- 15 Nisan 2010
- 1.436
- 1.383
- 158
Kesinlikle katılıyorum. Ben onun bulunduğu il'e gitmeden önce reddetmiştim tanışmayı. Farklı illerdeyiz sıkıntılar olur demiştim. Oraya gidince bi şekilde ikna edildim, geldi, yaklaşık 1 saat aynı ortamda bulunduk. Beğendiğim, tam istediğim gibi biri, o da kabul ederse telefonla irtibatta oluruz falan demiş. Yani olay bu şekilde gelişmişti. Biz muhabbet etmeye başladıktan sonra bana yine öneriler geldi ama geri çevirdim doğal olarak. Aynı şekilde ona da birilerini önermişler "ben tanışmak istemiyorum" demiş -bunu kendisinden değil başka birinden duydum-. Velhasıl bir anda böyle davrandığına göre bir başkası -yanında olan biri- daha mantıklı gelmiş olabilir. Böyle bir şey varsa bana görüşmek istemediğini söylese anlayışla karşılayabilirdim ki biz zaten eğer bir gün düşüncemiz aynı kalmazsa, görüşmeye devam etmek istemezsek açık açık söyleyeceğimize söz vermiştik. Sözünün eri değilmiş, iyi ki olmamış. Mesela onunla irtibattayken doğum günüm geçti, özel günlere çok önem verdiğimden sürprizleri çok sevdiğimden bahsetmiştim. Doğum günümden önce işyeri adresimi istedi, göndereceğim şey kullanabileceğin bi şey değil demişti. Doğum günümde öğle vaktinde arayıp kutladı, göndereceğim şeyi oraya getirmiyolarmış en azından arayıp kutlayayım dedim dedi. Tabi ben şokbence bu durum yaş ilerledikçe insanların birbirleri için yapacakları fedakarlıkların azalması nedeniyle oluyor.
örnek verdiğin duruma bakarsak 30 lu yaşlarında bir adamın uzaktan ilişki yürütmek için çaba göstermesi, belki evlenseniz de hemen tayin olamamanız durumunda bir süre ayrı yaşamayı falan göze alması gerekiyor.
farklı şehirlerde olduğunuz için sevgili ve nişanlılık dönemlerinde her istediğiniz an görüşemeyeceksiniz de.
bu durumda zora girmek istemeyen bu kişiye sizinle benzer özelliklerde ama kendisiyle aynı yerde yaşayan biri önerildiğinde kolayı seçmiş olabilir.
eşimle ilk ergenlik yıllarımda tanıştık. ve üzerinden 11 sene geçti. bu kadar yıldır o kadar zor günler geçirdik (özellikle mesafe) ve hala da aynı şehirde yaşayamıyoruz. ikimiz de diyoruz ki bugün tanışsak birbirimizi tercih etmezdik. düşünsene maaş olarak farklıyız, meslek olarak farklıyız, aile olarak farklıyız, şehir olarak bile farklıyız. benim gözüm yemezdi açıkçası 26 yaşındayım, böyle bir ilişkiye başlamazdım. şans vermeyebilirdim yani eşimezor gelirdi böyle bi ilişki.
durumunuz böyle bişey olabilir.
çünkü insan daha mantıklı düşünüyor, kalbine bir nevi söz geçirebiliyor yaş ile beraber.
O zaman anlamıştım vurdum duymaz, rahat biri olduğunu.Yaşlar daha küçükken her şeye masumane bakıyor insan. Yanımda olmasada olur deyip geçiştiriyor. Ama büyüdükçe bu konuda bile fikirler değişiyor. Nasip bakalım bekleyip göreceğiz
Zaten o konu kapandı benim için. Paylaştığımız bi şey olmadığı için unutmak gibi bi problemde olmadı. Herkes bu örnekten yola çıkarak bir şeyler yazmış ama sorunum o değil. Bu hep böyle oluyor. Demekki nasibim hala beni bekliyor 
