Ben artık bununla bas edemiyorum..psikolog mu? aile danışmanı mi? Boşanmak mi?

Tesekkur ederim güzel dileklerinizin daha fazlası size dönsün
 
Aileyle görüşmesen başka birşeye kin duyup kendini mahvedeceksin.
En iyisi psikolog. Yaşam kaliteni bozacak düzeyde yaşıyorsun duygularını.
Başka hiç kimseye kin duymuyorum ve kolay kolayda kin tutmam. Yaşam kalitemi bozacak düzeyde boyle yaşadığım baska bir duygu da yok psikolog çözer mi acaba sorunu mu? Ay çözülsün de istemiyorum. Bu insanları görmek istemiyorum
 

Görüşmeyin o zaman. Gerekirse yardım alın eşinizle de konuşun. Neler yaşadınız bilmem ama hissettiklerinizi anlıyorum.

Evliliğimin 1.yılında eşimin ailesini göreceğim zaman tüm vücudum titremeye ve üşümeye başlardı. Tansiyonum düşerdi, rengim sararırdı. Tabi eşimle de tartışırdık ailen şunu yaptı bunu etti. Sonra 1 yıl tedavi gördüm, psikoloğa gittik sile terapistine gittik ilaç kullandım filan. Görüşmeyi kestim oh kafam rahat. Eşim ısrar etseydi görüşmem konusunda çok net boşanırdım. Çünkü artık hasta olmaya başlamıştım.
 
Ayni benim bugün hissettiklerim yaşadıklarım. Peki hiç mi gorusmuyorsunuz bayramda seyranda da mi? Gorusmemenizi psikolog mu önerdi ? Psikolog da mi kininizin son bulmasını sağlayamadı ?
 
Görmeyin gerekirse, ama yıllar önce olan bir olaydan dolayı git gide artan duygu yoğunluğu kindir. Kabullenmek istemiyorsunuz belki ama geride bırakamıyorsunuz da.

Bi düşünün sırf bu sebepten eşinizi bırakmayı, çocuğunuzun arada kalmasını (boşandığınız takdirde çocuğun daha huzurlu bir ortamı olamayacağından öyle söylüyorum) vs göz ardı edip boşanmayı düşünüyorsunuz.
Hadi boşandınız diyelim; ilerde çocuğa ne açıklama yapacaksınız?

Bazı şeyleri unutmak, sünger çekmek iyidir. Affetmek huzur verir.
 
Ayni benim bugün hissettiklerim yaşadıklarım. Peki hiç mi gorusmuyorsunuz bayramda seyranda da mi? Gorusmemenizi psikolog mu önerdi ?

Hiç görüşmüyorum. Eşimde görüşmüyor (eşim başka sebepler yüzünden ailesiyle görüşmüyor, kendi aile sorunları yüzünden ancak bu da benim işime geliyor) psikolog daima geçmişi unutmamı şimdiki yaşama bakmamı söyledi. Ancak olmuyor öyle o insanlar sürekli telefonla taciz ederlerken burnumun dibindeyken unutmak olmuyor. Ha, eşimin ailesi de hiç geri adım atıp kızım hata ettik kusura bakma geçmişi unutalım birbirimize saygı duyalım demedi. Eğer deseydi belki bende böyle olmazdım. Hep biz yaparız ederiz evlendin katlanacaksın modunda oldular.
 
Soylediklerinizin hepsini kabul ediyorum kin duyuyorum, affedemiyorum, bu kini geride birakamiyorum yapamiyorum, yapmaya cabaladim da olmuyor soğudum görüşmek istemiyorum. Hislerim böyle iken napiyim?
 
Soylediklerinizin hepsini kabul ediyorum kin duyuyorum, affedemiyorum, bu kini geride birakamiyorum yapamiyorum soğudum görüşmek istemiyorum.
Okey bende görüşmemeniz taraftarıyım zaten. En azından bir süre. Ama zaten çokta içli dışlı değilmişsiniz.
Görüşmeyin ve o süreçte psikoloğa gidin.
Ben kin duymanın tedavi edilmesi gerektiğini düşünüyorum her zaman siz ne kadar verirsiniz orayı bilmem fakat Mide bulunmalar vs onlar aileyle görüşmesenizde başka bir sıkıntıda yine ortaya çıkacak. En azından bunları halledersiniz.
 
Esinizin yerine koydum kendimi.cok zor onun icinde..hani buyuk bi sorun olmadigini sizde soyluyorsunuz.bisey yapmadilar diyorsunuz..esiniz sizin gibi dusunseydi ve buraya yazsaydi ne olurdu acaba..bence hepinizin huzuru icin psikologa gidin.mutlaka yardimi olacaktir..ama siz yyardimi da istemiorsunuz ki
 
Ben buna prenses sendromu diyorum. Bahsettiğiniz şeyin adı hayat. Her zaman sevdiğimiz insanlarla muhatap olamayız. Hele evliliklerde. Eşiniz sizi her hafta ailesini görmeye mecbur bıraksaydı hak verirdim belki ama böyle birşey yok. En son üç ay önce gördüğünüz birileri için koca kadın nasıl hastalandınız anlam veremedim. Yaşadıklarınız da çok travmatik şeyler değil siz söylüyorsunuz. Kendi ailenizde bile bazen neler oluyor değil mi. Kızmayın konu sahibi bazen insan kendi kendinin psikologu olmalı. Hiç ani ölüm gördünüz mü yakınınızda. Allah göstermesin bir dakikada kökünden değişebilecek hayatlarımızda inanın bahsettiğiniz sorun dert bile değil. Ha yine de kocamı ayda yılda bir göreceğim insanlar için bırakırım diyorsanız daha fazla da devam etmeyin hastalığınız ilerlemesin.Hayat kısa gece bıraktığımız hayatı sabah aynı şekilde bulamıyoruz. İnsan ilişkilerinde bu derece tahammülsüzlük de, politik ya da iki yüzlü olmamak değil hayat karşısında zayıf kalmaktır. Dilerim kendinizi iyileştirip yuvamız kurtarırsınız.
 
