Merhaba,
44 yaşındayım, iki çocuk annesiyim. Belki çok tuhaf gelecek ama eşim kötü biri değildi; yine de onunla fiziksel uyumsuzluk, özellikle boy farkı beni duygusal olarak zamanla tüketti.Yanında kendimi kadın gibi hissedem Sevgi bağı kurmakta zorlandım.
Bu yüzden boşandım ama şimdi daha da büyük bir yalnızlık, vicdan azabı ve içsel çatışma yaşıyorum.
Benim gibi evliliğinde bu tür sebeplerle mutsuzluk yaşayan, sonra da benzer duygularla baş etmeye çalışan var mı?
Lütfen yargılamadan paylaşın, yalnız hissetmekten çok yoruldum.Üstelik çocuklarda var.O çocukların günahı neydi diyeceksiniz biliyorum ama bende bunları kendime söylüyorum.Çocuk yapmamın nedeni de boşanma gibi bir düşünceyi kafamdan çıkarmaya çalıştım.Kendime sürekli baskı kurdum boşanmayacaksın,böyld bşr sebeple boşanmak yazık değil mi dedim.Gel gör ki 12 yıl boyunca ruhuma söz geçiremedim.Lütfen beni yargılamayın yeterince kendimi yargılıyorum zaten.Ruhsal olarak yıllardır donmuş olarak kaldım.Benim durumuma benzer fiziksel beğenmediği için boşanan var mı?Varsa bu içsel çatışmadan nasıl kurtuldu?
adamı da beğenmiyorsan almasaydın, 2 de çocuk yapmışsın şimdi çocukların gunahı nedir?? Neyse olan olmuş yeni bir sevgili bulmaya bak attık.
