Yani bebek istememenizden çok keşke ölseydim, keşke olmasa diye kurduğunuz cümleler acıttı beni. 24 yaşındayım, evlilik hazırlığındayım, üç çocuk büyüttüm, sözlüm hemen çocuk istiyor aşırı sıcak ama ben kendimi annelik katında görmüyorum. Hazır hissetmiyorum kesinlikle. Çocuk bakımında on numarayım ama annelik bambaşka, bu yüzden bebek istemiyorum demenizi çok iyi anlıyorum. Fakat konunuzu okurken düşündüm kazara bebeğim olsa ne yaparım diye. Herhalde ölmek istemem. Şu an anne olanlar, annelik hasretiyle yanıp tutuşanlar sizin ne kadar mucizevi bişey yaşadığınızı belirtiyorlar ki bence de öyle. Korkularınızın yersiz olduğunu anne olunca anlarsınız muhakkak. Yorumlarınız sadece korkuyorum, nasıl yaparım, yapabilir miyim gibi ifadeler içerseydi derdim ki yaparsınız. Hatta aile hayatının sevgisinden mahrum kalan biri olarak o kadar güzel yapardınız ki. Çünkü neyi yapmayacağınızı iyi biliyorsunuz. Ailenizin size davrandığı gibi davranmayacaksınız çocuğunuza. Ama bebek olduğı için ölmeyi istemek en başta o cana haksızlık. Bu yüzden gebeliği sonlandırmak daha iyi olur sizin için. Asla böyle bişey istemem ama sizinki farklı bir durum, hayatımda ilk defa birine kürtaj olmasını tavsiye ediyorum.
