Ben ne yapayım, sinir krizi geçireceğim.

Anneniz durumun tamamiyle farkinda mi? Soylesem mi falan diyosunuz ya bildigini dusunuyosaniz ne biliyim anlamadim tam...

Allah Allah ne bicim is. Insallah kurtulursunuz bu durumdan. Annenizle bi konussaniz keske soyle en ince ayrintisina kadar.
 
Kavga edemem, bilerek yapıyor.
Evde olsa tamam ama dışarıda yapamam.
Zaten şoka girdim. Soğukkanlı olmaya çalıştım, hemen kaçtım oradan.
Neşeliydim, iyiydim, ilaç kullanıyorum zaten bir anda bu olunca sakin kalmaya çalıştım.
Annem bir şey yapmayacak söylesem de, üzmek istemiyorum ama içim daralıyor.

Cidden bide tokalastin mi? Tamam sakin kalmaya calismani anlarim da elin o.na da elini uzatip adamdan sayman pek olmamis.
 
Biliyor ya bilmez mi. Sürekli arıyor, eve çağırıyor babamı. Kadınla ilgili şeyleri dinliyor, hala hayatım diyor babama, neşeli davranıyor.
Ben yıprandım hep, ben korudum kavga ettim, polis çağırdım.
Ertesi sabah duştan çıktılar.
Annen madem biliyo ne diye bosanmiyo canım annene demedin mi bosan diye öylesi pis adam beklenir mi eve kusura bakma ama
 
Elini uzatmana kızanlar olmuş da annesi bildiği halde kocya trip bile atmıyor hatta birlikte de oluyor bu kız neden atarlansın boş yere... bence hiç umursamayın siz bakın kendi hayatınıza, gide bilirseniz de gidin o evden.... belli ki kafaya takıyorsunuz, yok yere ruhunuzu yıpratmayın
 
Biliyor ya bilmez mi. Sürekli arıyor, eve çağırıyor babamı. Kadınla ilgili şeyleri dinliyor, hala hayatım diyor babama, neşeli davranıyor.
Ben yıprandım hep, ben korudum kavga ettim, polis çağırdım.
Ertesi sabah duştan çıktılar.
Bu aşamadan sonra yapacak hiç bişeyin yok. Uzak dur karışma kendi hayatına odaklan .
 
Herkese iyi akşamlar.
Haykırarak ağlamak istiyorum, kalbim sıkışıyor.
Bugün babam para vereceğim diye kurstan beni aşağı çağırdı.
Gittim ve bana seni biriyle tanıştırayım bak Ayşe bahsettiğim arkadaşım, diyerek tanıştırdı.
Şu evde kavga sebebimiz olan, metres ama inkar ettiği yani bilmiyorum kafam karışık.

Konularımda yazdığım tüm olayların sebebi o kadın.
Hiçbir şey diyemedim, yapamadım, elini uzattı tokalaştım, basiretim bağlandı sanki. Zaten kursun önü, kalabalık, ben zaten çirkef biri değilim, dışarda tartışmayı sevmem.

Annem bilmiyor bunu ama babam görüntülü konuşurken, annem de kadınla aile dostu gibi konuşuyor.
İş arıyorum, bulamıyorum.
Anneme söylemek istemiyorum ama görünce ağlayasım geliyor. Kabullenemiyorum.

Ne yapmalıyım, ne yapacağım?
Sabret diyorum ama anksiyetem tetikleniyor bunlar olunca, babamı görmek istemiyorum.
Sorun, kavga, olay istemiyorum, kaldıramam psikolojim yıprandı.
Sadece bunlardan uzaklaşmak istiyorum.
Madem öyle alan memnun satan memnun anneniz çıtını çıkarmayıp aşkım hayatıma devam ediyor siz de oyunu kuralına göre oynayın ve onları sadece maddi destek olarak görüp şu işsizlik sürecinde rahatınıza bakın. Hiç dert etmeyin. Anneniz aldatılıyor siz değil. Be o bunu kabul ettikten sonra siz unutun gitsin. Babanız baba mı size destek mi ona bakın.
 
Tamam
kavga edemezsiniz anladım da elinizi neden uzattiniz ?

