Ev ev içinde olmaz. Tek kaynana meselesi değil. Buradaki kimse eşiyle anne evinde de yaşamak istemez.
Her insan (eğer başkalarının sırtından geçinmeye seven , asalak karakterde değilse) kendi ayakları üstünde durmayı, kendi kararlarını almayı sever.
Ben bekarım,28 yaş,ailemle yaşıyorum. Ailem neredeyse hiç karışmaz bana. Ama yine de bu evde yaşamak benim için coooook zor . En basitinden ailem alkol kullanmaz ve hoş karşılamaz. Bu yüzden seyehatlerde aldığim ickilerimi mutfağa koyamiyorum. Ya da evimde mini bar yapıp sergileyemiyorum. Kapali dolabımda boynu bükük duruyorlar. Ya da yaz aylarinda soğuk soğuk biralarimi dolaba dizemiyorum, soğuk bira eşliğinde yarışma programı izlemek gibi basit bir zevkten mahrumum mesela.
Ya da misafir ağırlamak... Arkadaşlarim gelip gidiyor , bazen yatıya da kalıyor elbette ama arkadaşıma yemek yapip şık bir sofrada yiyemiyorum mesela. Neden? Çünkü evde başkaları da yaşiyor. Ne diyeceksin, anne siz mutfakta yiyin mi?? Aileyle ve arkadaşla öyle yemek yiyorsun. O hayal ettiğin uzun sofra muhabbeti vs olmuyor.
Ya da cinsiyeti erkek çok yakın arkadaşlarım var. Kafelerde şurada burada değil evime çağırmak isterim bazen,kahvaltıya gelsin mücver yapayım mesela... Ama aile evinde olunca onlarla tanıştırdigim herkesi sevgilim zannetme huyları var:)
Bunun gibi şeyler mesela bekar birinin aileisyle yaşadığı sorunlar.
Sen de annenle kvnle sunla bunla yaşarsan evine misafir Cagirip sofrada keyifli bir sohbetten bile geri kalacaksın,en basiti. Yanında kaynanan varken yap bakalım 'ozel' muhabnetini.
Odaya çekilsen kadın alınacak... Onun dizisi varken TV'yi değiştirmek istersen üzülecek , akşam film izlerken eşine sirnaşamayacaksin. Bir ömür kendi evinde misafir gibi olacaksın.
İstediğin saatte sevisemeyeceksin, çoluk çocuk sahibi insanlar gibi herkesin uyuduğu saati kollayacaksin- sadece yatak odasında /sessiz sedasız bir uğraş içinde olacaksınız...
Çok sıkıcı gerçekten. Ya da peşpeşe banyoya girseniz mesaj açık olacak. Aynı anda banyoya girseniz hoş karsilanmayacak, eşinize romantik sürpriz yapmak isterseniz kadını sepetlemeniz gerekecek,kalbi kırılacak...
Yani dertsiz başa dert. Ne gerek var?
Çocuğunu evlendiren insan ortalama 50 -60 yaslarindadir. O yaşlar da elden ayaktan düşme yaşları değil. Eşi vefat etmişse pekala tek başına işini görebilir. Heee,yaşı artık seksene yaklaşınca,elden ayaktan düşmeye , yardıma ihtiyaç duymaya başlayınca tabii ki aynı evin içine girilebilir. Ama en azından evliliğinizin ilk yıllarının içine edilmemiş olur.