Merhaba, benim hikayem biraz uzun..,
Eşimle iş yerinde tanıştık. Benim patronumdu. Yakın davranıyordu. Bende hayatımda bir boşluktaydım ve aşık oldum. İlişkimiz kimse bilmeden uzun yıllar sürdü. Bu arada başkaları da vardı onun hayatında. Ama ben aşığım ya (salak demek daha doğru) kabulleniyordum. Sonunda bir gün geldi bana ve ben düşündüm seninle evlenmek istiyorum dedi.
Bizim maceramızda böyle başlamış oldu. Biraz uzun kusura bakmayın.
Önce annemle yaşayalım dedi. Annesi köyde yaşıyor aslında ama yılda 3-4 ay buraya geliyor. Tamam dedim başta. Sonra kardeşleri çok laf söylediler çünkü annelerinin evini depo ve otel olarak kullanıyorlardı.
Sonra ev tutmaya karar verdik. Ama eşim hep gevşek davrandı. Benim ailem kızmaya başladı. Ben ortayı bulmaya çalıştım falan derken evsiz evlendik biz. Annesinin evinde yaşamaya başladık. (Çeyizlerim annemde duruyor hala)
Bı arada aynı yerde çalışmaya devam ediyoruz.
2 yıl oldu evleneli. Bu iki yılda annesiyle ilk sene 2 ay ikinci sene 3 ay yaşadım. Ama tam bir kaynana gibi davrandı oğlunun yanında iyi o yokken kötü. Ben sustum bınları sineye çektim.
Ablaları annesi yokken eve karışmaya başladılar. Evi gelip temizlemeler. Evden ben işteyken eşya almalar.
Bunları da sineye çektim.
Ama şimdi eşim beni zorlamaya başladı. Kiloluyum biraz ve devamlı bunu söylryetek beni aşağılıyor. Yaptığım hiç bir şeyi beğenmiyor. Yaptığım yemeğe, çaya, temizliğe karışıyor. Ev kınusu artık açılmıyor bile. Cinsellik deseniz 5 ay üstüne geçen ay oldu. Annemlere gitmiyo bahaneler buluyo. Arkadaşlarımla görüşmüyo sevmiyo n
Çocuğumuz da olmadı bir sorunda yokmuş doktora gittim.
ben cesaretimi toplayıp boşanmak istiyorum ama haklı mıyım haksız mıyım bilmiyorum. Bana yardım eder misiniz?