-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Benim de derdim canım köpeğim Barney..
- Konu Sahibi meriana
- Başlangıç Tarihi
- 10 Ekim 2020
- 172
- 272
- 23
- 28
Siz gerçekten benim yazıda ne kadar üzgün olduğumu hissetmediniz mi? İkinci planda bile değilmiş.. Nerden biliyorsunuz içimi? Karnımdaki bebekten daha çok onu düşünüyorum, her neyse. Allah fikrinize gönlünüze göre versin ne diyeyimTabi simdi birde bebekleri olacak köpüş ikinci planda bile değil maalesef
- 10 Ekim 2020
- 172
- 272
- 23
- 28
Ne kadar güzel bir son olmuş, umarım bizim için de öyle olur. Çok çok teşekkür ederim..
- 10 Ekim 2020
- 172
- 272
- 23
- 28
Aa biz aslında haftasonlarımızı ona ayırıyoruz 8 aydır, geziyoruz. Hafta içi de çıktığımız oluyor. Babamın bahçesine götürüyoruz orda başka köpeklerle oynuyor hatta hafta sonları. Ama dediğim gibi bu yetmiyormuş gibi geliyor sadece, tüm haftaiçi dışarı çıkmak için mıyklıyor ve içimiz gidiyor. O iyi olsun da, ben ona tek odada da bakmaya razıyım. Benim derdim o mutlu olsun
- 20 Ocak 2010
- 47.305
- 176.066
- 1.123
- 44
Bende ufaklığindan beri çiktim hep dısari geldim sorun etmedi ama bırakıp gidince üzüluyordur eminim çünkü uyurken bile wc ye gitsem birkac saniye içinde kosa kosa wc ye geliyor bide nasıl miyavlayarakBibi, benim karmen 10 gun tek kalirdi umrunda olmazdi, simdiki tosbik oğlan gezmeye gitsek kapida ağlıyor. Boyle alissin da istemiyorum, önümüzdeki ay komsuya anahtar birakip bikac gun tatile gidicem bakalim insallah cok uzulmez hic kiyamam
bibimi anneme taşirdim alışkindi annemde buyümustü ama bu yabani çiktı 
annemde de kedi var mecbur kalırsan evde birakiyorum öyle zaten gunlerce gitmiyorum biyere en fazla 3 gün olur
- 10 Ekim 2020
- 172
- 272
- 23
- 28
Tekrar diyorum, ben onu terketmiyorum.
Sadece özgürce hareket edebileceği bir yerde daha mutlu olur mu bunu görmek istiyorum. Onu başkasına satmıyorum, bırakıp kaçmıyorum. Birkaç gün gözlemimden sonra mutlu olamadığını görürsem hiç düşünmeden geri alacağım zaten. Bu süreçte birkaç gün arkadaşımıza emanet etmişiz gibi olacak.
- 21 Temmuz 2018
- 7.175
- 21.636
- 348
Terkediyorsunuz demedim zaten, ben sizin yerinizde olsam kimseye veremezdim dedim.Tekrar diyorum, ben onu terketmiyorum.
- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.607
- 598
Hayvanlarla, sahiplendirmelerle içli dışlı biri olarak şunu söyleyebilirim.
Evet kedilerde de köpeklerde de 1 yaşını geçtikten sonra geri verme/yeniden sahiplendirme oranı çok fazla bu kimi zaman heves geçmesi, kimi zaman hayvanın fiziksel şartlardan mutsuz olması ile ilgili bir durum. Keşke en başımdan o cins ile ilgili ayrıntılı bilgi alsaymışsınız bence en büyük hatanız o olmuş. Ancak bu sorumluluğu farkedip hiç değilse sokağa bırakmamışsınız eğer ki 10 sene daha bahçeli eve çıkamam, bakamam diyorsanız en kısa zamanda yeni yuvasına verin. Ve bahçeli eve çıkmadan da köpek sahiplenmemenizi öneririm. Çünkü çalışırken ve küçük cins bile olsa evde yalnız bırakıldığında mutsuz oluyorlar.
