6.5 aylık evliyim. Kayınvalidemler ilk defa evimize gelecek. Ancak ben çok huzursuzum. Kayınvalidemle aramız çok soğuk. Düğün öncesi her şey iyi giderken, kendi anneme dualar ederken kına gecesi bir haller oldu kendisine. Ayrıca belirtmemde de yarar var asla bize yardım etmediler evlenirken. Her şeyi annem ve eşim yaptı. Çok şükür ki dilediğim her şey oldu. Ama kendi oğullarına bir atlet bile almadılar. Durumları da yok değil. Tabi başta bize hep yok bizim dediler ama evlenip el öpmeye gittiğimde öğrendim ki bir sürü bileziği varmış, bizim şunumuz var bunumuz var demeye başladı. Meğer küçük oğulları için yatırım yapıyorlarmış hep 1 numara o, benim eşim üvey evlat sanki. Her şeyi annemin ve eşimin üzerine yıktılar kısaca. Tabi ben bu duruma çok içerledim ama eşim ve annem arkamda olduğundan sindiririm dedim. Ta ki kayınvalidem anneme sırt çevirene kadar. Sebebini bilmediğimiz bir nedenden ötürü annemle konuşmuyor. Babam yok, annem tek başına kadın. Yani anlamadığım annem bu kadar iyiyken neden bir anda kötü oldu. Düğün evinde annemlerle ilgilenmediler bile. Önüne yemek koymadılar. Berbat bir gündü. Nikah mekanına giderken annemleri arabaya almadılar eşim gelin arabasından inip bir taksi çevirdi yani o derece. Bunun sonrasında 2 kere aramış annem ama kadın buz gibi konuşmuş. Bir daha da aramamış annem haklı olarak. Ben de her hafta düzenli olarak arardım ama telefonu açmamaya başladı. Annem evi yerleştirmeye geldiğinde, telefonla konuşurken annemin burda olduğunu öğrenip telefonu suratıma kapadı. İnanın sebep yok. Yani var ama bilmiyorum.. Altınları da elimizden almaya çalıştı ama vermedim çirkeflik yaptım napim borç ödedik onunla tek bir şeyde gözüm yoktu aman eşim borcunu kapasın yeter ki strese girmeyelim dedim. Annem bu yüzden olduğunu düşünüyor ama olay kına gecesinde başladı ne alaka yani. Tuz biber olmuştur belki. Gelmelerini istemiyorum. Ama bi yandan da gelsinler de kurtulayım diyorum. Ve artık kayınvalidemle konuşmaya karar verdim. Olayı soracağım. Ama bana bağırırsa diye korkuyorum. Bayılır kalırım orda
Annemin üzülmesini istemiyorum artık. Her gün telefonda ağlıyor, üzülüyor, çok geriliyor. 6 aydır konuşuyoruz bu muhabbeti. Allah'tan eşim çok anlayışlı ve anneme hak verdi kendi ailesinin yanlışını da farkında. Ama ben konuşmam benim midem bulanıyor bu saçmalıklardan diyor. O yüzden benim konuşmam lazım ama nasıl. Ya üste çıkarsa? Ne olursa olsun barıştırmak istiyorum. Annemi aramasını sağlamam lazım. Ne problemi varsa anlatsın. Çocuk gibi küslükler beni çok huzursuz ediyor. Ve anneme olan davranışları yüzünden, sağ gösterip sol vurmaları yüzünden nefret eder oldum onlardan. Canım çok yanıyor.

Son düzenleme: