Ben bu duruma nasıl alışıcam :(

sunworyy .!.:

Evet tek ben değilim ama ben biraz fazla duygusalım sanırım. Anneme aşırı bağlıydım. Şu an ne kadar buraya alışsam da çok büyük bir özlem çekiyorum

Genişletmek için tıkla...

Bu arada memleketiniz neresi

Prenses bella .!.:

Peki tekrar memlekette yaşama şansınız var mı? Aileniz yanınıza geldiğinde bile memleketteki geçirdiğiniz zamanları yürüdüğünüz yolları vs özlüyosanız, zaman ile geçiceğini hiç sanmıyorum. Bazen ne yapsan olmaz, her yerin bi enerjisi var. Bazen alakasız bi yerde huzurlu yada huzursuz hissederiz. Sizin yaşadığınız yer güvenli alanınız gibi bir şey olmuş. Bence imkan varsa dönün memleketinize.

Genişletmek için tıkla...

Maalesef tayinli bir işi yok eşimin. Ben atansam bile en sonunda eşimin işi burada olduğu için tekrar buraya gelmem gerekecek

sunworyy .!.:

Evet biraz öyleymiş gibi oldu ama hayır öyle değil bu benim aşırı hassas olmamdan kaynaklı her detaya takılmam düşünmem falan. Orada sevdiğim insanlar olmasa ne kadar özlesem bile umrumda olmaz nadiren gitmek isterim. Ama büyüdüğüm yaşadığım evi de ailemle beraber seviyorum mesela. Onlarla beraber memleketimi seviyorum. Yani ailem buraya gelince özlemim hafifliyor evet ancak orada ailemle vakit geçirmeyi daha çok seviyorum burada geçirmektense. Yani şu an genel olarak memleketim aklıma gelince üzülüyorum özlem duyuyorum hassaslaşıyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben aşırı hassasım deyip durumu normalleştiremezsiniz ama. Gerekirse profesyonel yardım alıp çözmelisiniz.

sunworyy .!.:

Öncelikle merhaba. Belki bu söylediklerimi okuduktan sonra beni olgunlaşmamış görebilirsiniz çok hassassın diyebilirsiniz. Am bu konuda elimden gelen bir şey yok. Ben memleketimden uzağa evlendim. Daha önce de konu açtım ve baya linçleyen oldu neden ailenden uzağa gittin bilmem ne diye. Lütfen bu sefer linçlemeden çözüm önerileri sunar mısınız bir insan bazı şeyleri yaşamadan inanın ki bilmiyor. Ben evleneli bir yıla yaklaştı. Memleketime en son iki ay önce gittim bir dahaki gidişime 2 ya da 3 ay var. Önümüzdeki ay ailem gelecek inşallah. Ama öyle memleket hasreti var ki içimde. Sanki göreli iki ay değil bir yıl geçmiş gibi. Ailemi ayrı özledim memleketimi ve oradaki evimi ayrı özledim. Bir de ben memleketimde ki evimde çok huzurlu mutluydum. Eğer problemli bir ev olsaydı belki bu derece özlemezdim. Öyle zor geçiyor ki zaman. Sen gidemesen de ailen gelir diyenlere ayrı sinir oluyorum etrafımda. Evet ailemin buraya gelmesi çok güzel özlem gideriyoruz onları görüyorum falan ama memleketime de ayrı bir hasret çekiyorum. Yakında değil ki sık sık gideyim. Çocuk olursa nasıl giderim diye şimdiden dert edindim. Diyorum ya millet sen gitmezsin ailen gelir diyor hepsine ayrı sinir oluyorum beni anlamıyorlar. Arkadaşlar bazı akrabalarımla sorunlarım vardı kendimi kötü hissettim durumlar vardı o yüzden dedim belki uzaklaşmak daha iyi olur diye. Aslında bir açıdan iyi oldu ancak bir açıdan da bu kadar özleyeceğimi inanın bilmiyordum ayrıca şunu da söyleyim şu an yaşadığım şehri seviyorum eşimi de seviyorum bu konuda hiç sıkıntı yok. Ben sadece bu özlem meselesine nasıl alışıcam ailem memleketim burnumda tütüyor rastgele bir sokağı bile aklıma gelince oturup ağlayasım geliyor

Genişletmek için tıkla...

