Benden bir halt olmaz...

CitirTurtam .!.:

26 yasindayim, elimde bir meslegim bile yok. Zar zor masrafli bir özel üniversitede kismen acikögretim, kismen örgün ögretimle üniversite mezunu olmaya calisiyorum su an. Yasadigim ülkede bu diploma gecerli olur mu onu da bilmiyorum. 16 ay istanbulda yasadim, özel sektörde calistim. sonra pat diye sirket kapandi ve issiz kaldim. Daha yeni ev tutmustumoysa ki, kira ve fatura ödemek zorundaydim. En az 20 yere basvurdum is icin am kimse geri dönmedi. Dayanamadim ve istanbulu/türkiyeyi terk edip ailemin yanina döndüm. Haliyle burda da issizim su an. Paraya ihtiyacim var, okulumun taksitini ödeyemiyorum.

Hayatim hic te istedigim gibi gitmiyor. Hedefim medya sektöründe güzel (hangi alan oldugu fark etmez) bir is bulup kendime meslek edinmekti. Okudugum bölüm "medya ve iletisim yöneticiligi". Ama pratik yok. Bulamadim bir türlü. Kimse bana o sansi tanimadi.

Yazin evleniyorum, tekrar istanbula yerlesecegim, hayatimi orada sürdürecegim. Maddi yönden kendimi hazirlayamadim. Bir dünya masraf bekliyor bizi, benim de katkim olsun istiyorum. Yaza kadar burada calisip para biriktirmeyi düsünüyorum.

Bugün bir pastanede ise basladim. Hem para kazanirim hem sigortam olur diye düsündüm, nasil olsa gecici olarak, yaz'a dügünüm var ve buralardan cekip gidecegim. Ama icimden sadece aglamak geliyor, hayalim neydi ve ben nerdeyim, düstügüm duruma bak...kafamdaki sesleri susturamiyorum bir türlü. Aynada kendime, ailem yüzüne, nisanlima bir pastanede is buldum demeye utaniyorum. 26 yasindayim ve hala sürünüyorum...Ben elimden geleni yaptim, karsima cikan tüm firsatlara dört elle sarildim, cabaladim, ama hayat beni hep baska bir tarafa sürükledi. Artik sadece keskelerle bogusuyorum. Keske zamaninda k*c*m*n üstüne oturup bir devlet üniversitesinde adam gibi okusaydim, keske zamaninda is hayatina atilmak icin cabalasaydim, keske zamaninda birtek hedefe yönelip o hedefe ulasmak icin cirpinsaydim. Ama iste zamaninda...

Kendimden utaniyorum garip bir sekilde. Kac yasina gelmissin, elinde ne var? Koca bir HIC!

Genişletmek için tıkla...

Bir kere yaşınızda ne var? Hiçbir şey yok. Bence hemen pes etmeyin. Çabalamadan, bazen fedakarlık yapmadan bir şeyler elde etmek zor hatta imkansız. Daha 26 yaşındasınız. Evleneceksiniz buraya geleceksiniz. Pastanede çalışmakta ne var? Alnınızın akıyla para kazanıyorsunuz. Bir yuva kuracaksınız ve bileceksiniz ki bunda sizinde payınız var. İnanıyorum o gün geldiğinde iyi ki yapmışım diyeceksiniz.
Tamam okuduğunuz bölüm bambaşka, hayalleriniz çok farklı. Şuan keşkelerle pişmanlıklarızını yaşıyorsunuz. Bugün pastanede çalışmanız sizin geleceğinizi kolaylaştıracak. Yarın, bugün imkanınız varken yapmadıklarınız için pişman olmayacaksınız en azından. Elinizden geleni yapmanız bunu gerektirir.
Erkek / kadın fark etmeksizin söylüyorum. Gerçekten ihtiyaç varken iş bulamıyorum, ben bu işi yapmam demektense, onuruyla çalışan insanlara daha çok saygım var. Borçlu olacağıma kendi bileğimin hakkıyla temizlik yapıp borçsuz olmayı tercih ederim.
Hayallerinizden vazgeçmeyin, geldiğiniz zaman başvurmaya devam edin. Maalesef ülkemizde işe almak için deneyime bakıyorlar. Diğer yandan deneyimsizleri işe almadan nasıl deneyim kazanır bu insanlar düşünmüyorlar. Geldiğinizde şartları iyi olmazsada hayallerinizdeki sektörde kendini işinizi yapabileceğiniz bir kapı aralarsanız ve pes etmezseniz olacaktır. Denedikten sonra hala olmuyorsa alternatiflere yönelirsiniz.Size tek tavsiyem çağrı merkezlerinden uzak durun. İnsani olmayan çalışma şartları, düşük ücret, fazla mesai, izin problemleri çok oluyor ve kesinlikle yükselme ihtimalini yok. Psikolojij yıpranması da ayrı mesela. Sürekli yükselen hedeflerle insanları aşırı zora sokuyorlar. Mecbur kalmazsanız uzan durun derim...

CitirTurtam .!.:

Ben elimden geleni yaptim, karsima cikan tüm firsatlara dört elle sarildim, cabaladim, ama hayat beni hep baska bir tarafa sürükledi.

Genişletmek için tıkla...

Belki de hayatin sizin icin baska planlari vardir kendinizi akisa birakin bakalim neler olucak.