İyilikten maraz doğar sözünün bir ton canlı örneğini yaşamış bir insan olarak söylüyorum sana, senin verdiğin toleransla alakalı bir durum bu gerçekten. Ben hayatta arkadaşlarımı her şeyden önde tutan, çok değer veren bir insandım. Arkadaşlarım için yapmadığım şey kalmadı diyebilirim, her şeyi göze aldım zamanında ama her zaman üzülen ben oldum. Artık kimseye değer vermiyorum. Kendimi ikiye bölüp dost olmayı öğrendim. Şu an hayatta gerçek bir arkadaşım olarak gördüğüm 1 insan var -ki ona karşı bile bir yerden sonra özelim başlıyor. Hayatta en iyi dost ailedir. İnsanlar her zaman üzecektir, bu böyledir. Sen taviz vermediğin sürece problem yok. Seni kıracak kadar yakın olmasına izin verme.