Benimde kızkardeşim yurt dışında çocuğu oldu annem gitti tek o da hasret çekiyor ve tek başına sadece eşi var bebek büyütüyor. Gel diyoruz psikolojik olarak hazırlanmam lazım orada ki duygularım başka oluyor tekrar eve dönünce de etkisi sürüyor diyor. Her gün bı kaç kez görüntülü konuşuyoruz .2 yıl oldu orada önceden kapatıp telefonu ağlardım diyor. Şimdi öyle güzel başetti ki benden bile becerekli oldu ( Ben 20 yıllık evliyim).
Siz de bu duygular gelince etkisinden çıkmaya çalışın. Evinize hayatınıza odaklanın burada da yeni anılarınız olucak. Her şey gönlünüzce olsun

sunworyy .!.:

Maalesef tayinli bir işi yok eşimin. Ben atansam bile en sonunda eşimin işi burada olduğu için tekrar buraya gelmem gerekecek

Genişletmek için tıkla...

Kaç saatlik mesafedesiniz aileniz ile? Eşiniz esnaf falan mı, bence bi orta yol bulmanız gerek. Aitlik duygusu olmadan hayattan tadda alamazsınız ki, çocuğunuz olunca hele git gel daha zor olacak. Benim bi arkadaşım yapamadı yani aradan kaç sene geçti çoluk çocuk oldu ama mutlu olamadı ve döndü memleketine (memleketi karadenizdeydi, evlendiği yer batıydı)

Ben başka ülkeye geldim, ailem hiç gelmiyor, ben de senede 1 gidip 2 ay falan kalıyorum. Doğrusu hiç öyle özleme halim olmadı, Anne babamı özlüyorum sadece onlarla da her gün konuşuyorum, haberim oluyor, tabi görmekle yanlarında olmakla aynı değil ama idare ediyorum. Kendinize meşgale bulun belki boşluktan dolayı böylesiniz, ya da belki evliliğinizde sorun var aslında bekar dönemlerinizi özlüyorsunuz.

sunworyy .!.:

Öncelikle merhaba. Belki bu söylediklerimi okuduktan sonra beni olgunlaşmamış görebilirsiniz çok hassassın diyebilirsiniz. Am bu konuda elimden gelen bir şey yok. Ben memleketimden uzağa evlendim. Daha önce de konu açtım ve baya linçleyen oldu neden ailenden uzağa gittin bilmem ne diye. Lütfen bu sefer linçlemeden çözüm önerileri sunar mısınız bir insan bazı şeyleri yaşamadan inanın ki bilmiyor. Ben evleneli bir yıla yaklaştı. Memleketime en son iki ay önce gittim bir dahaki gidişime 2 ya da 3 ay var. Önümüzdeki ay ailem gelecek inşallah. Ama öyle memleket hasreti var ki içimde. Sanki göreli iki ay değil bir yıl geçmiş gibi. Ailemi ayrı özledim memleketimi ve oradaki evimi ayrı özledim. Bir de ben memleketimde ki evimde çok huzurlu mutluydum. Eğer problemli bir ev olsaydı belki bu derece özlemezdim. Öyle zor geçiyor ki zaman. Sen gidemesen de ailen gelir diyenlere ayrı sinir oluyorum etrafımda. Evet ailemin buraya gelmesi çok güzel özlem gideriyoruz onları görüyorum falan ama memleketime de ayrı bir hasret çekiyorum. Yakında değil ki sık sık gideyim. Çocuk olursa nasıl giderim diye şimdiden dert edindim. Diyorum ya millet sen gitmezsin ailen gelir diyor hepsine ayrı sinir oluyorum beni anlamıyorlar. Arkadaşlar bazı akrabalarımla sorunlarım vardı kendimi kötü hissettim durumlar vardı o yüzden dedim belki uzaklaşmak daha iyi olur diye. Aslında bir açıdan iyi oldu ancak bir açıdan da bu kadar özleyeceğimi inanın bilmiyordum ayrıca şunu da söyleyim şu an yaşadığım şehri seviyorum eşimi de seviyorum bu konuda hiç sıkıntı yok. Ben sadece bu özlem meselesine nasıl alışıcam ailem memleketim burnumda tütüyor rastgele bir sokağı bile aklıma gelince oturup ağlayasım geliyor

