Ben bu anksiyete belasından kurulacak miyim.

Guzelseylerolsun88

Üye
Kayıtlı Üye
1 Şubat 2017
791
364
23
Kızlar yıllardır bu hastalıkdan muzdaripm. İnsanları çok kafama takiyorum özgüvenim yok insanlarla konuşurken göz teması kuramiyorum buda karşıya iletişime kapalı olduğum izlemını veriyor yada yalancı güvenilmez biri olarak göründüğümu düşünüyorum. BÖyle olunca da ömrü boyunca hiç sıkı arkadaşlarım olmayacak yalnız kalacağım düşüncesi doğuyor ve kalbim çarpıyor ilaç kullanmayincada çok kötü oluyorum hayattan kopuyorum. Benim gibi hisseden bu hastalığı yenen varmı
 
Ben anksiyete belasından muzdaribim. Antidepresan kullanıyorum uzun yıllardır. İnsanlarla konuşma kısmında sorunum yok o da mesleğimin öğretmenlik olmasından kaynaklanıyor. Bu meslek değil de daha insanlardan uzak bir işte olsaydım konuşma problemim de olurdu sanırım. Ben hep kötü bir şey olacak durumu, en küçük şeyi kafamda büyütme. Olayları çok ayrıntı düşünme şeklinde oluyor. Pazartesi sendromum var mesela beter mi beter bişey niye çünkü yarın çalışmaya gideceğim ya tahammül edemezsem, ya kötü bir olay olursa hatta birşey de yok takıyorum. Çözüm bulan arkadaşlardan ben de yardım almak isterim.
 
Kızlar yıllardır bu hastalıkdan muzdaripm. İnsanları çok kafama takiyorum özgüvenim yok insanlarla konuşurken göz teması kuramiyorum buda karşıya iletişime kapalı olduğum izlemını veriyor yada yalancı güvenilmez biri olarak göründüğümu düşünüyorum. BÖyle olunca da ömrü boyunca hiç sıkı arkadaşlarım olmayacak yalnız kalacağım düşüncesi doğuyor ve kalbim çarpıyor ilaç kullanmayincada çok kötü oluyorum hayattan kopuyorum. Benim gibi hisseden bu hastalığı yenen varmı
tıbbı destek almayı denedin mi canım
 
Pazartesi sendromu bendee de var insanlarla iletişime geçeceğim belki yine yanlış anlaşılacağım dışlanàcàgm kötü şeyler olacak mis gibi oluyor. İşden eve koşa koşa geliyorum. Yeni iş ortamınà girdim is yerim değişti ve insanlar dedikoducu ve kıskanç eminim ne kadar dalga geçiyorlar dir benim bu durumumu anlayınca
 
Merhaba bende de Anksiyete bozukluğu var, uzun dönem ilaç kullandım şuan artık ilaç kullanmıyorum eskiye göre şükürler olsun çok çok çok iyiyim. Fakat sizin anlattığınız gibi sosyal fobi yaşamıyorum. Daha çok kaybetme korkusu ve felaket korkusu yaşıyorum. Çünkü benim rahatsızlığımı bir kayıp başlattı.
Çok iyiyim şuan ama %100 iyileştim diyemiyorum. 1 gün bile ara vermeden tam 3 yıl ilaç kullandım. Kısa süre terapistle görüştüm. Belki terapiyi uzun tutsam %100 iyileştim diyebilirdim.
Bana en iyi gelen şeylerden biri de bütün korkularımın bütün fobilerimin beynimin bir oyunu olduğunu kendime tekrar edip pozitif düşünmeye çalışmak oldu. Kimi zaman korkularımın üzerine gittim ve asla olumsuz bişey düşünmeden yaptım bunu. Sonucunda olumsuz bir şey olmayınca beynimde bunu yer ettirmeye çalıştım.
Anksiyete çok zor ancak çözüm senin elinde diye düşünüyorum.
 
