Merhaba uzun zamandır aklımda olan bir konuydu. Hayatım boyunca artık gerçekten nefret ediliyorum. Bundan eminim. Zor bir çocukluk geçirdim. Gerçekten aşağılanmalar,hakaretler vs. Bunun travmasını baya ağır yaşadım. Koskoca bir güven problemim oldu. Yani en zor zamanımda baya zor bir süreç yaşadım. 10 11 yaşında babamı kaybettim. Neyse baya ağır bir ölüm oldu. Kimsem kalmadı. İşte kimseye güvenmedim. Güvendiğim insanlarda boş çıktı vs. Suçu kimseye atmıyorum. Ne bileyim gerçekten çabalıyorum. Ama yoruldugumu hissediyorum. Annemin kanseri olduğunu öğrendim. Ben bunlara naptım demek istiyorum. İnsanlara bir gram guvenesim kalmadı. Öyle ağır şeyler gördüm ki hani gerçekten baya düştüm kimse olmadı. Bilmiyorum sinirlerim çok bozuluyor. Ben sanırım bir şeyleri cidden beceremiyorum. Kimseye anlatmak istemiyorum. Sonuçta herkesin derdi var. Benim dertlerim kimseyi alakadar etmez. Kendim de tükendim galiba