En son üç ay önce gördüğünüz ve size ölümcül zarar vermemiş birileri yüzünden panik atak benzeri semptomlar yaşıyorsanız napayım bu benim karakterim hislerim deyip geçemezsiniz; bu ciddi bir sorun. Hele de bunları hatırlayıp eşinize kavga çıkarıyorsanız çok fena ben eşinizin yerinde olsam ve eşim ailemi hatırlayıp hatırlayıp kavga çıkarsa eeeh be olan olmuş zamanı mı geri çevireyim napayım deyip boşanma noktasına gelirim. Hayat zaten yeterince zor ve stresli; insan bari evinde huzur ve mutluluk bulmak ister. Öncelikle tabii ki kendi huzur ve mutluluğunuz için bir uzmanla görüşün. Ha yine de olmuyorsa boşanırsınız ama içinizdeki bu sorunu çözmezseniz size çok zarar verir
 
Ilk defa nefesim kesildi, iki kere lavaboya kostüm afedersiniz ogurdum baya. Ellerim ayaklarım alev aldı tüm bedenim titredi. Yani artık bunun sonu panik atak falan heral de.
Aynı hisler aynııı
Ben panik atak oldum da !! Tedavi gördüm
Bir an önce aile terapistine gidin
Ben geçen bayram gördüm şimdiden önümüzdeki bayramı Dert ediyorum düşün
Çok zor
Terapi alın ailecek
 
O zaman tedavi pek de başarılı olmadı diyebilir miyiz? Ya da başarılı olduysa ne yönde başarılı oldu? Allah yardimcimiz olsun.
 
Yaptıkları beni kendilerinden soğuratak benim için büyük şeyler. Belki başkaları için küçük. Ama benim icin buyuk. Kaldi ki esim de geçmişte bu olaylar olurken bu noktaya görünmemesi için önlem almadı pasif kaldı.
 
Kendiniz gitmeyin eşinize cocugunza haftada bi onlar soylemeden "hayatım biraz annen nasil diye baksanmi bi gorunsenmi" desen annesiyle bağlantısını koparmamasna sen ozen gostersen ama sen geri durarak.
 
Neden eş ailesiyle görüşmek zorundaymışız gibi algı var toplumumuzda anlayamıyorum eş ailesi ağzımıza etse de görüşmeliyiz sanki, görüşmüyorum yaklaşık 3 yıldır görmedim 33 yılda görmesem umrumda değiller ama bu durumu bilen arkadaşlarım akrabaların sürekli eşimin ailesini sormaları beni sinir ediyor gayet açıkça görüşmüyorum görüşmeyi de düşünmüyorum diyorum,(eşim gidip ailesini görüyor geliyor ama evimize gelmiyorlar ben de onlara gitmiyorum) sırf onlar var diye ben nikah fotolarıma bile bakamıyorum psikolojik olarak bana çektirdiklerini bir ben bir Allah bilir, çok ahım da var helal de etmiyorum gözyaşlarımın bir damlasını, o yüzden görüşme canım madem seni kötü etkiliyor bırak görüşme alma evine falan eşin gitsin görsün kararlı ol eşin de zamanla alışır
 
Kendi icinizde de celisiyor musunuz bir taraftan yaptiklari seyler sizin icin kucuk alabilir ama benim kisiligime ters diyorsunuz yani alingan misiniz anlayamadim pek. Diger yandan cok zor kin tutarim demissiniz ? Yani kucuk olaylarin sonucunda kin tutabiliyorsaniz bu zor degil kolayca kinlene biliyosunuz anlamina gelir. Ben mi tamamen yanlis anluyorum.
Esinizin yerinde olsam bende aynisini sizin ailenize karsi yapardim. Biraz empati yapmalisiniz. Bu bence oldukca bencilce. Esim de ailesinin yaninda beni savunacak cumleler soylemez ama bilirim ki arka planda benim yanimdadir. O nedenle ailesinin yaptigi yada soyledigi bizim huzurumuzu bozmaz. Cunku onemsemem.
 
Yanlış anlamissiniz ya daben yanlış ifade ettim.yapılanlar benim için beni onlardan tamamen sogutacak düzeyde ama belki başkası için küçüktür. Kin tutmam çok zor tutarım ama bu soğukluk geçmiyor yani bi nevi bu da kin. kisiligimle ilgili olan kismisogudugum insanlarla mis gibi de olsa bir araya gelmem istemiyorum.
 
Terapi iyi geliyor aksi türlü yastık altına itiliyor be hortuluyor geçmiş
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…