Önce şunu anlamak lazım. Anyidepresanlar ve türevleri iyileştirici değildir (antibiyotik vs gibi). Bozulan beyin kimyanızı düzelterek sizin o dönemi atlatmanızı sağlar. Bu nedenle eş zamanlı terapi şart.
Kendinizi değiştirmeye uğraşın. İlaçlar da size yardım etsinler.

Bende de anksiyete var. Benim korkularım hep gelecek hakkında ve bir miktar mükemmelliyetçilik takıntısı var. Şu kadarını söyleyeyim terapi her şeyden daha iyi geliyor.
 
O değil de şimdiye kadar yaşadığım durumun bir hastalık olduğunu şu an öğrendim. Daha bugün düşündüm neden böyleyim diye, insanlarla iletişimimde sıkıntım yok ama şöyle ki her şeyi kafaya takarım en ufak olay bile gözümde beynimde büyür de büyür, şu andan haftaya kadar her şeyin planlamasını yaparım ertesi gün akşama misafir gelecek diyelim beni geceden stres basar acaba hangi yemegi yapsam iyi mi olur kotu mü olur falan filan diye, birisiyle hafif bir sürtüşme yasayayım en az on gün beynimi yer durur neden öyle dedi ben neden şöyle söylemedim diye, eşim ufacık bir serzenişte bulunsun bir özelliğim hakkında oturur ağlarım mesela. Her sey mukemmel olsun isterim, kendimi paralar mahvederim ama her şey düzgün olsun yeter filan. Daha bir sürü şey bunlar bu hastalığın belirtileri olabilir mi
 
O değil de şimdiye kadar yaşadığım durumun bir hastalık olduğunu şu an öğrendim. Daha bugün düşündüm neden böyleyim diye, insanlarla iletişimimde sıkıntım yok ama şöyle ki her şeyi kafaya takarım en ufak olay bile gözümde beynimde büyür de büyür, şu andan haftaya kadar her şeyin planlamasını yaparım ertesi gün akşama misafir gelecek diyelim beni geceden stres basar acaba hangi yemegi yapsam iyi mi olur kotu mü olur falan filan diye, birisiyle hafif bir sürtüşme yasayayım en az on gün beynimi yer durur neden öyle dedi ben neden şöyle söylemedim diye, eşim ufacık bir serzenişte bulunsun bir özelliğim hakkında oturur ağlarım mesela. Her sey mukemmel olsun isterim, kendimi paralar mahvederim ama her şey düzgün olsun yeter filan. Daha bir sürü şey bunlar bu hastalığın belirtileri olabilir mi
Olabilir cnm
 
Hayırlı aksamlar; forumda dolaşırken yazıniza denk geldim ve yardımcı olmak istedim. Kaygı bozukluğu teşhisi 2 yıl önce bana da konuldu. İlaçlar kullandım ve terapilere gittim. Terapiler biraz faydalı oldu ama tam da çözüm olmadı. Yine aynı sıkıntılar devam etti. Hayatımda bir sıkıntı yaşasam kafama takmaktan uyuyamıyordum ve sabahları anksiyete dolayısıyla kusuyordum. Belki de sizden daha kötü durumdaydim. Yaklaşık 1 yıldır dualarla, namazla ve pozitif düşünceyle sorunlarımin üstesinden gelmeye başladım çok şükür. Allah inancıyla kaygı bozukluğumu yendim. Size tavsiyem pes etmeden, vazgeçmeden sabırla yürekten dua edin Allah yardım eder. İnancınızı güçlendirin, çabalayın bu yolda. En büyük zenginlik şu fani hayatta sagligimiz. Kaybetmeden kıymetini bilin, o yüzden hiçbir sorun hiçbir insan sağlığınizdan daha önemli değil. Allaha emanet olun, bir faydam olduysa ne mutlu bana.
 
Bundan 5 sene once ilaclari biraktim tam 8 sene ictim.Su an daha iyiyim arada panik atak hali , carpintilar oluyor ama kendi kendime yenebiliyorum sukurler olsun.Cok zor gunler yasadim .Ilaclari birakmakta zor oldu .Dusuncelerimi kontrol altina aldigimda, hastaligimida kontrol altina aldigimi fark ettim.Aslinda her sey bizim elimizde, sadece hayati ve insanlari fazla onemsememiz gerekiyor.
 
