- 25 Kasım 2020
- 397
- 304
- 53
- 34
Tatlım, kişisel gelişimin okuduğun okulla, malınla, mülkünle, eğitimle alakası yok. Aura, özgüven doğuştan gelir. Kişisel gelişimini destekleyecek kitaplar veya aktiviteler yaparsan o da gelişir.
Tatlım, kişisel gelişimin okuduğun okulla, malınla, mülkünle, eğitimle alakası yok. Aura, özgüven doğuştan gelir. Kişisel gelişimini destekleyecek kitaplar veya aktiviteler yaparsan o da gelişir.Asla yermek için söylemiyorum ama benden eğitim olarak daha geride olan insanlara bakıyorum bende daha ozguvenli daha akıllı daha mantıklı konuşuyorlar daha zeki espriler yapıyorlar.. Ben konusurken bile on kere düşünüyorum sözde mantıklı zekice cevaplar vermeye çalışıyorum kendi çapımda espriler ama bu ben değilim hep birilerini taklit etmeye çalışıyorum kendimi göstere bilmek için sadece insanlar bana değer versinler beni de görsünler diye ama rol yapmaktan da çok yoruldum
Ben de öyle düşünüyorum peki ne yapabilirim bunu kazanmak içinTatlım, kişisel gelişimin okuduğun okulla, malınla, mülkünle, eğitimle alakası yok. Aura, özgüven doğuştan gelir. Kişisel gelişimini destekleyecek kitaplar veya aktiviteler yaparsan o da gelişir.
Merhaba .. Sıkıntımı nasıl anlatacağım nereden başlayacağım bilmiyorum .. kısaca bahsedecek olursam insanlar tarafindan deger görmemem önemsenmemem.. Çocukluğumdan beri sosyal fobi yaşıyorum ezik kendini ifade edemeyen çekingen ve açıkçası çok da zeki olmayan biriydim ve hala öyleyim..35 yaşındayım bu sebepten bu yaşıma kadar doğru düzgün çalışamadım..Sanırım Allah halime acıdı ve ben de biraz kendimi zorlayarak ise girdim ve 6 aydır çalışıyorum.. insanlar tarafindan önemsemiyorum is yerinde ve arkadaş ortamında sohbet edilirken insanlar ben yokmuşum gibi davranıyorlar 4 kişi oturuyoruz diyelim biri bir şey anlatırken asla bana bakarak konuşmuyorlar yada bir şey söylediğim zaman duyulmuyor önemsenmiyor asla aranan bir insan olmadım... Artık bende de bir sıkıntı olduğunu düşünmeye başladım insanlara bakıyorum benim yanımdakilere hatta kendimden küçüklere o kadar mantıklı konuşuyorlar ki verdiği cevaplar zekice yaptıkları espriler .. Nasil o anda akıllarına geliyor nasil konuşuyorlar zekice espriler yapıyorlar diyorum.. Ben ise konuşmak için konuşuyorum insanlar tarafindan sessiz saf gözükmemek için ama ne konuşmalarım mantıklı ne de davranışlarım..sanki hiç bir sey bana yakışmıyor konuşurken bile saçmalıyorum yerinde konuşamıyorum bir konu hakkında mantıklı yorum yapamıyorum nasil bu insanlar bu kadar zeki diyorum nasil bu kadar mantıklı konusabiliyorlar özguvenli olabiliyorlar ..Ağır sessiz ve sakin insanim ama böyle olunca da insanlar tarafindan asla değer görmüyorum..Girdigim her ortamda silik kaliyorum oyle olunca da iyi ce icime kapamiyorum.. Hastanede çalışıyorum mesela bir sorumlu basliyor burada herkese gunaydin diyor bana asla demiyor benim gözüme bakarak asla konusmuyor .. Bakiyorum herkesin karakteristik bir özelliği var ama ben kendi benliğimi bulamadım hep rol yapıyorum ..kendimi çok seviyorum iyi kalpli kimsenin kötülüğünü istemeyen bir insanim ama yıllardır yaşadığım bu durum beni çok üzüyor ölmek bile istiyorm bazen ..Yeni taniyan insanlar da beni tanıdıktan bir sure sonra yokmuşum gibi davraniyorlar o ortamda.. insanlar beni saf gördükleri için bence önemsemiyorlar ve konustugum anda anlıyorlar diye düşünüyorum ama asla değiştiremiyorm kendimi de rol yapmaktan da yoruldum böyle yaşamaktan da ..erkek arkadaşım var ona bile üzülüyorum o kadar akıllı zeki kişiliği oturmuş ozguvenli kadınlar varken bence beni haketmiyor .. Uzun oldu biraz okuyanlara şimdiden teşekkür ederim..
