Bugün yine daha önce çok büyük sorun olmuş bir konuyu bile isteye ortaya attı. Benden izin almadan evime 3. bir şahsı çağırdı (kalıcı olarak). İlk duyduğumda bu kadar alçak, bu kadar haysiyetsiz oluşuna şok olup "eğer gelirse yüzüne karşı git diyeceğim" deyince "o değil sen defolucaksın" dedi. Bu kişi annesi babası gibi birinci dereceden biri değil bu arada. Herhangi bir zorunluluk, mecburiyet yada bunu gerektirecek bir durum da yok. Tamamen keyfi. Gel sen bizde kal, ben sana bakacağım diyor. Şunu da söyleyeyim. Daha yeni, hiç istemediğim bir konuda fedakarlık yapıp onun isteği doğrultusunda bir karar verdim. Üstelik tüm hayatımızı kötü anlamda değiştireceğini bile bile sırf onun saçma sapan bir isteği yerine gelsin diye. Onun hatrına bile beni adamdan saymıyor. Lanet giresice ortak hayatımıza hiç tereddüt etmeden başkalarını sokuyor, üstelik beni iğne ucu kadar hesaba katmadan. Ev onun, hayat onun, keyif onun. Bu alçaklıkları bu kadar rahat yapmasının tek sebebi parayı onun kazanıyor olması. Benim çocuklara bakmam, ev işleri vs zerre kadar gözünde değil. Parayla tutulmuş bir köleden farklı görmüyor.
5 yılda üzerime aldığım kıyafet sayısı bir elin parmağımı geçmez, herhangi bir masrafım yok. Buna rağmen beni para yemekle, bütün maaşı harcamakla suçluyor. Her seferinde bunun yalan olduğunu söylerken kahrolmama rağmen o da bunun çok iyi farkında olmasına rağmen her seferinde aynı alçakça cümleleri kurmaya devam ediyor. Yediğim ekmeğe bile laf ediyor. Bunların hepsinin tek bir sebepten. Para kazanamadığımdan.
Önceki konumda burada çare aramıştım. Ne yapsam ne işe atılsam da para kazansam diye. Bu adamdan kurtulma umuduyla olmayacak işler hayal ettim durdum. Ama artık iş çok ciddi. Bu herif beni insandan saymamaya kesin olarak karar vermiş ve ben ayaklarım üzerinde durup gitmediğim sürece beni yok sayıp hayatımla oynayıp her seferinde 'beğenmiyorsan defol git" demeye devam edecek. Bu yüzden en kesin ve ihtimaller arasında en olası olan kpss çalışmasına başladım. Köpek gibi evet KÖPEK GİBİ çalışıp gerekirse uykumdan yemeğimden fedakarlık edip o kpssyi kazanacağım.
İşte ben bu kararı verip ders çalışmaya başlamışken bugün bunu yaptı. Yukarıda anlattığım gibi evime ortada hiçbir şey yokken 3. bir şahsı çağırdı. Beni yine bir sinek yerine bile koymadan. Ama bu kez sinirim erken geçti. Oturup saatlerce kaderime ağlamadım, beni bu hallere sokan aileye ah etmedim, çılgın gibi çikolataya saldırmadım. Tam tersine içten içe mutluyum. Çünkü ben hayatımla ilgili bu kararları verirken hep vicdan azabı yaşadım, çocuklarımı böylesi defolu, bozuk, kalitesiz de olsa bir baba olmadan büyütecek olmanın vicdan azabı peşimdeydi. Neyse ki kendisi ne kadar doğru bir karar verdiğimi kendi kendine onaylamış oluyor. O 3. şahıs bu eve geldiğinde de tepkimi belli etmekle birlikte ileri gitmeyeceğim. bunlar ders çalışıp gidecek gücü bana sağlayacak, daha önce olduğu gibi rehavete kapılıp benim kaderim bu diyecek ortamı kendime hazırlamayacağım. Canım yansın ki, onurum kırılsın, kişiliğim ayaklar altına alınsın ki ayağa kalkacak hırsı duyabileyim.
Bu da burada kalsın. 2 sene sonra bu postu ya yeni hayatımda, düzenimi kurmuş, bu adamı defedip huzurumu bulmuş olarak okuyacağım yada gözyaşlarımla beraber bu evden pişmanlık ve kendime ettiğim lanetlerle...