Bundan 5 sene once ilaclari biraktim tam 8 sene ictim.Su an daha iyiyim arada panik atak hali , carpintilar oluyor ama kendi kendime yenebiliyorum sukurler olsun.Cok zor gunler yasadim .Ilaclari birakmakta zor oldu .Dusuncelerimi kontrol altina aldigimda, hastaligimida kontrol altina aldigimi fark ettim.Aslinda her sey bizim elimizde, sadece hayati ve insanlari fazla onemsememiz gerekiyor.
Sizde de mi sosyal fobi anksiyete rahatsızlığı var. İlacsiz yaşamak istiyorum bende sadece 6 ay bıraktım ama daha beter halde geri döndüm
 
Hayırlı aksamlar; forumda dolaşırken yazıniza denk geldim ve yardımcı olmak istedim. Kaygı bozukluğu teşhisi 2 yıl önce bana da konuldu. İlaçlar kullandım ve terapilere gittim. Terapiler biraz faydalı oldu ama tam da çözüm olmadı. Yine aynı sıkıntılar devam etti. Hayatımda bir sıkıntı yaşasam kafama takmaktan uyuyamıyordum ve sabahları anksiyete dolayısıyla kusuyordum. Belki de sizden daha kötü durumdaydim. Yaklaşık 1 yıldır dualarla, namazla ve pozitif düşünceyle sorunlarımin üstesinden gelmeye başladım çok şükür. Allah inancıyla kaygı bozukluğumu yendim. Size tavsiyem pes etmeden, vazgeçmeden sabırla yürekten dua edin Allah yardım eder. İnancınızı güçlendirin, çabalayın bu yolda. En büyük zenginlik şu fani hayatta sagligimiz. Kaybetmeden kıymetini bilin, o yüzden hiçbir sorun hiçbir insan sağlığınizdan daha önemli değil. Allaha emanet olun, bir faydam olduysa ne mutlu bana.
Allah razı olsun gerçekten sözleriniz çok düşündürücü ve çok çok değerli. bende ki eksiklik de belki bu. Maneviyat dan çok uzaklastm kaygım da daha da arttı.
 
Kızlar yıllardır bu hastalıkdan muzdaripm. İnsanları çok kafama takiyorum özgüvenim yok insanlarla konuşurken göz teması kuramiyorum buda karşıya iletişime kapalı olduğum izlemını veriyor yada yalancı güvenilmez biri olarak göründüğümu düşünüyorum. BÖyle olunca da ömrü boyunca hiç sıkı arkadaşlarım olmayacak yalnız kalacağım düşüncesi doğuyor ve kalbim çarpıyor ilaç kullanmayincada çok kötü oluyorum hayattan kopuyorum. Benim gibi hisseden bu hastalığı yenen varmı

Aynı ben .
Canım Bi zikir var bunla ilgili istersen paylaşabilirim rahatlatıyor bir kızınkini tamamen geçirmiş internetten gördüm.
İkinci olarak spor yapmanı öneririm .
Üçüncü olarak özgüven adlı bir kitap var patrick mc kay in
Bitki çayları rahatlatıyor ...
Eğer kitabı okumam diyorsan şunu yapabilirsin bir kağıt al ve iyi kötü tüm özelliklerini yaz . Ama hepsini sonra say bunları iyi özelliklerinin çok daha fazla olduğunu göreceksin .

Her şey kendini sevmekte ... Kendimizi sevmek ve telkin etmek zorundayız . Ve başlarda beklentimiz mucize olmayacak . Yavaş yavaş ... Kendine Zaman ayır bolca . Konuşmak istersen bana mesaj atabilirsin. Benim de anksiyetem var aşırı terleme yapıyor bende üstelik bunlar biraz azaltıyor gibi ... Doktora gitmeyi de düşünüyorum sen ilaçlar hakkında ne düşünüyorsun?
 
Back
X