Genişletmek için tıkla...

Kocanızla vakit geçirmek, evliliğin tadını çıkarmak, eşinizle gezip tozmak varken böyle memleket hasreti çekmeniz garip geldi. Sanki evliliğinizde pek mutlu değil gibisiniz.
Siz ne aileye ne taşa toprağa özlem duyuyorsunuz. Siz bekar hayatınızı özlüyorsunuz, evliliğin sorumluluğu olmadan yaşamayı, kocanız olmadan bir hayatı.
Evliliğinizle ilgili ne gibi sorunlarınız var ?

sunworyy .!.:

Öncelikle merhaba. Belki bu söylediklerimi okuduktan sonra beni olgunlaşmamış görebilirsiniz çok hassassın diyebilirsiniz. Am bu konuda elimden gelen bir şey yok. Ben memleketimden uzağa evlendim. Daha önce de konu açtım ve baya linçleyen oldu neden ailenden uzağa gittin bilmem ne diye. Lütfen bu sefer linçlemeden çözüm önerileri sunar mısınız bir insan bazı şeyleri yaşamadan inanın ki bilmiyor. Ben evleneli bir yıla yaklaştı. Memleketime en son iki ay önce gittim bir dahaki gidişime 2 ya da 3 ay var. Önümüzdeki ay ailem gelecek inşallah. Ama öyle memleket hasreti var ki içimde. Sanki göreli iki ay değil bir yıl geçmiş gibi. Ailemi ayrı özledim memleketimi ve oradaki evimi ayrı özledim. Bir de ben memleketimde ki evimde çok huzurlu mutluydum. Eğer problemli bir ev olsaydı belki bu derece özlemezdim. Öyle zor geçiyor ki zaman. Sen gidemesen de ailen gelir diyenlere ayrı sinir oluyorum etrafımda. Evet ailemin buraya gelmesi çok güzel özlem gideriyoruz onları görüyorum falan ama memleketime de ayrı bir hasret çekiyorum. Yakında değil ki sık sık gideyim. Çocuk olursa nasıl giderim diye şimdiden dert edindim. Diyorum ya millet sen gitmezsin ailen gelir diyor hepsine ayrı sinir oluyorum beni anlamıyorlar. Arkadaşlar bazı akrabalarımla sorunlarım vardı kendimi kötü hissettim durumlar vardı o yüzden dedim belki uzaklaşmak daha iyi olur diye. Aslında bir açıdan iyi oldu ancak bir açıdan da bu kadar özleyeceğimi inanın bilmiyordum ayrıca şunu da söyleyim şu an yaşadığım şehri seviyorum eşimi de seviyorum bu konuda hiç sıkıntı yok. Ben sadece bu özlem meselesine nasıl alışıcam ailem memleketim burnumda tütüyor rastgele bir sokağı bile aklıma gelince oturup ağlayasım geliyor

Genişletmek için tıkla...

ben de memleketim dışında bi yerde yaşıyorum. ilk zamanlar çok özlüyordum hem ailemi hem de doğduğum büyüdüğüm yeri ama artık yeteri kadar özlüyorum. zamanla alışırsınız. özellikle çocuk olduktan sonra özleminiz baya hafifler. şu an yaşadığınız yere kök salmanız gerek özellikle.