Hiç alakası yok ozvuvenimi de sonradan kazanmış biri olarak auram da sonradan gelişti gerçekten bunu laf olsun kendimi övmek için söylemiyorum sonradan kazandığım şeyler ve çevremde çoğu insandan duyarım enerjin çekiyor diyeTatlım, kişisel gelişimin okuduğun okulla, malınla, mülkünle, eğitimle alakası yok. Aura, özgüven doğuştan gelir. Kişisel gelişimini destekleyecek kitaplar veya aktiviteler yaparsan o da gelişir.
Ne mutlu öyleyse :)Hiç alakası yok ozvuvenimi de sonradan kazanmış biri olarak auram da sonradan gelişti gerçekten bunu laf olsun kendimi övmek için söylemiyorum sonradan kazandığım şeyler ve çevremde çoğu insandan duyarım enerjin çekiyor diye
Merhaba .. Sıkıntımı nasıl anlatacağım nereden başlayacağım bilmiyorum .. kısaca bahsedecek olursam insanlar tarafindan deger görmemem önemsenmemem.. Çocukluğumdan beri sosyal fobi yaşıyorum ezik kendini ifade edemeyen çekingen ve açıkçası çok da zeki olmayan biriydim ve hala öyleyim..35 yaşındayım bu sebepten bu yaşıma kadar doğru düzgün çalışamadım..Sanırım Allah halime acıdı ve ben de biraz kendimi zorlayarak ise girdim ve 6 aydır çalışıyorum.. insanlar tarafindan önemsemiyorum is yerinde ve arkadaş ortamında sohbet edilirken insanlar ben yokmuşum gibi davranıyorlar 4 kişi oturuyoruz diyelim biri bir şey anlatırken asla bana bakarak konuşmuyorlar yada bir şey söylediğim zaman duyulmuyor önemsenmiyor asla aranan bir insan olmadım... Artık bende de bir sıkıntı olduğunu düşünmeye başladım insanlara bakıyorum benim yanımdakilere hatta kendimden küçüklere o kadar mantıklı konuşuyorlar ki verdiği cevaplar zekice yaptıkları espriler .. Nasil o anda akıllarına geliyor nasil konuşuyorlar zekice espriler yapıyorlar diyorum.. Ben ise konuşmak için konuşuyorum insanlar tarafindan sessiz saf gözükmemek için ama ne konuşmalarım mantıklı ne de davranışlarım..sanki hiç bir sey bana yakışmıyor konuşurken bile saçmalıyorum yerinde konuşamıyorum bir konu hakkında mantıklı yorum yapamıyorum nasil bu insanlar bu kadar zeki diyorum nasil bu kadar mantıklı konusabiliyorlar özguvenli olabiliyorlar ..Ağır sessiz ve sakin insanim ama böyle olunca da insanlar tarafindan asla değer görmüyorum..Girdigim her ortamda silik kaliyorum oyle olunca da iyi ce icime kapamiyorum.. Hastanede çalışıyorum mesela bir sorumlu basliyor burada herkese gunaydin diyor bana asla demiyor benim gözüme bakarak asla konusmuyor .. Bakiyorum herkesin karakteristik bir özelliği var ama ben kendi benliğimi bulamadım hep rol yapıyorum ..kendimi çok seviyorum iyi kalpli kimsenin kötülüğünü istemeyen bir insanim ama yıllardır yaşadığım bu durum beni çok üzüyor ölmek bile istiyorm bazen ..Yeni taniyan insanlar da beni tanıdıktan bir sure sonra yokmuşum gibi davraniyorlar o ortamda.. insanlar beni saf gördükleri için bence önemsemiyorlar ve konustugum anda anlıyorlar diye düşünüyorum ama asla değiştiremiyorm kendimi de rol yapmaktan da yoruldum böyle yaşamaktan da ..erkek arkadaşım var ona bile üzülüyorum o kadar akıllı zeki kişiliği oturmuş ozguvenli kadınlar varken bence beni haketmiyor .. Uzun oldu biraz okuyanlara şimdiden teşekkür ederim..