Evet kedilerde de köpeklerde de 1 yaşını geçtikten sonra geri verme/yeniden sahiplendirme oranı çok fazla bu kimi zaman heves geçmesi, kimi zaman hayvanın fiziksel şartlardan mutsuz olması ile ilgili bir durum. Keşke en başımdan o cins ile ilgili ayrıntılı bilgi alsaymışsınız bence en büyük hatanız o olmuş. Ancak bu sorumluluğu farkedip hiç değilse sokağa bırakmamışsınız eğer ki 10 sene daha bahçeli eve çıkamam, bakamam diyorsanız en kısa zamanda yeni yuvasına verin. Ve bahçeli eve çıkmadan da köpek sahiplenmemenizi öneririm. Çünkü çalışırken ve küçük cins bile olsa evde yalnız bırakıldığında mutsuz oluyorlar.
- 12 Temmuz 2006
- 57.549
- 219.868
- 1.223
- 53
Acaba hala bebeklik döneminde olduğu için olabilir mi? Sanırım daha 1 yaşında var ya da yok, daha önce de köpeğiniz olmuş bilirsiniz, bebeklik dönemi daha bir hareketli ve ele avuca sığmaz oluyorlar, 1,5 yaş gibi durulmaya başlıyorlar.
Benim şimdilerde Pekinez cinsi bir bızdığım var 6 yaşını doldurdu, geldiğinde 2-3 aylık bebekti sürekli oynamak isterdi ama artık sokaktaki köpeklerle çok nadir oynuyor, yine saklambaç kovalamaca oynuyoruz ama eskisi kadar sık değil, goldenlar apartman yaşamına uygun aslında, bizim buralarda apartmanlarda bakmak için küçük ırk yanısıra sıkça bakılan tek büyük ırk golden, uyumlu ve sakin mizaçları nedeniyle apartman yaşantısına uygun diye tercih ediliyorlarmış.
- 10 Ekim 2020
- 172
- 272
- 23
- 28
Evet en büyük hatamız çok güvendiğimiz birinden sahiplenip ona güvenmek oldu. Ben ona dha önce de dediğim gibi 10 yıl tek göz odada da bakarım ama önemli olan onun daha mutlu olması. Çok teşekkür ederim yapıcı yorumunuz için
- 15 Mart 2008
- 3.285
- 9.651
- 683
Bencilce davranmak yerine dostunuzun iyiliğini düşünüyorsunuz, çok zor birşey bu yaptığınız. Sizi takdir edebilirim ancak.Herkese merhabalar..
Şuan o kadar üzgünüm ki içimi dökmek için yazıyorum. Belki cevap veren bile olmaz ama içimi dökmüş olurum.
Barney 8 ay önce girdi hayatımıza. Daha önce 8 yıl bir şivava bakmıştım evimde. Yaşlılıktan ötürü öldü. Evlenince eşim de hayvan sevgisini görsün diye bir yavru sahiplenmek istedik. Fakat yaşadığımız evin küçük olmasından dolayı yine küçük bir ırk almak istedik, ona geniş bir oyun alanı sunabilmek için.
Çünkü çalışan insanlar oldugumuz için her gün dışarı çıkaramayacaktık. Bari evin içinde özgürce koştursun dedik.
Ve sahiplendiğimiz kişinin "bu bebek en fazla 5 kg olacak, minik bir ırk" demesine güvenerek bebeğimi sahiplendik.
Kısa keseceğim : o bebek şuan 30 kg. Golden a benzer bir çocuk oldu. Onu her şeyden daha çok seviyoruz. Eğitimleri tam, her şeyden anlıyor, bizi çok seviyor. Ama ne yazık ki küçücük evimiz bu büyük bebeğe çok dar geliyor. Bize çok bağlı olsa da bu evde mutsuz oldugunu görebiliyoruz büyüdükçe ve ben de mahvoluyorum.
Şuan hamileyim, en büyük isteğim oğlumun barni ile büyümesi idi. Ama Barni nin bütün gün evde yeterli koşma alanı bulamayıp bir köşede camdan dışarı izlemesine dayanamıyorum.