Merhaba,

Bende ailemden ilk ayrılmam üniveriste nedeniyle oldu. Babam olmadığı( 1 yaşındayken vefaat etmiş) için anneme aşırı aşırı düşkünlüğüm vardı. Şöyle söyleyim ayrı odam bile yoktu annemle beraber aynı odada yatakta yatardık. ve şehir dışında bi üniversite kazanınca gitmek durumunda kaldım. Gelmez diye yazmıştım ve geldi.. Her neyse Okuyacagım şehire yerleştim fakat içimde oyle bir pişmanlık özlem var ki ağlamaktan hiç bişeye adapte olamadım. Okumayacagım ben diye kaç defa valizi toplayıp döndüm annem hakkımı helal etmem diye geri yolladı. Telefonda annemle bile konuşamazdık ağlaşmaktan. Bazen telefonda dayanamayıp bulduğum ilk biletle memlekete giderdim. 6 saatlik yolu günü birlik gidip gelmişliğim var... Ah o yollarrr ah o otobus vedalar dönüş zamanı içimde oluşan boşluk hissi... Hele ki gidemediğim zamanlar yolda sokakta insanları yakınlarıma benzetmeler.... Hayat insanı bi telaşın içine alıyor, bi güruh var kapılıp gidiyorsunuz, ve alısıyorsunuz. ( okul bitince dönmedim çalışma hayatına başladım sonra evlendim hala aynı şehirdeyim) Gurbette olan tek kişi siz degilsiniz binlerce insan gerek işi gerek evliliği birçok nedenden dolayı memleketinden uzakta yani tek size özgü bir özlem degil bunu bu şekilde değerlendirmelisiniz.

Yaşadığınız şehre ayak uydurmalı sizi içine çekmesine izin vermelisiniz, Sürekli mukayeseler alışma sürecinizi etkilerecektir. Zamanla bu duyguları daha az hissedeceksiniz yine özleyeceksiniz ama bu kadar yönetilemez olmayacak. Şuan emekli olsak memlekete döner toprakla uğrasırız demi hayalleri kuruyoruz gülüyoruz hayat kim bilir ne getirecek önümüze. Annem yanıma geldiğinde uzun kalır döndüğünde üzülürüz evde bi boşluk hissi olur, güzel bi yemek hazırladığımızda kardeşlerim yeğenlerim burda olsun isteriz içimiz burkulur, herkes bi araya toplanır gideceğin günler olur gidemeyecegin günler olur mahrum kalırsın, Annem derdi ki 'ah yavrum yerinizde sağ olun varsın görmeyelim yel essin kokunuz gelsin' hayat devam ediyor etmek zorunda. Eğer çalışmıyorsanız vaktiniz daha cok oluyor ve ister istemez bu konuları düşünüp içinizdeki duyguları alevlendiriyorsunuzdur. Bi meşguliyet bulmak veya calışmak çevre edinmek olduğunuz ortama adapte olmakta faydası olacak hemde sizi meşgul edecektir.

Açıkçası hayata tutunma çabası hayatta kalma zorunluluğu bi işim olsun mesleğim olsun aman yuvam olsun şartlarım iyi olsun etrafımada faydam olsun diye uğrasırken tüm memleket ve kişi hasretlerini hasretleri törpülüyor.

canım çok içten ve güzel anlatmışsın, yazdıklarını okurken gerçekten hissettim o burnunun direğini sızlatan özlemi… ve asla olgunlaşmamış falan değilsin, bu çok insani bir durum. yeni bir hayat kurmak, evlilik, şehir değiştirmek derken insan bazen içindeki o özlemi bastıramıyor. bu kesinlikle zayıflık değil. sen sadece ait hissettiğin köklerinden uzak kaldın. bu kolay değil ama geçici. zamanla yeni yaşadığın yer de sana tanıdık gelmeye başlayacak. sokaklar, marketler, insanlar. ama bu, aileni özlemeyeceğin anlamına gelmiyor. sadece o özlemi yönetmeyi öğreneceksin. mümkünse ara ara kısa da olsa git, seslerini duy, kokularını al. bazen sadece bir telefon görüşmesi bile insanı toparlıyor. ama şunu unutma: sen ailenden uzak değilsin, sen onlara bağlısın. ve bağlılık mesafe tanımaz. çok normal hissediyorsun. bir gün dönüp buraya yazacaksın “özlüyorum ama artık ağlamıyorum” diye… sabret

