Basta kati olarak mümkün degil diyordum ama araya mesafe koymaya calistigim zamanda yoklugundan da hoslanmadigimi farkettim...bir ara üzerime cok düsmeye basladi, belim agriyordu, her gün ayri ayri melhem getirmeler, masaj icin randevu almalar, agri icin bant alip posta kutuma atmalar...cok sikilmistim bu durumdan ve akabinde zaten konuyu actim, nefes almam gerektigini falan söyledim...o da kabul etti...bir iki gün oh dedim ama sonrasinda böyle de mutlu olmadigimi farkettim...bazen Allah´tan belamimi istiyorum diyorum kendi kendime...daha önceki iki iliskimde daha cok seven tarafin ben oldugumu düsünüyorum, belki de suanda bu kadar üzerime düsülmesi beni zorluyor, anlayamiyorum...ben onu onun beni sevdigi gibi sevemem gibi geliyor...bir yandan da sonradan, is isten gecince pisman olurmuyum diyorum...bu belki benim icin bir sanstir diyorum...anlayacaginiz kafam cok karisik...