Çok çok güvendiğimiz, çok yakın oldugumuz bir aile var. Güzel bahçeli güvenli büyük bir evleri var. Haftalardır barni yi istediklerini söylüyorlardı şaka ile karışık. Ve artık bu aklıma çok yattı. Dilediğim zaman görebileceğim ve en az bizim kadar iyi bakılacağına inandığım bir yer. Onun bahçede koşturduğunu görmeyi çok istiyorum.
Alışamazsa mutlu olmazsa zaten bir dakika bile tutmam, gözünden anlaşılır zaten bahçeli bir ev yerine bizimle yaşamayı tercih edeceği..
Ama şuan öyle büyük bir üzüntü içindeyim ki, evladımı veriyormuş gibi kalpsiz hissediyorum kendimi..
Bu sahiplendirmede ben eşim veya bebeğim adına hiçbir çıkar gözetmiyoruz, barni den hiç rahatsız değiliz çünkü çok hareketli olsa da çok akıllı bir kuzu. Bizi hiç üzmedi. Sahiplendirme amacı sadece onun mutluluğu.
Daha önce benim gibi bebeğini vermek zorunda kalan ve onun daha mutlu olduguna sahit olan oldu mu? Güzel örnekler duymaya çok ihtiyacım var
Bahçeli ev ona çok çok iyi gelecektir. Ben kedimin sürekli camdan dışarıyı izlemesine bile hüzünleniyorum, köpek olsa içim parçalanırdı.
- 12 Temmuz 2006
- 57.549
- 219.868
- 1.223
- 53
Ah Esila görmeniz lazımdı, nasıl bir depresyona girmişse annem o kadar üzülmüş ki neler yapmış ama bana mısın dememiş, anneme alışıktı oysa yabancıya bırakmadık bildiği tanıdığı annemle birlikteydi, o minnoşum erkekti bana çok düşkündü, bebekken onu bana getiren eşim olmasına rağmen eşimi bile kıskandı epey süre, hamile kaldığımda da bebeği kıskandı çok başka bir şeydi kuzucuk.
Şimdi ki evlatcım kız, o da eşime düşkün onu bırakıp hiç şehirdışına gitmedik ama gündüz olur da eşim birkaç saatliğine evden giderse o dönene kadar canıma okuyor, ağlıyor beceremese de ulumaya çalışıyor
Kucağımdan inmiyor, babası gelince de daha kapıda hesap sormaya başlıyor, evciller inanılmaz bağlanıyorlar o yüzden ben sağlık gibi önemli bir sorun olmadıkça başka yere verilmelerini tasvip etmiyorum Benimde bir kedim var 5 yaşında eve kapattığımız için bende çok huzursuzum...Allah affetsin günaha giriyormuşum gibi geliyor.3 aylık falandı sokaktan sahiplendim ..sürekli bizimle şehir dışına çıkınca yanımızda götürüyoruz memlekete falan...büyük konuşmayım kimselere veremem evlâdım o benim ..kurban olsun annesi
- 10 Ekim 2020
- 172
- 272
- 23
- 28
Mesajınızı okuyunca tekrar ağlamaya başladım, beni anlamanıza çok sevindim. Kedinizle birlikte sağlıklı uzun ömrünüz olsun.
Ben size fazlasıyla hak verdim. Bahçeli evde çok daha mutlu olur. Siz de sık sık gidip görürsünüz hem. Güvendiğiniz insanlarsa neden olmasın. Maddi durumunuz elvermiyorsa Bahçeli eve nasıl çıkacaksınız. Gideceği evde Çok mutsuz olur depresyona girerse tekrar değerlendirirsiniz bu durumu ama bence daha mutlu olacak. Kendinizi hırpalamayın. Şartlar böyle olmasını gerektiriyor. Tanıdığınız güvendiğiniz birilerinin istekli olması da iyi olmuş:)
- 10 Ekim 2020
- 172
- 272
- 23
- 28
Nasıl da pozitif yorumunuz, çok iyi geldi.
