Merhaba;26 yasindayim, elimde bir meslegim bile yok. Zar zor masrafli bir özel üniversitede kismen acikögretim, kismen örgün ögretimle üniversite mezunu olmaya calisiyorum su an. Yasadigim ülkede bu diploma gecerli olur mu onu da bilmiyorum. 16 ay istanbulda yasadim, özel sektörde calistim. sonra pat diye sirket kapandi ve issiz kaldim. Daha yeni ev tutmustumoysa ki, kira ve fatura ödemek zorundaydim. En az 20 yere basvurdum is icin am kimse geri dönmedi. Dayanamadim ve istanbulu/türkiyeyi terk edip ailemin yanina döndüm. Haliyle burda da issizim su an. Paraya ihtiyacim var, okulumun taksitini ödeyemiyorum.
Hayatim hic te istedigim gibi gitmiyor. Hedefim medya sektöründe güzel (hangi alan oldugu fark etmez) bir is bulup kendime meslek edinmekti. Okudugum bölüm "medya ve iletisim yöneticiligi". Ama pratik yok. Bulamadim bir türlü. Kimse bana o sansi tanimadi.
Yazin evleniyorum, tekrar istanbula yerlesecegim, hayatimi orada sürdürecegim. Maddi yönden kendimi hazirlayamadim. Bir dünya masraf bekliyor bizi, benim de katkim olsun istiyorum. Yaza kadar burada calisip para biriktirmeyi düsünüyorum.
Bugün bir pastanede ise basladim. Hem para kazanirim hem sigortam olur diye düsündüm, nasil olsa gecici olarak, yaz'a dügünüm var ve buralardan cekip gidecegim. Ama icimden sadece aglamak geliyor, hayalim neydi ve ben nerdeyim, düstügüm duruma bak...kafamdaki sesleri susturamiyorum bir türlü. Aynada kendime, ailem yüzüne, nisanlima bir pastanede is buldum demeye utaniyorum. 26 yasindayim ve hala sürünüyorum...Ben elimden geleni yaptim, karsima cikan tüm firsatlara dört elle sarildim, cabaladim, ama hayat beni hep baska bir tarafa sürükledi. Artik sadece keskelerle bogusuyorum. Keske zamaninda k*c*m*n üstüne oturup bir devlet üniversitesinde adam gibi okusaydim, keske zamaninda is hayatina atilmak icin cabalasaydim, keske zamaninda birtek hedefe yönelip o hedefe ulasmak icin cirpinsaydim. Ama iste zamaninda...
Kendimden utaniyorum garip bir sekilde. Kac yasina gelmissin, elinde ne var? Koca bir HIC!
Aklıma kağıt toplayıcılığı yapan öğretmen geldi. Kendinizi bu kadar yerin dibine sokmanıza gerek yok. Avrupada Türkiyeden daha fazla iş imkanı ve sosyal şartlar olduğunu düşünüyorum. Bilmiyorum sizin yerinizde olsam Türkiye ye gelmezdim. Burda insanların evine 1 kilo et alacak durumu yok.
KesinlikleDevlet üniversitelerinin çok iyi bölümlerinden mezun işsizler dolu etrafta. Bu devirde ne mezunu olduğuna değil torpil in kim durumuna bakılıyor.
senin ne suçun var ki kaer utansın be kardeşim zamanında hepimiz öyleydiksözde ben avukatlıktı idealim hatta oxford üni.Harwerd ÜNİ. HAYAL EDERDİM HEP VE SİYASAL BİLİMLER ŞİMDİ BİR KAMU KURULUŞUNDA MEMURUM EŞİM DESEN SENİN GİBİ KENDİ İŞİNİ YAPMAYA ÇALIŞIYOR EV KİRA GELECEK SIKINTISI MADDİ KORKULAR HAYAT BÖYLE ACIMASIZZZZ26 yasindayim, elimde bir meslegim bile yok. Zar zor masrafli bir özel üniversitede kismen acikögretim, kismen örgün ögretimle üniversite mezunu olmaya calisiyorum su an. Yasadigim ülkede bu diploma gecerli olur mu onu da bilmiyorum. 16 ay istanbulda yasadim, özel sektörde calistim. sonra pat diye sirket kapandi ve issiz kaldim. Daha yeni ev tutmustumoysa ki, kira ve fatura ödemek zorundaydim. En az 20 yere basvurdum is icin am kimse geri dönmedi. Dayanamadim ve istanbulu/türkiyeyi terk edip ailemin yanina döndüm. Haliyle burda da issizim su an. Paraya ihtiyacim var, okulumun taksitini ödeyemiyorum.
Hayatim hic te istedigim gibi gitmiyor. Hedefim medya sektöründe güzel (hangi alan oldugu fark etmez) bir is bulup kendime meslek edinmekti. Okudugum bölüm "medya ve iletisim yöneticiligi". Ama pratik yok. Bulamadim bir türlü. Kimse bana o sansi tanimadi.
Yazin evleniyorum, tekrar istanbula yerlesecegim, hayatimi orada sürdürecegim. Maddi yönden kendimi hazirlayamadim. Bir dünya masraf bekliyor bizi, benim de katkim olsun istiyorum. Yaza kadar burada calisip para biriktirmeyi düsünüyorum.
Bugün bir pastanede ise basladim. Hem para kazanirim hem sigortam olur diye düsündüm, nasil olsa gecici olarak, yaz'a dügünüm var ve buralardan cekip gidecegim. Ama icimden sadece aglamak geliyor, hayalim neydi ve ben nerdeyim, düstügüm duruma bak...kafamdaki sesleri susturamiyorum bir türlü. Aynada kendime, ailem yüzüne, nisanlima bir pastanede is buldum demeye utaniyorum. 26 yasindayim ve hala sürünüyorum...Ben elimden geleni yaptim, karsima cikan tüm firsatlara dört elle sarildim, cabaladim, ama hayat beni hep baska bir tarafa sürükledi. Artik sadece keskelerle bogusuyorum. Keske zamaninda k*c*m*n üstüne oturup bir devlet üniversitesinde adam gibi okusaydim, keske zamaninda is hayatina atilmak icin cabalasaydim, keske zamaninda birtek hedefe yönelip o hedefe ulasmak icin cirpinsaydim. Ama iste zamaninda...
Kendimden utaniyorum garip bir sekilde. Kac yasina gelmissin, elinde ne var? Koca bir HIC!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?