o kadar haklısınız ki, biz kadınlar hep aynı hatayı yapıyoruz. mesela ben evli de değilim ve bir ilişkim var fakat ciddi sorunları olan ve beni son derece yıpratan ve pişmanlık içinde bırakan bir ilişki. peki ben neden hala uzatıyorum ki, değer mi ki buna diye düşünmeye çalışıyorum. beni bu kadar üzmeyecek biri elbet ilerde karşıma çıkmaz mı? mutlu olacağım, hergün endişe içinde olmayacağım biri? sanki dünyadaki tek erkek şu anki erkek arkadaşımmış gibi diretmeye ne gerek var, olumsuz tarafları görmezden gelmek, hep alttan almak, hep polyanna olmak beni yeterince bunalttı. keşke şu yazınız hergün bana sms olarak gelse de bir daha hata yapmasam![]()
böyle ilişkiler zaten bitmeye mahkum canım..düşünsene ömür geçermi böyle..şuan tek erkekmiş gibi geliyor sana ama ayrıldığınızda biraz zaman geçince öyle olmadığını anlayacaksın ve kendine bu haksızlığı neden yaptığını onca zaman neden bukadar sıkıntı çektiğini sorgulayacaksın daha çok kendine kızacaksın''malesef''...zaten onlara sorsan biz kadınlar suçluyuz sürekli dırdır ederiz kıskancızdır aslında olay şu : anlayamazlar...aldatırlar... affedilince hersey bitecek unutacağız sanırlar ama asla biz kadınlar bunu sindiremeyiz... her kuşku uyandıran hareketlerinde biz endişe içinde onlara ''aldatıyormusun'' ,''yine kandırıyorsun'' beni falan fişman deriz. onlarda;.. ya sen bana hiç güvenmiyorsun sürekli kıskanıyorsun derler.. birde sütten çıkmış ak kaşık gibi konuşmaları olurya bitiyorum