Bu bende de var şunu fark ettim canım biz mütevazi olalım derken kendi değerimizi düşürmüşüz biz kendimize değer vermeyince kimse vermiyor burda başlamak lazım..Bir de bolca kitap okuMerhaba .. Sıkıntımı nasıl anlatacağım nereden başlayacağım bilmiyorum .. kısaca bahsedecek olursam insanlar tarafindan deger görmemem önemsenmemem.. Çocukluğumdan beri sosyal fobi yaşıyorum ezik kendini ifade edemeyen çekingen ve açıkçası çok da zeki olmayan biriydim ve hala öyleyim..35 yaşındayım bu sebepten bu yaşıma kadar doğru düzgün çalışamadım..Sanırım Allah halime acıdı ve ben de biraz kendimi zorlayarak ise girdim ve 6 aydır çalışıyorum.. insanlar tarafindan önemsemiyorum is yerinde ve arkadaş ortamında sohbet edilirken insanlar ben yokmuşum gibi davranıyorlar 4 kişi oturuyoruz diyelim biri bir şey anlatırken asla bana bakarak konuşmuyorlar yada bir şey söylediğim zaman duyulmuyor önemsenmiyor asla aranan bir insan olmadım... Artık bende de bir sıkıntı olduğunu düşünmeye başladım insanlara bakıyorum benim yanımdakilere hatta kendimden küçüklere o kadar mantıklı konuşuyorlar ki verdiği cevaplar zekice yaptıkları espriler .. Nasil o anda akıllarına geliyor nasil konuşuyorlar zekice espriler yapıyorlar diyorum.. Ben ise konuşmak için konuşuyorum insanlar tarafindan sessiz saf gözükmemek için ama ne konuşmalarım mantıklı ne de davranışlarım..sanki hiç bir sey bana yakışmıyor konuşurken bile saçmalıyorum yerinde konuşamıyorum bir konu hakkında mantıklı yorum yapamıyorum nasil bu insanlar bu kadar zeki diyorum nasil bu kadar mantıklı konusabiliyorlar özguvenli olabiliyorlar ..Ağır sessiz ve sakin insanim ama böyle olunca da insanlar tarafindan asla değer görmüyorum..Girdigim her ortamda silik kaliyorum oyle olunca da iyi ce icime kapamiyorum.. Hastanede çalışıyorum mesela bir sorumlu basliyor burada herkese gunaydin diyor bana asla demiyor benim gözüme bakarak asla konusmuyor .. Bakiyorum herkesin karakteristik bir özelliği var ama ben kendi benliğimi bulamadım hep rol yapıyorum ..kendimi çok seviyorum iyi kalpli kimsenin kötülüğünü istemeyen bir insanim ama yıllardır yaşadığım bu durum beni çok üzüyor ölmek bile istiyorm bazen ..Yeni taniyan insanlar da beni tanıdıktan bir sure sonra yokmuşum gibi davraniyorlar o ortamda.. insanlar beni saf gördükleri için bence önemsemiyorlar ve konustugum anda anlıyorlar diye düşünüyorum ama asla değiştiremiyorm kendimi de rol yapmaktan da yoruldum böyle yaşamaktan da ..erkek arkadaşım var ona bile üzülüyorum o kadar akıllı zeki kişiliği oturmuş ozguvenli kadınlar varken bence beni haketmiyor .. Uzun oldu biraz okuyanlara şimdiden teşekkür ederim..