Anneniz öğrense " salvia da biliyor hatta tanıştılar " diyecek.
Durum tam olarak öyle değil.
Abimin yanına bile el ele gitmiş.
Eskiden tanıdığı bir kadın ve ailesi bu.
Annem geçmişte de bunları yaşamış, yanında öpüşmüş, fakirlik de çekmiş.
Şimdi maddi durumumuz çok iyi, annem o kadar çektiğim boşa mı, bu saatten sonra boşanıp ne yapacağım diyor.

Kadınla görüntülü konuşuyor gece, annem de biliyor.
Kaç defa annemi kovdu, vurdu ben polis çağırdım, kavgalar ettim, kaç defa valiz hazırladım.
Hastayım kaç gece acile gittim, öleceğimi düşündüm.
O kadar yıprandım ve bittim ki hepsi eski konularımda var.

Onlar bile tamamı değil. Kalbimde ritim bozukluğu oldu bu sıkıntılara sadece ben karşı durduğum için.
Mesele sandığınız kadar basit değil yani.
 
Korkuyorum, sabretmem mi gerek, anne, babaya sırtımı dönüp gitmek mi karar alamıyorum.
İnsanlar da pislik dışarıda, ailem böyleyken siz düşünün.
Siz sirtinizi donmuyorsunuz
Onlar yetiskin , hayatinizi yasayin
41 yasindayim , senelerce yanliz yasadim hic de birsey olmadi , musade etmezseniz sorun yasamazsiniz
 
Anneniz durumun tamamiyle farkinda mi? Soylesem mi falan diyosunuz ya bildigini dusunuyosaniz ne biliyim anlamadim tam...

Allah Allah ne bicim is. Insallah kurtulursunuz bu durumdan. Annenizle bi konussaniz keske soyle en ince ayrintisina kadar.
Biliyor her şeyi, kabulleniyor.
Söylesem mi derken üzülmesini istemediğim için. Yani ben söylemesem bilmeyecek bunu, gerçi o kadar çok şey gördü ama yine de saklamak mı doğru diye düşünüyordum bu olayı ama zaten söyledim.
Çok şey yaşandı, defalarca konuşuldu.
Haykırdım, ağladım, hastanelik oldum.
Yok yani, annem çok garip ama yine de kıyamıyorum.

İçime de atamıyorum, zaten panik bozukluk ve anksiyetem var.
 
Cidden bide tokalastin mi? Tamam sakin kalmaya calismani anlarim da elin o.na da elini uzatip adamdan sayman pek olmamis.
Ben soğukkanlı kalmaya çalıştım, kimseyle yüz göz olmayı sevmiyorum.
Kavgadan kaçıyorum artık çünkü evimde öyle şeyler oldu ki çok yıprandım.
Abimle, babam birbirlerini öldüreceklerdi.
Bu korkulardan dolayı hastalandım.
Orada kavga çıkaracağını, özellikle getirdiğini zaten anladım.
Başka bir şey yapamadım.
 
Annen madem biliyo ne diye bosanmiyo canım annene demedin mi bosan diye öylesi pis adam beklenir mi eve kusura bakma ama
Dedik kaç defa dedik.
Babamı bırakmıyor, tepki bile vermiyor.
Ben hastanelik olmuşum, kalbimde çarpıntı var diyorum hala ben nasıl çektim bunca sıkıntıyı diyerek olayları anlatmaya devam ediyor.
Benden tepki bekliyor babama karşı
Maşa gibi kullanıyor yani.
 
Elini uzatmana kızanlar olmuş da annesi bildiği halde kocya trip bile atmıyor hatta birlikte de oluyor bu kız neden atarlansın boş yere... bence hiç umursamayın siz bakın kendi hayatınıza, gide bilirseniz de gidin o evden.... belli ki kafaya takıyorsunuz, yok yere ruhunuzu yıpratmayın
Çok yıprandım gerçekten.
Psikolojim, fiziksel olarak bile etkiledi.
Korkudan, çarpıntıdan televizyon izleyemedim bir süre.
İlaçlarla yeni yeni düzeldim.
İstesem de umursamaz olamıyorum, içim daralıyor, heyecan basıyor.
 
