O kadar kızgın mki anlatamam sinirimide kırılan kalbimide.
ablam geldi uzaklardan.her zaman sık sık gelemez seede veya 2 yılda bir.bende çocuğumu aldım annemlere geldim hem ablamla zaman geçiririm hemde okul tatil oldu oğlum teyzesine alışır .ablamda çok temiz bakar neyse bir kaç gün kaldık (benim evim 45 dakkkalık uzaklıkta)
bu arada çalışıyorum.işten çıkınca bir baktım eşim gelmiş kapıya beni almaya .neyse süpriz yapmış haliyle sevindim.arabaya binmeden baktım ki telefonla İNTERNETE BAŞLANMIŞ. elindeki telefonu benim kucağıma bıraktı .annemlere gittik.bende arabadan inince telefon düştü.vay bunu düşüren senmisin.bağırmalar küfürler kendisinede küfür ediyor bana verdiği için telefonu.ben sesimi çıkarmadım annemlerde tatsızlık olmasın diye.bu adama astı bbir suratını ne annemle ne ablmal laf ediyor yemeğini yedi içerde maç izliyor.benlede konuşmuyor .ancak çocukla ilgileniyor.konuşmuyor etmiyor.ablam uzaktan geldi ne bir sohbet ne bişey(ablamla daha önce karşılaştılar).o kadar üzüldüm ki annemler tabi bana kızdılar sen ezdirdin kendini sen bunu bu hale getirdin diye.sen bizimle paylaşmıyorsun içine atıyorsun diye.ablamda haliyle üzüldü.ablam bu adam hanımına neden değer vermiyor diyor.bir telefon için değer mi? telefon kırılmadı çizilmedi toprağın üzerine düştü.
gecede çekti gitti arkasından bile bakmadım .girdim içeri. o kada zoruma gitti ne olursa olsun bu kadar uzatmaya ailemide üzmeye gerek var mıydı?