Beni anladığınız için çok teşekkür ederim. O kadar çok kaygılıyım ki çocuğumla ilgilenemiyorum kaygım yüzünden. Hatta konuyu da o yüzden açtım. Boşanmak istemiyorsun diyorlar bana, ben şu an o kadar mutsuzum ki, ne doğru ne yanlış bilmiyorum. Eşin yüzüne vurmuyorum, daha çok delilim olsun, zaten adama duygum kalmamış, kavga etsem yarın yine gidecek. Hayat bu, kızımın hastalığı hiç ortada yoktu, belki kendisi evi satıp ikiye bölelim diyecek çünkü ortada mutsuz iki insan var. Böyle böyle sadece ömürden gidiyor, aynı çatı altında yaşlanıyoruz sadece.