- 15 Eylül 2017
- 92
- 90
- 3
- 34
- Konu Sahibi BirkulSinem
- #1
Herkese mutlu günler. Daha önce birşeyler yazdım bu platformda. Guzel dileklerde bulunan insanlar da var, peşin hükümlü şımarık insanlar da. Insanların başında türlü işler var ,herkes sizin şımarıklığınıza katlanabilir psikoloji de olmayabilir. Zaten dolu bardağa damlayıp kalp kırmayın ve kendiniz de kırılmayın öncelikle. Düşüncesizce birseyler yazacaksaniz rica ederim YAZMAYIN.
Bir süre önce eşimle çok sorun yaşadık. Ağır denilebilecek ama kendi aramızda kabul edilebilir olduğunu konuştuk, anlaştık. Aramızda çok şey gelişti. Çok değişti ama neyseki artık olumlu yönde. Hiç aşırı tepki vermiyor, kaba ve kırıcı konuşmuyor. Ben eşimle çok çok severek evlendim. Çok bağlıydık birbirimize. Bazı hatalarının sebeplerini biliyor ve anlıyorum. Bazılarını zamanla anlayabilirim ama bazılarını asla anlayamayacağım. Çok şaşkınım aslında nasıl yapabildi diye. Şimdi derdim ve merak ettiklerim şey şu , eşim bana karşi bir süre çok kaba ,anlayışsız, suçlayıcı ve kelimenin tam anlamıyla "çirkin" davrandı. Her türlü şekilde kalbimi kırdi ve beni kendisine saygısıni, beğenilme hissini yitirmiş gücünü sevgisine inancını kaybetmiş aciz bir kadına dönüştürdu , beni ciddi bunalimlara sürükledi. Hala yaşadıklarımın etkisindeyim ancak şartlar değisti. Eşim son derece pişman, her gün göz yaşı ddökecek kadar üzülüyor, pişmanlığını aşkını dile getiriyor, boşanmaktan çok korkar hale geldi. Hatta küçük bir çocuk gibi davraniyor desem yeridir. Ben normalde değil sevdiğimin inanin düsmanimin gözyaşına kiyamam. Ve kocam eskisi gibi olsun , eski gunlerimize donelim diye cok dua ettim. Hicbir sartta onu birakmadim. Her seferinde geri döndüm ona ve ailem dahi gitme ,dönme dediği halde iki gün ancak dayanabildim yokluğuna geri dondum. Boşanmaktan konuyu açan da ben oldum ilk. Bir kaç defa gündeme geldi ,tabi bu tartismalar surecinde. Ben ne yaparsam yapayim sen gidemezsin bosayamazsin kendimi öldürürüm gibi şeyler söylüyordu. Zaten o zaman icin ne soylersek, ne olursa olsun ayri kalmayı bile düsünemiyorduk ikimiz de.Ama daha beter hayatı bana dar ediyordu. Şimdi ne boşanmak gibi ugursuz bir laf ettik ne de o kötü sözler kavgalar oluyor. Eşim hatasini anlamis, eskisi gibi olmaya calisiyor,ozurler diliyor, sozler veriyor... sizlere sormak istiyorum güzel insanlar çok seviyorum aşkım mı bitmedi ama güven hislerimi yitirdim, onu affedemiyorum sözlerine inanmıyorum, ona güvenmiyorum... sanki yine o çirkin sözler dökülecek ağzından hiç sebebi yokken huzurumuzu bozacak diyorum...Sevgimden askimdan yana suphem yok ama neden boyle oldu yada neden oluyor ? Özür diliyor pişman ve cabaliyor ama neden kalbimiz tamir olamiyor ? Üzgün ve pişman olduğu her halinden belli ama ailem hakkinda soyledikleri ona karşi bu öfke hislerine kapılmama neden oldu. Kisiligimle ilgili yaptiklarini affettim biliyorum ama aileme yaptigi soyledigi hersey icimde bjrikmis. Bu olumsuz hisleri atmak istiyorum ama nasil.. Sizler ne yasadiniz ,buyuk kuskunlukler sonrasi guven sorunu nasil aşılır bir fikriniz var mı? Içimdeki sıkıntı,güvenememe, bir nevi soğukluk geçicidir degil mi... Aslinda Bir aile terapisi kesin almaliyiz diye dusunuyorum. Ama tecrubeleri de duymak istiyorum. Ilgilenenlere tesekkurler.