İzmir’den İstanbul’a evlendim. İlk bir sene açıkçası bayağı bocaladım. Ama bir sabah gözümü açtım ve içimden "Burası artık benim evim" dedim. Şimdi ise İzmir’e ailemin yanına gittiğimde, dönüş zamanı gelince “Hadi ben gidiyorum, evimi özledim” diyorum. :)


Aslında fark ettim ki; sen hâlâ evinin değiştiğini kabul edememişsin, yeni yaşam alanını içselleştirememişsin. Bunu çözmen gerek.


Eşim bana her zaman “İstediğin zaman ailene gidebilirsin” dedi. O yüzden başta çok sık gidip geldim ama zamanla bu azaldı. Hiçbir zaman bir kısıtlama olmadı. Ve ben de yavaş yavaş alıştım. Sonra kendime şu bakış açısını kazandırdım:
İzmir, nefes aldığım, tatil yaptığım, ailemi gördüğüm şehir. Ama asıl evim İstanbul.
Bunu kendine aşılarsan, içindeki sıkıntı da zamanla azalacak. :)

Eylulumsvd .!.:

Benimde kızkardeşim yurt dışında çocuğu oldu annem gitti tek o da hasret çekiyor ve tek başına sadece eşi var bebek büyütüyor. Gel diyoruz psikolojik olarak hazırlanmam lazım orada ki duygularım başka oluyor tekrar eve dönünce de etkisi sürüyor diyor. Her gün bı kaç kez görüntülü konuşuyoruz .2 yıl oldu orada önceden kapatıp telefonu ağlardım diyor. Şimdi öyle güzel başetti ki benden bile becerekli oldu ( Ben 20 yıllık evliyim).
Siz de bu duygular gelince etkisinden çıkmaya çalışın. Evinize hayatınıza odaklanın burada da yeni anılarınız olucak. Her şey gönlünüzce olsun

Genişletmek için tıkla...

Kardeşiniz için de çok zor olmuştur zamanla her şey daha iyi oluyor zaten. İlk evlendiğim zamanlar eşim uyuduktan sonra ben hüngür hüngür ağlardım. Şimdi o zamana göre çok daha iyi durumdayım ama çok özlüyorum yine de eminim çocuğumuz falan olsa daha çok alışıcam. Ancak annem babam orada yalnız. Akrabalar var neyseki onlarla görüşüyorlar ama ben tek çocuğum bu yüzden de gözüm arkada kalıyor bir de bu var

KudrAlobar .!.:

Ben aşırı hassasım deyip durumu normalleştiremezsiniz ama. Gerekirse profesyonel yardım alıp çözmelisiniz.

Genişletmek için tıkla...

Elbet herhangi bir şey için yardım alabilirim bunda sorun yok. Ancak memleketi çok özlemenin bu kadar büyük bir problem olduğunu düşünmüyorum ya. Çok seviyordum çünkü memleketimi, oradaki evimi ve ailemi. Evet evlenmeden önce bu denli özleyeceğimi düşünmedim. Ama zormuş yaşayınca gördüm. Hele ilk evlendiğim zamanlar çok daha kötüydüm şimdi yine iyiyim ancak özlem var elbet bu da anormal bir durum değil bence

Prenses bella .!.:

Kaç saatlik mesafedesiniz aileniz ile? Eşiniz esnaf falan mı, bence bi orta yol bulmanız gerek. Aitlik duygusu olmadan hayattan tadda alamazsınız ki, çocuğunuz olunca hele git gel daha zor olacak. Benim bi arkadaşım yapamadı yani aradan kaç sene geçti çoluk çocuk oldu ama mutlu olamadı ve döndü memleketine (memleketi karadenizdeydi, evlendiği yer batıydı)

Genişletmek için tıkla...

