Ben 38 yaşında bir kız çocuğu annesiyim , işimde var çok şükür.. 11 yıllık çok güzel giden bir evliliğim vardı, sakin , huzurlu, insanların maşallah dediği 
taki 4 ay önce eşim bu hale gelene kadar ... Bir gecede hayatım mahvoldu sanki... eşim birden değişti hemde anormal bir şekilde, ne istediği belli olmayan biri oldu önce evi terketmemizi istedi, bize çok kötü davrandı hemde sebepsiz.. sonra siz kalın ben gideceğim dedi , evladımızın gözünün içine bakardı, ben kızdığımda gönlü olmaz kızardı bana... çocuğu bile gözü görmez oldu.. çocuk üzülmesin diye alttan aldıkça ben, o herseyi çocuğun gözüne sokarak yaptı. Anlatmakla bitmeyecek kadar kötü şeyler yaşadım , 11 yıl bizi gözünden sakınan, bizi incitmeyen adam gitti yerine bir canavar geldi, önce başka kadın var sandım ama yok olduğuna emin oldum... benim onun eşyalarına bile dokunmamı yasakladı, onun yattığı odaya bile girmem sorun oldu, beni görünce böcek görmüş gibi bakıyordu.. o kadar saçma ve sebepsiz şeyler yaşadım ki anlatamam.. aileler araya girip ne olduğunu sorunca o kadar komik sebepler sundu ki kimse bir anlam veremedi. En sonunda bir ev tuttu ve gitti evden , tuttuğu ev yan sokağımda yürüme mesafesi 2 dakika, gülsem mi ağlasam mı bilemedim evine gittiği ilk gün kalp krizi geçirdi ve hastaneye yattı, ve bu durumdan da beni sorumlu tuttu , hastanede odasına bile almadı beni.. Diyeceksiniz ki neden cektin , 11 yılın hatrına, ne olduğunu anlamak istedim. Hastaneden sonra 2 aydır evinde öyle yatıyor, ne beni ne çocuğu aramadı.. kardeşi yanında “yenge kimse yok hayatında evde hep arada sırada dayısının dükkanına gidip oturuyo” dedi o kadar.. Benim sabrım gücüm tükendi, boşanmaya karar verdim .. Boşanan arkadaşlar ne olur bana söyleyin, şu içimdeki acı, göğsümdeki ağrı geçecek mi? Hayatım mahvolmuş artık hiç gülemeyecekmişim gibi Atlatılıyor değil mi? Teselliye ihtiyacım var .
taki 4 ay önce eşim bu hale gelene kadar ... Bir gecede hayatım mahvoldu sanki... eşim birden değişti hemde anormal bir şekilde, ne istediği belli olmayan biri oldu önce evi terketmemizi istedi, bize çok kötü davrandı hemde sebepsiz.. sonra siz kalın ben gideceğim dedi , evladımızın gözünün içine bakardı, ben kızdığımda gönlü olmaz kızardı bana... çocuğu bile gözü görmez oldu.. çocuk üzülmesin diye alttan aldıkça ben, o herseyi çocuğun gözüne sokarak yaptı. Anlatmakla bitmeyecek kadar kötü şeyler yaşadım , 11 yıl bizi gözünden sakınan, bizi incitmeyen adam gitti yerine bir canavar geldi, önce başka kadın var sandım ama yok olduğuna emin oldum... benim onun eşyalarına bile dokunmamı yasakladı, onun yattığı odaya bile girmem sorun oldu, beni görünce böcek görmüş gibi bakıyordu.. o kadar saçma ve sebepsiz şeyler yaşadım ki anlatamam.. aileler araya girip ne olduğunu sorunca o kadar komik sebepler sundu ki kimse bir anlam veremedi. En sonunda bir ev tuttu ve gitti evden , tuttuğu ev yan sokağımda yürüme mesafesi 2 dakika, gülsem mi ağlasam mı bilemedim evine gittiği ilk gün kalp krizi geçirdi ve hastaneye yattı, ve bu durumdan da beni sorumlu tuttu , hastanede odasına bile almadı beni.. Diyeceksiniz ki neden cektin , 11 yılın hatrına, ne olduğunu anlamak istedim. Hastaneden sonra 2 aydır evinde öyle yatıyor, ne beni ne çocuğu aramadı.. kardeşi yanında “yenge kimse yok hayatında evde hep arada sırada dayısının dükkanına gidip oturuyo” dedi o kadar.. Benim sabrım gücüm tükendi, boşanmaya karar verdim .. Boşanan arkadaşlar ne olur bana söyleyin, şu içimdeki acı, göğsümdeki ağrı geçecek mi? Hayatım mahvolmuş artık hiç gülemeyecekmişim gibi Atlatılıyor değil mi? Teselliye ihtiyacım var .
