Ben Dayanamıyorum :'(

ben 19 yaşındayım benim bugün dünyam başıma yıkıldı en yakın arkadaşımla kavga ettik önemli bişey değildi ama bugün tekrar konuşmak istediğimde konuşmak istemediğini söyledi bende hayatından çıkmamımı istiyosun dediğmde evet dedi bana..ben o kadar kötüyümki şuan dayanamıyorum herşey canımı yakıyo bu sene üniversiteye gideceğim başka bir şehire onunla aynı çıkmasını istiyoduk olmadı...ben ona çok alışmıştım bu kadar basit bi şekilde bana öyle demesi canımı çok yaktı :"( kendimi o kadar yalnız ve kimsesiz hissediyorum ki ve gideceğim yerde ne yapacağım bilmiyorum ağlıyorum durmadan annem olmadan kimse olmadan bide üstüne bu yaşadığım...anneme bişey olma ihtimali geldikçe daha bi kötü oluyorum onsuz napcam orda bide arkadaşımın bana yaptığı o benim kardeşimdi çok değer vermiştim o bi anda sildi attı beni hemde hiç bi neden yokken ortada :"( benim canım o kadar yanıyoki şuan çok acıyo içim hayatta hiç bi zaman verdiğim değerin karşılığını göremedim..tam göğüsümün üstünde bişey var çok acıtıyo canımı zaten şuan ağlayarak yazıyorum kaç saattir ağlıyorum film açtım herşeyi unutmaya çalıştım yapamadım olmadı ordada ağladım :"( en önemlisi annemden ayrılacağım o yokken onun yokluğuna ben kardeşim dediğim o insandan güç alarak alışacaktım şimdi bütün dallarım kırıldı yapayalnız kaldım annem yanımda olmayacak kimse olmayacak ben nasıl dayanacağım ne yapacağm hiç bilmiyorum ben çok kötüyüm :"(

Üniversiteye başladığında ve yeni arkadaşlarla tanıştığında iyiki bitmiş diyeceksin.
Boşver ilerisi için böylesi daha iyi

sen arkadasına deger verıyosunuz ama demekkı o sende aynısını gormuyor emın ol ılk baslarda yanlız hıssedersın mesela ben evlendım herkesı bıraktım gerıde ben yanlızım cunku bır ısım yok evde oturuyorum ama senın oyyle olmıcak unıversıte ortamları bellı hemen kafana yatan bırı cıkar meak etme yanlız kalmazsın annen konusundada aklına kotu seyler gelmesın bnde ılk ayrıldıgım gun aklıma kotu seyler gelmıstı ben tam 25 saat uzak bır yerdeyım aılemden oyle dusundum hep suan ıyıyım sen ıcını ferah tut annenı ole kotu dusunme arkadasına gelıncede kendı kaybedıcek sen degıl sen yenı arkdaaslıklar ednırsın merak etme:)

cnm ilk üniversiteye gittiğimde hergece ağlıyodum ya annem ölürse yanında olamazsam ama bu sadece evden ayrılmadığımız için vesevese yoksa yanında olunca olmayacak mı emin ol evden ayrılma psikolojisi sadece arkadaşın demek ki senin onu öemsediğin kadar seni önemsememiş üniversiteye başladığında çok iyi olcağına emin ol ve kimseye çok fazla değer verme ki bi gün çekip gidince böyle kolun kanadın kırılmasın

Arkadasm lutfen kendine gel.
Arkadas gelir gider, boswersene.
Ne arkdslarn olacak..
İnan dunyada uzulecek baska sorunlar var.

canım benim ben üniversiteye gittigimde geride bıraktıgım dostum yoktu yani arkadaşlarım vardı tabi ama dostum değillerdi, ama üniv hayatım boyunca öyle arkadaşlıklar edindimki hepsi dostum, kardeşim olmuştu okdr cok şey paylaşıyorsunki yemegini, cebindeki son parayı, sıkıntılarını inan bana ailenden farksızlaşıyorlar.. mezun olalı yaklaşık 10 yıl oluyor ayrı şehirlerde yaşıyorduk okuldan önce, ama öyle bi şans ki hepimiz evlenip aynı şehirde buluştuk öncedende görüşmemize mesafeler engel değildi ama şimdi daha sık görüşüyoruz ve hala beraber vakit gecirmekten cok büyük keyif alıyoruz sakın umutsuzluga kapılma ilerde bu gunleri anımsadıgında gülüceksin boşuna üzmüşüm kendimi diceksin

ailenden uzaklaşacagın için üzülmen konusunda seni cokk iyi anlıyorum, babam beni aglayarak bırakmıştı okuyacagım şehire ve babamın o hali hiç gitmemişti gözümün önünden aylar boyunca, hiç bi eşyamı bavuldan cıkartmamıştım heran geri dönecek gibi hazırdım, ailemden biri abim annem yada babam gel kızım deseydi hemen binip otobuse gidicektim her gece aglıyordum, ailesinden uzaklaştıgı için özgür olacagı için mutlu olan tipleri gördükçe de daha cok isyan ediyordum ama zamanla herşey okdr farklılaştıki okulda ve evde arkadaşlarımla ve hocalarımla gecirdigim her an cok keyiflli gelmeye başladı hatta ilk yılın sonunda notlarım iyi oldugu için ailemin bulunduğu şehire geciş yapabilecektim ama kopamadım arkadaşlarımdan neredeyse her hafta sonu ailemin yanına gittim onlardanda cok uzak kalmamaya calıştım arkadaşlarımlada üniv. yıllarımın tadını cıkardım.. sende alışacaksın canım hemde fazla alışacaksın bana güven)

Canım niye kavga ettiniz, çok önemli bir şey değilse ya da senin yaptığın kötü bir hareket yoksa böyle davranmasının arkasında başka şeyler olabilir. Aynı şehri kazanmak istiyorduk diyorsun, onun da kazanmak istediği yeri sen kazanmışsan en iyi arkadaşlıkların arasına bile böyle durumlarda kıskançlık girebiliyor. Sana senin ona verdiğin kadar değer veriyorsa bir şekilde pişman olur zaten. Üniversite için de endişelenme canım illaki zaman içerisinde yeni insanlarla tanışırsın, sosyal olmaya çalış yeni gittiğin şehirde üniversite kulüpleri falan varsa onlara katılmaya çalış, hem eğlenirsin, hem de daha rahat arkadaş bulursun.

Sil gözyaşlarını,kalk ayağa,dağıt şööyle bir saçlarını,git en sevdiğin müziği dinle ve o gün geldiğinde gir o üniversitenin kapısından.Bak görürsün hayat başka güzel.
Kimseyi de seni sevmeleri için zorlama.Kendi hallerine bırak.Arkadaşın senin gerçek dostunsa arar gelir.Aramazsa,sen sil at hayatından sahteleri

Benimde bir arkadaşım vardı.Ben bir şey yapmadığım halde kendini benden soyutladı.Başlarda ben arıyordum nasılsın diye önceleri iyiyim der geçerdi şimdi açmaya tenezzül bile etmiyor.Bende bıraktım artık uğraşmayı beni üzen biri benim nasıl arkadaşım olabilir ki.Bırak sen Allah'a havale et.Önünde sonunda haklıysan sen mutlu çıkarsın.

Üzme kendini.Her şey düzelecek

önüne bak tatlım ilerde daha zor şeylerle karşılaşınca bunlar basit kalacak.hem yeni arkadaşları yeni ortamın olacak kısaca hayata atlıyorsun artık bunları düşün ve mutlu ol bence

hepinize çok teşekkür ederim umarım herşey dediğiniz gibi olur