Bunu nasıl başaracağız amaBu bende de var şunu fark ettim canım biz mütevazi olalım derken kendi değerimizi düşürmüşüz biz kendimize değer vermeyince kimse vermiyor burda başlamak lazım..Bir de bolca kitap oku
Merhaba .. Sıkıntımı nasıl anlatacağım nereden başlayacağım bilmiyorum .. kısaca bahsedecek olursam insanlar tarafindan deger görmemem önemsenmemem.. Çocukluğumdan beri sosyal fobi yaşıyorum ezik kendini ifade edemeyen çekingen ve açıkçası çok da zeki olmayan biriydim ve hala öyleyim..35 yaşındayım bu sebepten bu yaşıma kadar doğru düzgün çalışamadım..Sanırım Allah halime acıdı ve ben de biraz kendimi zorlayarak ise girdim ve 6 aydır çalışıyorum.. insanlar tarafindan önemsemiyorum is yerinde ve arkadaş ortamında sohbet edilirken insanlar ben yokmuşum gibi davranıyorlar 4 kişi oturuyoruz diyelim biri bir şey anlatırken asla bana bakarak konuşmuyorlar yada bir şey söylediğim zaman duyulmuyor önemsenmiyor asla aranan bir insan olmadım... Artık bende de bir sıkıntı olduğunu düşünmeye başladım insanlara bakıyorum benim yanımdakilere hatta kendimden küçüklere o kadar mantıklı konuşuyorlar ki verdiği cevaplar zekice yaptıkları espriler .. Nasil o anda akıllarına geliyor nasil konuşuyorlar zekice espriler yapıyorlar diyorum.. Ben ise konuşmak için konuşuyorum insanlar tarafindan sessiz saf gözükmemek için ama ne konuşmalarım mantıklı ne de davranışlarım..sanki hiç bir sey bana yakışmıyor konuşurken bile saçmalıyorum yerinde konuşamıyorum bir konu hakkında mantıklı yorum yapamıyorum nasil bu insanlar bu kadar zeki diyorum nasil bu kadar mantıklı konusabiliyorlar özguvenli olabiliyorlar ..Ağır sessiz ve sakin insanim ama böyle olunca da insanlar tarafindan asla değer görmüyorum..Girdigim her ortamda silik kaliyorum oyle olunca da iyi ce icime kapamiyorum.. Hastanede çalışıyorum mesela bir sorumlu basliyor burada herkese gunaydin diyor bana asla demiyor benim gözüme bakarak asla konusmuyor .. Bakiyorum herkesin karakteristik bir özelliği var ama ben kendi benliğimi bulamadım hep rol yapıyorum ..kendimi çok seviyorum iyi kalpli kimsenin kötülüğünü istemeyen bir insanim ama yıllardır yaşadığım bu durum beni çok üzüyor ölmek bile istiyorm bazen ..Yeni taniyan insanlar da beni tanıdıktan bir sure sonra yokmuşum gibi davraniyorlar o ortamda.. insanlar beni saf gördükleri için bence önemsemiyorlar ve konustugum anda anlıyorlar diye düşünüyorum ama asla değiştiremiyorm kendimi de rol yapmaktan da yoruldum böyle yaşamaktan da ..erkek arkadaşım var ona bile üzülüyorum o kadar akıllı zeki kişiliği oturmuş ozguvenli kadınlar varken bence beni haketmiyor .. Uzun oldu biraz okuyanlara şimdiden teşekkür ederim..