10 saat var ve evet eşim esnaf buradaki işini asla bırakmaz ki

Dertsiz başa dert
Ağrımayan başı agrıtma yöntemleri
Bi de bayıllllll feriha

Artemidaa .!.:

Ben başka ülkeye geldim, ailem hiç gelmiyor, ben de senede 1 gidip 2 ay falan kalıyorum. Doğrusu hiç öyle özleme halim olmadı, Anne babamı özlüyorum sadece onlarla da her gün konuşuyorum, haberim oluyor, tabi görmekle yanlarında olmakla aynı değil ama idare ediyorum. Kendinize meşgale bulun belki boşluktan dolayı böylesiniz, ya da belki evliliğinizde sorun var aslında bekar dönemlerinizi özlüyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Ya bu konuda herkes farklı oluyor işte. Kuzenim mesela o da uzağa evlendi ama sıkıntı yaşamıyor. Ben anneme ve evime çok bağlıydım. Bu konuda daha çok zorluk çekiyorum. Bekarlık zamanlarımı özlemek değil eşimi de çok seviyorum iyi ki evlenmişim diyorum şükür bir problemimiz yok sadece ailemi ve memleketimde ki evimi çok özlüyorum

Artemidaa .!.:

Ben başka ülkeye geldim, ailem hiç gelmiyor, ben de senede 1 gidip 2 ay falan kalıyorum. Doğrusu hiç öyle özleme halim olmadı, Anne babamı özlüyorum sadece onlarla da her gün konuşuyorum, haberim oluyor, tabi görmekle yanlarında olmakla aynı değil ama idare ediyorum. Kendinize meşgale bulun belki boşluktan dolayı böylesiniz, ya da belki evliliğinizde sorun var aslında bekar dönemlerinizi özlüyorsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Ya bu konuda herkes farklı oluyor işte. Kuzenim mesela o da uzağa evlendi ama sıkıntı yaşamıyor. Ben anneme ve evime çok bağlıydım. Bu konuda daha çok zorluk çekiyorum. Bekarlık zamanlarımı özlemek değil eşimi de çok seviyorum iyi ki evlenmişim diyorum şükür bir problemimiz yok sadece ailemi ve memleketimde ki evimi çok özlüyorum

Nive8 .!.:

Kocanızla vakit geçirmek, evliliğin tadını çıkarmak, eşinizle gezip tozmak varken böyle memleket hasreti çekmeniz garip geldi. Sanki evliliğinizde pek mutlu değil gibisiniz.
Siz ne aileye ne taşa toprağa özlem duyuyorsunuz. Siz bekar hayatınızı özlüyorsunuz, evliliğin sorumluluğu olmadan yaşamayı, kocanız olmadan bir hayatı.
Evliliğinizle ilgili ne gibi sorunlarınız var ?

Genişletmek için tıkla...

İnanın herhangi bir sorunum yok eşimi çok seviyorum o da beni çok seviyor. Geziyoruz tozuyoruzda. Tabi o zamanlar bunları düşünmüyorum. Öyle boşta kalınca bazen dank ediyor aklıma ailem memleketim falan. Anneme çok düşkünüm ve oradaki evimi çok seviyordum. Şimdi yaşadığım yer çok kalabalık merkez biraz da bundan kaynaklı sanırım

KirazHanim .!.:

ben de memleketim dışında bi yerde yaşıyorum. ilk zamanlar çok özlüyordum hem ailemi hem de doğduğum büyüdüğüm yeri ama artık yeteri kadar özlüyorum. zamanla alışırsınız. özellikle çocuk olduktan sonra özleminiz baya hafifler. şu an yaşadığınız yere kök salmanız gerek özellikle.

Genişletmek için tıkla...

Herkes çocuktan sonra değişir diyor bakalım görücez

sunworyy .!.:

Öyle mi dersiniz? Siz ne kadar süredir evlisiniz? Bir yıl gitmemek çok uzun geldi

Genişletmek için tıkla...

iki yıllık evliyiz