Merhabalar , muhtemelen daha önce de benimle aynı sorunu yaşayanlar olmustır . Kısaca anlatayım, 5 yaşında kızım var , öğretmenim. Gayet güzel iki kişilik çok mutlu bir dünyamız var kızımla. Benim annemle olan ilişkim tam bir fiyasko idi, annem erkek evlat düşkünü meşhur annelerden biriydi ve beni de ananem büyütmüştü neyse Ama korktuğum basıma gelmedi bu konuda . Kızıma sonsuz bir sevgi verdim şimdiye kadar, umarım bundan sonraki süreçte böyle devam ederim.
Sorun şu ki , beni kim görse ikinci çocuğu soruyor . Yaşım 35 , kendımı bi kere psikolojik olarak hazır hissetmiyorum , kızıma verdiğim emeğin enerjinin yarısını verebileceğimi sanmıyorum. Aslına bakarsanız istemiyorum da. Bu iki kişilik dünyada mutluyuz biz.. Ama bir söz kafama takıldı , çocuğumu sevıyorum dıyorsun ona bir kardeş bile vermiyorsun diyen bir arkadaşım beni içerden bi yerden yakaladı sanki. Hep tek kalacak kendi rahatın için yazık etme vs vs dedi, sizce doğru mudur , onun çocuğunun halası veya dayısı olmayacak - vs vs ben ölünce büyük derin acılar mı yaşayacak.. vicdan azabı hiç bitmiyor mu ? Bir tane bile yapmayacak mısın diyorlar , benim için çocuk büyütmek yedir uyut mantığından çok çok ötede bi yerde . Kızım çok istediğim bir bebekti , ıkıncı çocuk sırf birisi yalnız kalmasın diye yapılırsa ona da haksızlık olmuyor mu ??? . Her neyse sizce kızım ilerde nemi suçlar mı aranızda tek çocuk olan var mı? Şimdiden teşekkür ederim