Merhaba .. Sıkıntımı nasıl anlatacağım nereden başlayacağım bilmiyorum .. kısaca bahsedecek olursam insanlar tarafindan deger görmemem önemsenmemem.. Çocukluğumdan beri sosyal fobi yaşıyorum ezik kendini ifade edemeyen çekingen ve açıkçası çok da zeki olmayan biriydim ve hala öyleyim..35 yaşındayım bu sebepten bu yaşıma kadar doğru düzgün çalışamadım..Sanırım Allah halime acıdı ve ben de biraz kendimi zorlayarak ise girdim ve 6 aydır çalışıyorum.. insanlar tarafindan önemsemiyorum is yerinde ve arkadaş ortamında sohbet edilirken insanlar ben yokmuşum gibi davranıyorlar 4 kişi oturuyoruz diyelim biri bir şey anlatırken asla bana bakarak konuşmuyorlar yada bir şey söylediğim zaman duyulmuyor önemsenmiyor asla aranan bir insan olmadım... Artık bende de bir sıkıntı olduğunu düşünmeye başladım insanlara bakıyorum benim yanımdakilere hatta kendimden küçüklere o kadar mantıklı konuşuyorlar ki verdiği cevaplar zekice yaptıkları espriler .. Nasil o anda akıllarına geliyor nasil konuşuyorlar zekice espriler yapıyorlar diyorum.. Ben ise konuşmak için konuşuyorum insanlar tarafindan sessiz saf gözükmemek için ama ne konuşmalarım mantıklı ne de davranışlarım..sanki hiç bir sey bana yakışmıyor konuşurken bile saçmalıyorum yerinde konuşamıyorum bir konu hakkında mantıklı yorum yapamıyorum nasil bu insanlar bu kadar zeki diyorum nasil bu kadar mantıklı konusabiliyorlar özguvenli olabiliyorlar ..Ağır sessiz ve sakin insanim ama böyle olunca da insanlar tarafindan asla değer görmüyorum..Girdigim her ortamda silik kaliyorum oyle olunca da iyi ce icime kapamiyorum.. Hastanede çalışıyorum mesela bir sorumlu basliyor burada herkese gunaydin diyor bana asla demiyor benim gözüme bakarak asla konusmuyor .. Bakiyorum herkesin karakteristik bir özelliği var ama ben kendi benliğimi bulamadım hep rol yapıyorum ..kendimi çok seviyorum iyi kalpli kimsenin kötülüğünü istemeyen bir insanim ama yıllardır yaşadığım bu durum beni çok üzüyor ölmek bile istiyorm bazen ..Yeni taniyan insanlar da beni tanıdıktan bir sure sonra yokmuşum gibi davraniyorlar o ortamda.. insanlar beni saf gördükleri için bence önemsemiyorlar ve konustugum anda anlıyorlar diye düşünüyorum ama asla değiştiremiyorm kendimi de rol yapmaktan da yoruldum böyle yaşamaktan da ..erkek arkadaşım var ona bile üzülüyorum o kadar akıllı zeki kişiliği oturmuş ozguvenli kadınlar varken bence beni haketmiyor .. Uzun oldu biraz okuyanlara şimdiden teşekkür ederim..
Kendine değer verdiğini davranışlarınla göstererek başla. Hiç içinden gelmesede inanarak yapmasanda kendine değer verdiğini gösteren şeyler yap davranışlar zamanla alışkanlık olur. Mesela spora yazıl, bir kitap kulübüne katıl. Doğa yürüyüşü yap, doğa yürüyüşü grupları var şehirinde varsa katıl. Turlara katıl. Kendine şık kıyafetler al. Güzel marka bir kaç parça alabilirsin. Son olarak erkek arkadaşın çöp asla kendini ondan küçük görme sen kimsin diyeceksin ona sen kimsin beBunu nasıl başaracağız ama
Teşekkür ederimKendine değer verdiğini davranışlarınla göstererek başla. Hiç içinden gelmesede inanarak yapmasanda kendine değer verdiğini gösteren şeyler yap davranışlar zamanla alışkanlık olur. Mesela spora yazıl, bir kitap kulübüne katıl. Doğa yürüyüşü yap, doğa yürüyüşü grupları var şehirinde varsa katıl. Turlara katıl. Kendine şık kıyafetler al. Güzel marka bir kaç parça alabilirsin. Son olarak erkek arkadaşın çöp asla kendini ondan küçük görme sen kimsin diyeceksin ona sen kimsin bebunları yaparsan eminim faydasını görürsün.