Bir süre önce eşimle çok sorun yaşadık. Ağır denilebilecek ama kendi aramızda kabul edilebilir olduğunu konuştuk, anlaştık. Aramızda çok şey gelişti. Çok değişti ama neyseki artık olumlu yönde. Hiç aşırı tepki vermiyor, kaba ve kırıcı konuşmuyor. Ben eşimle çok çok severek evlendim. Çok bağlıydık birbirimize. Bazı hatalarının sebeplerini biliyor ve anlıyorum. Bazılarını zamanla anlayabilirim ama bazılarını asla anlayamayacağım. Çok şaşkınım aslında nasıl yapabildi diye. Şimdi derdim ve merak ettiklerim şey şu , eşim bana karşi bir süre çok kaba ,anlayışsız, suçlayıcı ve kelimenin tam anlamıyla "çirkin" davrandı. Her türlü şekilde kalbimi kırdi ve beni kendisine saygısıni, beğenilme hissini yitirmiş gücünü sevgisine inancını kaybetmiş aciz bir kadına dönüştürdu , beni ciddi bunalimlara sürükledi. Hala yaşadıklarımın etkisindeyim ancak şartlar değisti. Eşim son derece pişman, her gün göz yaşı ddökecek kadar üzülüyor, pişmanlığını aşkını dile getiriyor, boşanmaktan çok korkar hale geldi. Hatta küçük bir çocuk gibi davraniyor desem yeridir. Ben normalde değil sevdiğimin inanin düsmanimin gözyaşına kiyamam. Ve kocam eskisi gibi olsun , eski gunlerimize donelim diye cok dua ettim. Hicbir sartta onu birakmadim. Her seferinde geri döndüm ona ve ailem dahi gitme ,dönme dediği halde iki gün ancak dayanabildim yokluğuna geri dondum. Boşanmaktan konuyu açan da ben oldum ilk. Bir kaç defa gündeme geldi ,tabi bu tartismalar surecinde. Ben ne yaparsam yapayim sen gidemezsin bosayamazsin kendimi öldürürüm gibi şeyler söylüyordu. Zaten o zaman icin ne soylersek, ne olursa olsun ayri kalmayı bile düsünemiyorduk ikimiz de.Ama daha beter hayatı bana dar ediyordu. Şimdi ne boşanmak gibi ugursuz bir laf ettik ne de o kötü sözler kavgalar oluyor. Eşim hatasini anlamis, eskisi gibi olmaya calisiyor,ozurler diliyor, sozler veriyor... sizlere sormak istiyorum güzel insanlar çok seviyorum aşkım mı bitmedi ama güven hislerimi yitirdim, onu affedemiyorum sözlerine inanmıyorum, ona güvenmiyorum... sanki yine o çirkin sözler dökülecek ağzından hiç sebebi yokken huzurumuzu bozacak diyorum...Sevgimden askimdan yana suphem yok ama neden boyle oldu yada neden oluyor ? Özür diliyor pişman ve cabaliyor ama neden kalbimiz tamir olamiyor ? Üzgün ve pişman olduğu her halinden belli ama ailem hakkinda soyledikleri ona karşi bu öfke hislerine kapılmama neden oldu. Kisiligimle ilgili yaptiklarini affettim biliyorum ama aileme yaptigi soyledigi hersey icimde bjrikmis. Bu olumsuz hisleri atmak istiyorum ama nasil.. Sizler ne yasadiniz ,buyuk kuskunlukler sonrasi guven sorunu nasil aşılır bir fikriniz var mı? Içimdeki sıkıntı,güvenememe, bir nevi soğukluk geçicidir degil mi... Aslinda Bir aile terapisi kesin almaliyiz diye dusunuyorum. Ama tecrubeleri de duymak istiyorum. Ilgilenenlere tesekkurler.
