özür dilerim.hakkınızı helal edin.gercekten kimseyi kötü etmek istemiyorum ama gercekten kötüyüm.tam güçlü olup psikolojimi ii etmişken bu umuda odaklanmısken ben yine umudumu kaybettim.doktordan cıkarken beni görecektiniz.tamam dedim.hersey düzeliyo.yeni bi can umudumuzu geri getirecek.hersey güsel olaak.psikolojimide ii edeceğim yeni bebegim için dedim ama kaldım gene biçare ortada.
evet hastalıgım ona bahane oldu.bunu anladım zaten.ama bana verdiği sözde durmamasıda beni yıktı.dibe vurdum gene. umutlarımı gömdü.kendini oyalarken beni mahfetti.
helal olsun ya ne demeksen üzülme diye söyledim..biliyorum acın çok büyük..
biz de yakın zamanda böyle birşey yaşadık..daha kötüsünü üstelik..hani bundan kötüsü olur mu diyeceksin ama var inan..burada anlatmak istemiyorum ancak beterin beteri var..sen en azından tekrar bebek için umutlusun,eşinde razı olacak elbet..
psikoloğa gitsen yardım alsan biraz daha rahatlatıcı olur belki.
eşin senın hazır olmadığını düşünüyo olabılır çünkü daha meleğini unutmadın ömür boyu unutlmazda acısı daha taze dıye bakıyo olabılır accele etme butun umutlarını bebebğe bağlama vardır herşeyde bı hayır acele etme sen güçlü ol eşinde ıkna olur belkı
gene dibe vurdugum bi anı yasıyorum.bende artık gülmek istiyorum.çok seymi istiyorum.neden bana bunu cok görüyorlar?ben Allahın izniyle anne olmak istiyorum.2012 senesi ben en acı dolu senemdi.konumu bilen bilir. caresizim arkadaslar.bi umudum olusmustu.ama bugün itibariyle onuda yitirdim.6 ay önce erken dogum yaparak kızımı Aysenazımı kaybettim 12 gün sonra. ondan 4 ay önce babamı kaybettim ani bi ölümle.aklım yetmiyor arkadaslar.nerden baslayacagımı sasırmıs durumdayım. beynimde hipofiz bezi denen bi kitle olustu dogumdan sonra.sürekli doktora gittim geldim.son olarak dün gittigim bi doktorum tahlillerime bakarak bana beynimdekinin bi zararı olmadıgını ve hiçbi tedavi uygulamayacagını söledi.daha önce gittiğim doktorda böle sölemişti.eşim yeni bebek istegimi bu nedenle geri ceviriyordu.doktora sordum yeni bi bebek sahibi olmayı.istediginiz gibi yasayın hiçbi zararı yok dedi. umutlandım ama eşim korunmaya devam ediyo ve sordugumda cevap vermedi. aglama krizlerindeyim su anda.tam umutlanmısken yeniden umudum kırıldı.suan bu odada saatlerdir agladıgımı bildigi halde yanımada gelmedi.beni kendi halime bıraktı.cok fenayım.
kafam elimin altında düşün düşün düşün.bakalım sonum ne olacak?Beni kendi halime bırakmak büyük hata olacak.
bana cok güclüsün diyen yakınlarım fazla gücünde zarar oldugunu görecekler. benim umudumu calan eşim yüzümü ne sekilde güldürebilecek?
hayatım ellerimin arasından kayıp gidiyor.hersey ölesine anlamsız geliyor.ne zormus insanın umutsuz yasaması...kızımla dertleşmekte yasak.mezarına bile gidemiyorum.
defterlerde yazısmakta yetmiyo artık.şiirlerde yeterli gelmiyo.. yorumsuzum artık. omuzlarım çökük.nefes almak yasamaksa eger evet yasıyorum.
umutsuz hayalsiz sadece nefes alıyorum.kızımla topraga girip girip cıkıyorum.artık insanların acımasıda umrumda değil.ben zaten halime acıyorum artık.
insanlar kendi bebek haberlerini bile vermekten cekinmiyorlar artık bana.hülya hamileyim su kadarlık diye mutluluktan ucuyorlar.Allah daim etsin.gözüm yok.
ruhsuz bi insan oluyorum artık. istedikleri buysa alsınlar. artık güçlü değilim.
