- 16 Şubat 2012
- 6.635
- 11.191
- 448
Merhabalar herkese. 2,5 yıllık evliyim kızlar.Eşim iyi bir insandır genel olarak. Severek isteyerek evlendik. Kötü alışkanlığı bağırıp çağırma şiddet aldatma vs. gibi durumlar yok çok şükür. İkimiz de çalışıyoruz. Akşamları evdeyiz. Haftasonları bazen evde geçiririz bazen ailalerimize gideriz. Ailesi de iyi insanlardır bana karşı. Bi problemimiz olmadı ufak tefek şeyler dışında. Eşimin 4 ablası var ve birbirlerine düşkünlerdir. Eşimle dertleşirler telefonda saatlerce konuşup dertlerini sıkıntılarını paylaşırlar ve eşim de onları dinler çözüm bulmaya çalışır. Hatta günlerce düşünür kendi derdi görür. Kısacası herkesin derdini kendi yüklenir. Bazen genç yaşımda yaşlandım diye yarı şaka yarı ciddi der. Buraya kadar iyi güzel mükemmel evlat mükemmel kardeş. Ama gelin görün ki iş benim dertlerime sorunlarıma gelince beni dinlemek istemiyor. Bir iki cümle bile duymaya tahammülü yok. Git başkasına anlat benim derdim başımdan aşkın gibi sözler sarf ediyor. Özellikle haftasonları evde kaldığımız günlerde onunla muhabbet etmek derdimi paylaşmak istiyorum ama o hiç oralı olmuyor. Kızlar mesela bugün boş günümüz evdeyiz. Biz senle hiç konusamiyoruz muhabbetimiz yok ben mutsuzum böyle olduğu için evli gibi değiliz dedim. Bencilmişim kendimi düşünüyormuşum. Bi de gribim diye biraz ilgi de bekledim sanırım. Bana diyor ki biz evde durmayalim artık haftasonları. Durunca sen böyle konuşup can sıkıyorsun. Benim gibi çevrende derdi olan insanlar olsa kendi derdini görmesin şükredersin. Ben de dedim biz evliyiz seninle derdimi paylaşmayacak sıkıntımı anlatmayacaksam kime anlatıcam kiminle paylaşıcam. Bana anlatma diyor benim kafamda saç kalmadı bembeyaz oldu diyor. Herkesin derdini dinlemekten onları alttan almaya çalışmaktan doluyor ben bi iki laf edince de bana patlıyor ben biliyorum. Ama kızlar ben de insanım yaa benim de azıcık eşime naz yapmaya onun tarafından teselli edilmeye ihtiyacım var. Bana benim gibi iyi bi eş bulmuşsun da bunuyorsun dedi. Beni dinlemedikten derdimi paylaşmadıktan sonra bu bana evlilik gibi gelmiyor artık. Bilmiyorum yanlış mı düşünüyorum. Dışardan bakanların yorumlarını bekliyorum. evlilik bu mudur? Eşler birbirinin derdini paylaşmalı değil midir? İçim sıkılıyor kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin
2 aylık evliykende adam aynıymış 20 sene geçsede aynı olacak.Adamın kafa yapısı yanlış ve sana uymuyor.Çözüm sanırım ya boşanmak ya da evlilik terapisti.Buna benzer ama bu kadar olmayanı bende de var.Benimkinde öfke yok ,çekip gitmez ,normal konularda dinler, fikir verir ,bunaldım gezmeye gidelim deyince gider ama gelgelim biribirimizle alakalı konuları konuşmayı sevmez konuşmazda zaten duygusuz duvar gibi bir adam.Hani o beklenen aşkım demeler sarılmalar ya da özür dilemeler çözüm bulmaya çalışmalar sevgisini gösterme olayı yoktur .Küstüğü zamanda günlerce konuşmaz sen gidip barışacaksın.Sen sarılırsan o sana sarılır falan.İnce fikir düşünce duygusallık yok.Evliliğe bakışlar farklı.Aldatma,v.s olmadığı için işine gücüne gelip gittiği için bunlar yeterli geliyor onlara.Kadın işte çalışır,ev işlerini yapar,çocuğa bakar,ailesine hizmet eder,adamın gönlünü yapar bunu istiyorlar.İnan hiç değişmiyorlar.