Merhaba .. Sıkıntımı nasıl anlatacağım nereden başlayacağım bilmiyorum .. kısaca bahsedecek olursam insanlar tarafindan deger görmemem önemsenmemem.. Çocukluğumdan beri sosyal fobi yaşıyorum ezik kendini ifade edemeyen çekingen ve açıkçası çok da zeki olmayan biriydim ve hala öyleyim..35 yaşındayım bu sebepten bu yaşıma kadar doğru düzgün çalışamadım..Sanırım Allah halime acıdı ve ben de biraz kendimi zorlayarak ise girdim ve 6 aydır çalışıyorum.. insanlar tarafindan önemsemiyorum is yerinde ve arkadaş ortamında sohbet edilirken insanlar ben yokmuşum gibi davranıyorlar 4 kişi oturuyoruz diyelim biri bir şey anlatırken asla bana bakarak konuşmuyorlar yada bir şey söylediğim zaman duyulmuyor önemsenmiyor asla aranan bir insan olmadım... Artık bende de bir sıkıntı olduğunu düşünmeye başladım insanlara bakıyorum benim yanımdakilere hatta kendimden küçüklere o kadar mantıklı konuşuyorlar ki verdiği cevaplar zekice yaptıkları espriler .. Nasil o anda akıllarına geliyor nasil konuşuyorlar zekice espriler yapıyorlar diyorum.. Ben ise konuşmak için konuşuyorum insanlar tarafindan sessiz saf gözükmemek için ama ne konuşmalarım mantıklı ne de davranışlarım..sanki hiç bir sey bana yakışmıyor konuşurken bile saçmalıyorum yerinde konuşamıyorum bir konu hakkında mantıklı yorum yapamıyorum nasil bu insanlar bu kadar zeki diyorum nasil bu kadar mantıklı konusabiliyorlar özguvenli olabiliyorlar ..Ağır sessiz ve sakin insanim ama böyle olunca da insanlar tarafindan asla değer görmüyorum..Girdigim her ortamda silik kaliyorum oyle olunca da iyi ce icime kapamiyorum.. Hastanede çalışıyorum mesela bir sorumlu basliyor burada herkese gunaydin diyor bana asla demiyor benim gözüme bakarak asla konusmuyor .. Bakiyorum herkesin karakteristik bir özelliği var ama ben kendi benliğimi bulamadım hep rol yapıyorum ..kendimi çok seviyorum iyi kalpli kimsenin kötülüğünü istemeyen bir insanim ama yıllardır yaşadığım bu durum beni çok üzüyor ölmek bile istiyorm bazen ..Yeni taniyan insanlar da beni tanıdıktan bir sure sonra yokmuşum gibi davraniyorlar o ortamda.. insanlar beni saf gördükleri için bence önemsemiyorlar ve konustugum anda anlıyorlar diye düşünüyorum ama asla değiştiremiyorm kendimi de rol yapmaktan da yoruldum böyle yaşamaktan da ..erkek arkadaşım var ona bile üzülüyorum o kadar akıllı zeki kişiliği oturmuş ozguvenli kadınlar varken bence beni haketmiyor .. Uzun oldu biraz okuyanlara şimdiden teşekkür ederim..