umutsuz olmayın Allahtan umudunuzu kestiğiniz an bitersiniz ben bunu her zaman söylerim. Bu arada birşey soracağım çocuk istiyorsunuz anladığım kadarı ile, peki istiyorsunuzda olmuyor mu sorun nedir ?
hasa Allahtan umudumu kesmedim. kendimden eşimden umudumu kestim.anlatamamki duygularımı.ne desem bos. cocuk istiyorum olmuyo değil.sanırım ilk yazımı okumamıssınız. :26:
ben 6 ay önce kızımı kaybettim.sonra beynimde bi kitle cıktı.eşim cocuk istememe sebebi olarak hastalıgımı gösteriyordu ve iileşince söz dedi.ama doktor dün bebek için bi sıkıntı olusmayacagını söledigi halde sözünde durmadı.
gene dibe vurdugum bi anı yasıyorum.bende artık gülmek istiyorum.çok seymi istiyorum.neden bana bunu cok görüyorlar?ben Allahın izniyle anne olmak istiyorum.2012 senesi ben en acı dolu senemdi.konumu bilen bilir. caresizim arkadaslar.bi umudum olusmustu.ama bugün itibariyle onuda yitirdim.6 ay önce erken dogum yaparak kızımı Aysenazımı kaybettim 12 gün sonra. ondan 4 ay önce babamı kaybettim ani bi ölümle.aklım yetmiyor arkadaslar.nerden baslayacagımı sasırmıs durumdayım. beynimde hipofiz bezi denen bi kitle olustu dogumdan sonra.sürekli doktora gittim geldim.son olarak dün gittigim bi doktorum tahlillerime bakarak bana beynimdekinin bi zararı olmadıgını ve hiçbi tedavi uygulamayacagını söledi.daha önce gittiğim doktorda böle sölemişti.eşim yeni bebek istegimi bu nedenle geri ceviriyordu.doktora sordum yeni bi bebek sahibi olmayı.istediginiz gibi yasayın hiçbi zararı yok dedi. umutlandım ama eşim korunmaya devam ediyo ve sordugumda cevap vermedi. aglama krizlerindeyim su anda.tam umutlanmısken yeniden umudum kırıldı.suan bu odada saatlerdir agladıgımı bildigi halde yanımada gelmedi.beni kendi halime bıraktı.cok fenayım.
Lütfen nefret etmeyin kendinizden. İnsan iyi düşünceleriyle, kötü düşünceleriyle bir bütün. Düşünceleriniz, duygularınız sürecinizle birlikte bakıldığında o kadar anlaşılır ki. Güçlüyüm diyen pek çok kişi tepkisiz kalamaz. Zor, can sıkıcı ve muhtemelen sinir bozucu ama zamana ihtiyacınız var. Kendinize düşman olmayın, destek olmaya çalışın. Olumsuz tutumlarınız sizi zorlamaktan başka bir işe yaramayacak.
düşüncelerimden utanıyorum canım.nasıl böle düşünebilirim?kafam allak bullak.düşüncem eger ben hamile olsam cevremde dogum yapsalarda içim acımaz.cok sevinirim diyorum.çünkü umudum var derim o zaman. ama şimdi böle oldukca bitiyorum ya resmen bitiyorum. eşimi içerde uyuyor zannederken o tv izleyip gülüyor. ben burda nefes alamaz duruma geldim.hayat ne tuhaf böle ya!!!!
Bu yüzden zaten düşünceleriniz normal. Ani kayıplardan sonra çoğu insan "neden ben?" diye sorgular, etrafındakilerden nefret eder. Sizinki de bundan farklı bir şey değil. Canınız yanıyor ve etrafınızda mutlu sona ulaşmakta olan kişilere karşı olumsuz duygular geliştiriyorsunuz. Bunlar yaşadığınız süreçte karşılaşılması normal olan şeyler. Düşündüğünüzde böyle bir insan olmadığınız için kendinizi kötü hissetmeniz de çok normal. Ama siz şu anda canı yanan birisiniz. Evet, şu an hamilelik sürecinde olsaydınız; duygularınız, tutumlarınız çok farklı olurdu tabii ki. Ama o noktada zaten ortada bir sorun olmadığı için bunu sorgulamazdınız bile.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?