açılan tüm konuları okuyorum çoğu kez herkes eşim bana yaklaşmıyor çocuk oldu uzaklaştı falan diye dertlenmiş...
benim derdim de tam tersi çok yaklaşıyor ve başka şeylerde memnuniyetsizim aslında bazen diyorum bu evlilik gitmez bazen de diyorum ki aslında çok iyi bir evliliğim var şöyle ki :
-eşim çok garip birisi pik yapan tepkileri var bi kere çok kıskanç dekolte ya da iddialı giyinmeme rağmen şık olduğum tüm zamanlar -sorun çıkar diyorum ki ne var bunda çok güzel olmuşsun sorun bu diyor.
-o bu şu gibi hitaplara sinir olur
-annemle mesela kreşte çocukların kıyafeti kaybolmuş onu konuşuyoruz ya tamam uzatmayın diye sohbet konumuza bile karışır hatta konuşulan herşeye karışır
-işi şehir dışında sadece hafta sonu evde ve bu beni çok rahatsız ediyor ama değiştirme taraftarı değil
-pek sohbet etmez konuşmaz
-hastaysam kıyamam demek yerine bişeyin yok der psikolojik olarak daha çok moda girmeyeyim iyi hissedeyim diyeymiş ölümcül bi hastalıkla mücadele ettim onda bile böyle davrandı
-bi sorunumuz olsun konuşmak yerine susmayı tercih eder
-her başbaşa kaldığımızda yakınlaşmaya çalışır bende önce ruhumu okşa ki ben de isteyeyim bıktım bu yaklaşımından derim şu önemli bi nokta ben ciddi anlamda isteksiz birim bu konuda suçumu biliyorum aşmam için yardımcı ol diyorum hergün duygusala bağlayamam diyor ama benim de mutlu olamam için uğraşıyor
-bişey istediğimde mutlaka önce söylenir ama sonra yapar bende ya söylenme ya da yapma diye kızıyorum söylenince anlamı kalmıyor
-dışardan gelmesini istediğim şeyleri genelde unutur ve hep gecikmeli getirir ama getirir
-genelde ev ile ilgili kararları ben veririm pek karışmaz
-zaten hep dışarda ama burdayken genellikle bensiz bir yere gitmez
-maaş kartı bile bendedir asla para hesabı sormaz kontrol bendedir
-vee en önemlisi iyi bir baba çocuklarımızla çok ilgilidir bi çok insana göre evde annem var bana yardım ediyor ama o olmadığında ya da dinlenmesi gerektiğinde gece kalkar benimle çocuklara bakar ya da haftasonu bizim fırsatımız olmadıysa evi süpürür çocuklar için ne gerekliyse asla unutmaz ertelemez elinden gelen herşeyi gözünü kırpmadan yapar
aklıma geldiği kadarıyla genel durum bu bazen çek git diyor gözden çıkarıyorum ama bazen hele ki bazı yazıları okuyunca şükürler olsun diyorum mutlu olamıyorum mutluluğu ben beceremiyorum diye kendime kızıyorum nasıl bir ikilemdir buu??? sorun bende mi???
benim derdim de tam tersi çok yaklaşıyor ve başka şeylerde memnuniyetsizim aslında bazen diyorum bu evlilik gitmez bazen de diyorum ki aslında çok iyi bir evliliğim var şöyle ki :
-eşim çok garip birisi pik yapan tepkileri var bi kere çok kıskanç dekolte ya da iddialı giyinmeme rağmen şık olduğum tüm zamanlar -sorun çıkar diyorum ki ne var bunda çok güzel olmuşsun sorun bu diyor.
-o bu şu gibi hitaplara sinir olur
-annemle mesela kreşte çocukların kıyafeti kaybolmuş onu konuşuyoruz ya tamam uzatmayın diye sohbet konumuza bile karışır hatta konuşulan herşeye karışır
-işi şehir dışında sadece hafta sonu evde ve bu beni çok rahatsız ediyor ama değiştirme taraftarı değil
-pek sohbet etmez konuşmaz
-hastaysam kıyamam demek yerine bişeyin yok der psikolojik olarak daha çok moda girmeyeyim iyi hissedeyim diyeymiş ölümcül bi hastalıkla mücadele ettim onda bile böyle davrandı
-bi sorunumuz olsun konuşmak yerine susmayı tercih eder
-her başbaşa kaldığımızda yakınlaşmaya çalışır bende önce ruhumu okşa ki ben de isteyeyim bıktım bu yaklaşımından derim şu önemli bi nokta ben ciddi anlamda isteksiz birim bu konuda suçumu biliyorum aşmam için yardımcı ol diyorum hergün duygusala bağlayamam diyor ama benim de mutlu olamam için uğraşıyor
-bişey istediğimde mutlaka önce söylenir ama sonra yapar bende ya söylenme ya da yapma diye kızıyorum söylenince anlamı kalmıyor
-dışardan gelmesini istediğim şeyleri genelde unutur ve hep gecikmeli getirir ama getirir
-genelde ev ile ilgili kararları ben veririm pek karışmaz
-zaten hep dışarda ama burdayken genellikle bensiz bir yere gitmez
-maaş kartı bile bendedir asla para hesabı sormaz kontrol bendedir
-vee en önemlisi iyi bir baba çocuklarımızla çok ilgilidir bi çok insana göre evde annem var bana yardım ediyor ama o olmadığında ya da dinlenmesi gerektiğinde gece kalkar benimle çocuklara bakar ya da haftasonu bizim fırsatımız olmadıysa evi süpürür çocuklar için ne gerekliyse asla unutmaz ertelemez elinden gelen herşeyi gözünü kırpmadan yapar
aklıma geldiği kadarıyla genel durum bu bazen çek git diyor gözden çıkarıyorum ama bazen hele ki bazı yazıları okuyunca şükürler olsun diyorum mutlu olamıyorum mutluluğu ben beceremiyorum diye kendime kızıyorum nasıl bir ikilemdir buu??? sorun bende mi???