Dediğiniz gibi mutlu olursa ne ala, olmazsa da bu ev her zaman açık ona. Çok teşekkür ederim umarım benim bebeğim de sizin kediniz gibi çok mutlu olur 
- 21 Şubat 2016
- 2.975
- 7.494
- 158
Ben olsam veremezdim sanırım. Hiç bir bahçe onu sahibi kadar mutlu edemez. Bizim 1.5 yaşında kedi kızımız var. Çöp vermek için kapıyı açtığımda bile deli gibi kaçıp kendi odasına saklanıyor. Burası evi çünkü, kendini güvende hissettiği tek yer.
Evin büyük olmasına gerek var mı ki? Sokaklar kocaman. Eşiniz hergün 15 dakika gezdirse bile yeter ona
Evin büyük olmasına gerek var mı ki? Sokaklar kocaman. Eşiniz hergün 15 dakika gezdirse bile yeter ona
Üzüntünüzü taa burdan hissettim ama bu barni bey bir gecede boy atıp 30 kilo olmadı sanıyorum ya da hiç aşıya gitmedi mi genel kontrolden geçmedi mi büyük ırk olduğu belli olmadı mı bu saatten sonra giderse gerçekten evcil bebeklerimiz terk edilme korkusu yaşıyor ve bunu unutmuyor hiç ben olsam yapmazdım ama size yine de üzüldüm umarım çözüm bulursunuzHerkese merhabalar..
Şuan o kadar üzgünüm ki içimi dökmek için yazıyorum. Belki cevap veren bile olmaz ama içimi dökmüş olurum.
Barney 8 ay önce girdi hayatımıza. Daha önce 8 yıl bir şivava bakmıştım evimde. Yaşlılıktan ötürü öldü. Evlenince eşim de hayvan sevgisini görsün diye bir yavru sahiplenmek istedik. Fakat yaşadığımız evin küçük olmasından dolayı yine küçük bir ırk almak istedik, ona geniş bir oyun alanı sunabilmek için.
Çünkü çalışan insanlar oldugumuz için her gün dışarı çıkaramayacaktık. Bari evin içinde özgürce koştursun dedik.
Ve sahiplendiğimiz kişinin "bu bebek en fazla 5 kg olacak, minik bir ırk" demesine güvenerek bebeğimi sahiplendik.
Kısa keseceğim : o bebek şuan 30 kg. Golden a benzer bir çocuk oldu. Onu her şeyden daha çok seviyoruz. Eğitimleri tam, her şeyden anlıyor, bizi çok seviyor. Ama ne yazık ki küçücük evimiz bu büyük bebeğe çok dar geliyor. Bize çok bağlı olsa da bu evde mutsuz oldugunu görebiliyoruz büyüdükçe ve ben de mahvoluyorum.
Şuan hamileyim, en büyük isteğim oğlumun barni ile büyümesi idi. Ama Barni nin bütün gün evde yeterli koşma alanı bulamayıp bir köşede camdan dışarı izlemesine dayanamıyorum.
Çok çok güvendiğimiz, çok yakın oldugumuz bir aile var. Güzel bahçeli güvenli büyük bir evleri var. Haftalardır barni yi istediklerini söylüyorlardı şaka ile karışık. Ve artık bu aklıma çok yattı. Dilediğim zaman görebileceğim ve en az bizim kadar iyi bakılacağına inandığım bir yer. Onun bahçede koşturduğunu görmeyi çok istiyorum.
Alışamazsa mutlu olmazsa zaten bir dakika bile tutmam, gözünden anlaşılır zaten bahçeli bir ev yerine bizimle yaşamayı tercih edeceği..
Ama şuan öyle büyük bir üzüntü içindeyim ki, evladımı veriyormuş gibi kalpsiz hissediyorum kendimi..
Bu sahiplendirmede ben eşim veya bebeğim adına hiçbir çıkar gözetmiyoruz, barni den hiç rahatsız değiliz çünkü çok hareketli olsa da çok akıllı bir kuzu. Bizi hiç üzmedi. Sahiplendirme amacı sadece onun mutluluğu.
Daha önce benim gibi bebeğini vermek zorunda kalan ve onun daha mutlu olduguna sahit olan oldu mu? Güzel örnekler duymaya çok ihtiyacım var
