E
eflim
Ziyaretçi
- Konu Sahibi eflim
-
- #1
bak cnm benım tabııkı anne olarak cocugunu annne ve babanın bır oldugu bı ortamda huzurlu mutlu buyutmek ıstıosun her anne ole ıster elbet ama bak gıtmeden once son dayagını attı dıosun bu cok acı bı durum smdı acıkca knuscam senle bende zamn zamn yasadım bu sorunları ama bı kere el kaldıran adam herzmn alıskanlık halıne getrrır cocugun buyudu yarn onada yapmazmı yapar senı onun onunde dovmezmı dover hep bagırıp cagırarak ccocugunu korkutmazmı korkutur cocuk babadan hep korkarak yasar onu ocu gıbı gorur sıddetı gordugunde sıddete egılımlı bı ınsan olur okulda arkadaslarıyla problem cıkarır ıcıne kapanık olur bunları dusun erken davran ayrıl bu bole surup gıdecegınıe ak dınle benı bu anlattıklarım cıkacak ayrıl cocuguna ıyı bı gelecek sagla o baba ıse gercekten zaten aynı evın ıcınde olmadanda ılgılenr sunu hıc bızamn untma cocugun babadan cok anneye ıhtıyacı vardr bende cocuklugumda yasdm bunları annem bosanmk ıstedı babam cnm cıcım dıe gerı dondrdu hepasagıladı dovdugunu hıc gormedm ama sankı sokaktakı kopekms gıbı davranıodu kıymet vermıodu annneme da cok baglıydım babamdn korktm hep sevmedm annem kadar ve sımdı hangı noktadayz blıonmu annem oldu:1no2:kardesler dagıldık babam 8 ay snra baskasıyla evlendı benı ıntıhara kadar surukledı psıkoljk baskılar yaptı allahtn esmle tanıstm o kurtardı benı bunları yasmasn kımse yasadklarm ders oldun affetme ayrıl ve cocugna ada kendını allah yardmcn olsun kardesm:çok üzgünüm:ben bebğim için çok bekledim 4 sene bekledim sonra karar aldık 1 yıl çok yolunda gitti sayılır artık bişeylerin düzeldiğine inandım ve bebek yapmaya karar verdim ve bebğim oldu ama malesef bebğimle birlikte eski geriye döndü ailem sonuna kadar destekçim Allah onlardan razı olsun en son 3 ay önce evden ayrıldım ve ailem kesinlikle boşanmamı istedi eşim çok yalvardı sonra ailemle hem fikir son kez denemeye karar verdim birde bebğim vardı belki ders olmuştur dedim ama olmamış her olaydan sonra göz yaşı ben bir hayvanım sana kendimi affettiricem yapma falan ama ben artık inanmıyorum ah ediyorum eşim şimdi yurtdışında yani dün gitmeden önce son dayağını attı ve gitti dönmesini bile istemiyorum bende bitti artık yüzünü bile görmek istemiyorum ama bebeğim akşamları babasını görünce sevinçten çığlık atıyor şımarıyor omzuna başını yaslıyor onun konuşalarını dinliyor onun o hallerini görünce aldığım bütün kararları hep sonraya erteliyorum bebğim için duygularım elvermiyor ama mantığım onun böyle bir ortamda büyümesini istemiyor
bende çok yıprandım kimseyle konuşamıyorum sürekli mutsuzluk insanı agresif içine kapanık bir hale getiriyor çevremde dostum kalmıyor açılamıyorum güvenemiyorum insan bir zaman sonra kendinde arıyor herşeyi ama değil biliyorum çünkü önce böyle değildim mutluydum dışa dönük heyecanlı bir insandım şimdi ise sadece ailesiyle görüşen içine kapanık bir insanım
gerçekten çok zor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?