Neden mantıksız konuştuğunuzu düşünüyorsunuz? Bilgi eksikliğiniz var ve sırf konuşmak için konuşuyorsanız biraz kendinizi geliştirmeye çalışın. Güncel kitap ve dergilerden okuyun, birazcık gündemi takip edin. Online eğitimlere katılın. Hem biraz olsun bilginiz artar hem de kendinizi ifade etme yeteneğiniz artar.
erkek arkadaşım var ona bile üzülüyorum o kadar akıllı zeki kişiliği oturmuş ozguvenli kadınlar varken bence beni haketmiyor
Merhaba .. Sıkıntımı nasıl anlatacağım nereden başlayacağım bilmiyorum .. kısaca bahsedecek olursam insanlar tarafindan deger görmemem önemsenmemem.. Çocukluğumdan beri sosyal fobi yaşıyorum ezik kendini ifade edemeyen çekingen ve açıkçası çok da zeki olmayan biriydim ve hala öyleyim..35 yaşındayım bu sebepten bu yaşıma kadar doğru düzgün çalışamadım..Sanırım Allah halime acıdı ve ben de biraz kendimi zorlayarak ise girdim ve 6 aydır çalışıyorum.. insanlar tarafindan önemsemiyorum is yerinde ve arkadaş ortamında sohbet edilirken insanlar ben yokmuşum gibi davranıyorlar 4 kişi oturuyoruz diyelim biri bir şey anlatırken asla bana bakarak konuşmuyorlar yada bir şey söylediğim zaman duyulmuyor önemsenmiyor asla aranan bir insan olmadım... Artık bende de bir sıkıntı olduğunu düşünmeye başladım insanlara bakıyorum benim yanımdakilere hatta kendimden küçüklere o kadar mantıklı konuşuyorlar ki verdiği cevaplar zekice yaptıkları espriler .. Nasil o anda akıllarına geliyor nasil konuşuyorlar zekice espriler yapıyorlar diyorum.. Ben ise konuşmak için konuşuyorum insanlar tarafindan sessiz saf gözükmemek için ama ne konuşmalarım mantıklı ne de davranışlarım..sanki hiç bir sey bana yakışmıyor konuşurken bile saçmalıyorum yerinde konuşamıyorum bir konu hakkında mantıklı yorum yapamıyorum nasil bu insanlar bu kadar zeki diyorum nasil bu kadar mantıklı konusabiliyorlar özguvenli olabiliyorlar ..Ağır sessiz ve sakin insanim ama böyle olunca da insanlar tarafindan asla değer görmüyorum..Girdigim her ortamda silik kaliyorum oyle olunca da iyi ce icime kapamiyorum.. Hastanede çalışıyorum mesela bir sorumlu basliyor burada herkese gunaydin diyor bana asla demiyor benim gözüme bakarak asla konusmuyor .. Bakiyorum herkesin karakteristik bir özelliği var ama ben kendi benliğimi bulamadım hep rol yapıyorum ..kendimi çok seviyorum iyi kalpli kimsenin kötülüğünü istemeyen bir insanim ama yıllardır yaşadığım bu durum beni çok üzüyor ölmek bile istiyorm bazen ..Yeni taniyan insanlar da beni tanıdıktan bir sure sonra yokmuşum gibi davraniyorlar o ortamda.. Mesela iş yerinde iki kisi yürüsek insanlar selam verirken bile bana degil yanimda ki insana veriyorlar keza konusurken de öyle..insanlar beni saf gördükleri için bence önemsemiyorlar ve konustugum anda anlıyorlar diye düşünüyorum ama asla değiştiremiyorm kendimi de rol yapmaktan da yoruldum böyle yaşamaktan da ..erkek arkadaşım var ona bile üzülüyorum o kadar akıllı zeki kişiliği oturmuş ozguvenli kadınlar varken bence beni haketmiyor .. Uzun oldu biraz okuyanlara şimdiden teşekkür ederim..
BabamAilede sizi sürekli eleştiren her yaptığınıza kulp bulan ve sizden memnun olmayan ve size değer vermeyen kimdi ?
"gölge çalışması"
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?