette görmek..
Öyle bir yerdeyim ki git diyor aklım gitmiyor ayaklarım, kalmaya da yüreğim razı değil sanki ağır geliyor. Sindirmeye çalışsam da bazen neden sindirecekmişim diye sorgularken buluyorum kendimi.
Evliliğine eşin ailesi, yaşanacak şehir gibi sorunlarla, aslında belki ilk yıl pek çok yeni evlinin yaşadığı hayal kırıklıkları ile başlamış, unutma konusunda çok başarısız biriyim öyle ki 3 buçuk yıldır hiç iyi ki evlendim diyemedim.
Bunlara rağmen yalan söyleyemem. Bdv de çok takılan biri olarak eşimin artılarının da farkındayım.
Ev işlerine yardımcı, aileme saygılı benim onun ailesine buz durusuma rağmen benim ailemle samimi, kin nedir bilmeyen, benden daha sakin daha anlayışlı, daha düzenli bana is çıkarmayan, evini seven bensiz gezme istekleri olmayan, yemek için beni üzmeyen yumurta kırsam eline sağlık diyen, bir çeşit yemekle gün geçiren biridir.
Son iki yıl evliliğimde aile problemleri de kalmamıştı aslında. Kendileriyle görüşmüyorum ve bu esimle aramizda tartışma konusu bile degil derken, Istedigim düzene yaklastim ee kötü günleri de artık unutayım unutmalıyım derken eşimin büyük bir aptallik yaparak tüm birikimimizi iddia yolunda kaybettiğini öğrendim avuclarimizda 2 bucuk yilda ödeyerek bitecek borçlar kaldı bu evlilik aslında nihayet oh demeye yaklaşmisken diyemeden tekrar ahhhhladı maalesef..
Geriye elimde pişmanlıklar içinde bir koca ve borçlar kaldı.
Tam 5 ay geçti bu olayın üzerinden 5 aydır her şey kontrolümde sözünden çıkmadı. Pismanligina inanıyor olsam da vereceği sözü tutacak mi o gün gelmeden göremem. Kazık yemiş biri olarak güvenmek de zor.
Bu benim için gerçekten imtihan mıdır, hayra vesile olacak bir şer midir bilemiyorum. Aslında ilk kez eşimden yıllardır duymak istediklerimi kendiliğinden duymaya başladım. Ama artık anlamı yok sanki, beklemekten bıktım. Istediklerimi duymak ya da onlara kavuşmak için bedel ödemekten bıktım.
Içimde hala sevgi var asıl bu nedenle hala bitirmedim ama öyle yıpranmış hissediyorum ki beklemeye değer mi sorusu beni böyle arada bırakıyor.
Şimdi bu şartlar altında boşanmalı, pişmanlıklarını da al git benden bu kadar mı demeli, yoksa bu verdiğim son şansı doğru kullanırken beklemeye devam mı etmeliyim?
3 yıl daha beklemem gerekecek. Yaşım 29. Beklemeye değer mi?
Bizim olurumuz var mıdır hala?
Çok uzun oldu kusura bakmayın ama genel özet geçmek istedim. Sağlıklı yorumlara ihtiyacım var
Şimdiki düzen 5 aydır böyle kontrol bende ve harçlık alıyor günlük zaten kızlar..Zorla falan değil güvenimi kazanmak için kendi isteğiyle böyle oldu..
Aslında konularımı bilenler vardır. Aynı konu ile gelmek saçma biliyorum.
Ama sanırım gelgitli ruh halimin gelmiş anlarından birini yaşıyorum. Gitse de sanki bu kötü anılar benim değilmişcesine yaşayabilsem..
Bugün aslında daha önce hiç yapmadığım bir şey yapmak istiyorum.
Yorum sonuçlarını ankette görmek..
Öyle bir yerdeyim ki git diyor aklım gitmiyor ayaklarım, kalmaya da yüreğim razı değil sanki ağır geliyor. Sindirmeye çalışsam da bazen neden sindirecekmişim diye sorgularken buluyorum kendimi.
Evliliğine eşin ailesi, yaşanacak şehir gibi sorunlarla, aslında belki ilk yıl pek çok yeni evlinin yaşadığı hayal kırıklıkları ile başlamış, unutma konusunda çok başarısız biriyim öyle ki 3 buçuk yıldır hiç iyi ki evlendim diyemedim.
Bunlara rağmen yalan söyleyemem. Bdv de çok takılan biri olarak eşimin artılarının da farkındayım.
Ev işlerine yardımcı, aileme saygılı benim onun ailesine buz durusuma rağmen benim ailemle samimi, kin nedir bilmeyen, benden daha sakin daha anlayışlı, daha düzenli bana is çıkarmayan, evini seven bensiz gezme istekleri olmayan, yemek için beni üzmeyen yumurta kırsam eline sağlık diyen, bir çeşit yemekle gün geçiren biridir.
Son iki yıl evliliğimde aile problemleri de kalmamıştı aslında. Kendileriyle görüşmüyorum ve bu esimle aramizda tartışma konusu bile degil derken, Istedigim düzene yaklastim ee kötü günleri de artık unutayım unutmalıyım derken eşimin büyük bir aptallik yaparak tüm birikimimizi iddia yolunda kaybettiğini öğrendim avuclarimizda 2 bucuk yilda ödeyerek bitecek borçlar kaldı bu evlilik aslında nihayet oh demeye yaklaşmisken diyemeden tekrar ahhhhladı maalesef..
Geriye elimde pişmanlıklar içinde bir koca ve borçlar kaldı.
Tam 5 ay geçti bu olayın üzerinden 5 aydır her şey kontrolümde sözünden çıkmadı. Pismanligina inanıyor olsam da vereceği sözü tutacak mi o gün gelmeden göremem. Kazık yemiş biri olarak güvenmek de zor.
Bu benim için gerçekten imtihan mıdır, hayra vesile olacak bir şer midir bilemiyorum. Aslında ilk kez eşimden yıllardır duymak istediklerimi kendiliğinden duymaya başladım. Ama artık anlamı yok sanki, beklemekten bıktım. Istediklerimi duymak ya da onlara kavuşmak için bedel ödemekten bıktım.
Içimde hala sevgi var asıl bu nedenle hala bitirmedim ama öyle yıpranmış hissediyorum ki beklemeye değer mi sorusu beni böyle arada bırakıyor.
Şimdi bu şartlar altında boşanmalı, pişmanlıklarını da al git benden bu kadar mı demeli, yoksa bu verdiğim son şansı doğru kullanırken beklemeye devam mı etmeliyim?
3 yıl daha beklemem gerekecek. Yaşım 29. Beklemeye değer mi?
Bizim olurumuz var mıdır hala?
Çok uzun oldu kusura bakmayın ama genel özet geçmek istedim. Sağlıklı yorumlara ihtiyacım var
Şimdiki düzen 5 aydır böyle kontrol bende ve harçlık alıyor günlük zaten kızlar..Zorla falan değil güvenimi kazanmak için kendi isteğiyle böyle oldu..
Son düzenleme:
Ama seviyosan dene bi daha sonucta 3yil deme Allah bilir yarinimizi ama ewlilik yikmak kolay sonrasi.. bilemiyorum allahim en hayrlisini nasb etsin umarim borclarinzda rabbim yardm eder