Aileniz yüzünden akıl sağlığınızı daha fazla bozmamak için biran evvel kendi hayatınızı kurmalısınız.Yoksa,iki taraflı yapılan hareketleri sindiremediğiniz için iyice sinirleriniz bozulacak.Elinizle, dilinizle engel olamadığınız nahoş durumlara, kalbinizlede karşı duruş sergilemenize rağmen, kimse halini düzeltmiyorsa, sizin yapabileceğiniz tek şey bu ortamdan uzaklaşmak olmalıdır.Ama,öncelikle içinizde biriktirdiklerinizi annenizede babanızada açıkça söyleyin.Anneniz bilmiyorsa bu durumu öğrenmiş olur.Babanızla devam edeceğine, kabullendiğine kanaat getirirseniz, bırakın ne halleri varsa görsünler bu saatten sonra.Ben daha fazla katlanamıyacağım, sizin bu halinize dersiniz çıkar gidersiniz.Ne kendinizi yiyip, bitiriyorsunuz.Kocaman insanlar sonuçta, herkes kendi seçiminin sonuçlarına katlanacak.
 
Siz sirtinizi donmuyorsunuz
Onlar yetiskin , hayatinizi yasayin
41 yasindayim , senelerce yanliz yasadim hic de birsey olmadi , musade etmezseniz sorun yasamazsiniz
Haklısınız cesaretsizlik ediyorum.
Korkuyorum, bozuk düzenimi yine de bozmak istemiyorum.
Aklımdan hep kötü senaryolar geçiyor.
Zaten karamsarım, bitiğim psikolojik olarak.
 
Aileniz yüzünden akıl sağlığınızı daha fazla bozmamak için biran evvel kendi hayatınızı kurmalısınız.Yoksa,iki taraflı yapılan hareketleri sindiremediğiniz için iyice sinirleriniz bozulacak.Elinizle, dilinizle engel olamadığınız nahoş durumlara, kalbinizlede karşı duruş sergilemenize rağmen, kimse halini düzeltmiyorsa, sizin yapabileceğiniz tek şey bu ortamdan uzaklaşmak olmalıdır.Ama,öncelikle içinizde biriktirdiklerinizi annenizede babanızada açıkça söyleyin.Anneniz bilmiyorsa bu durumu öğrenmiş olur.Babanızla devam edeceğine, kabullendiğine kanaat getirirseniz, bırakın ne halleri varsa görsünler bu saatten sonra.Ben daha fazla katlanamıyacağım, sizin bu halinize dersiniz çıkar gidersiniz.Ne kendinizi yiyip, bitiriyorsunuz.Kocaman insanlar sonuçta, herkes kendi seçiminin sonuçlarına katlanacak.
Aynen söylediğiniz gibi. Elimle, dilimle, kalbimle karşı koydum. Artık bende hal kalmadı bu yaşta.
Hayattan heveslerim bile yok. Sadece biraz huzur, ahlak, dinlenmek istiyorum.
Hiçbir şeye burnumu sokmak zorunda kalmadan yaşamak istiyorum.
Sağlığımı o kadar bozdu ki o kötü günlerimde sağlığımın kıymetini anladım ama hala daha kimse üzülmüyor halime.
 
Aynen söylediğiniz gibi. Elimle, dilimle, kalbimle karşı koydum. Artık bende hal kalmadı bu yaşta.
Hayattan heveslerim bile yok. Sadece biraz huzur, ahlak, dinlenmek istiyorum.
Hiçbir şeye burnumu sokmak zorunda kalmadan yaşamak istiyorum.
Sağlığımı o kadar bozdu ki o kötü günlerimde sağlığımın kıymetini anladım ama hala daha kimse üzülmüyor halime.
Kendinizi üzüp hasta etmeyin lütfen. İnanın ki değmez.
Ben 11_12 yaşlarımdayken böyle bir komşumuz vardı. Bırak çocukları torunlar, gelinleri vardı. Hepsi biliyordu hatta biz mahalleli olarak biliyorduk kocaman adamın metresi olduğunu.Adamda utanma zaten yok.Kimin ne düşündüğü umurunda bile değildi. Teyzenin o saatten sonra boşanmaya niyetide yok.Öylece o adam yaşadı gitti bu şekilde. Çocuklarıda annemize eziyet etme de, ne halin varsa gör diyorlardı.Herkes kendi hayatıyla ilgileniyor, onun ne yaptığını umursamıyorlardı bile.
Anneniz bildiği halde devam ediyorsa, siz de kendi hayatınıza bakın derim.
 
Back
X