Merhabalar,
Pazartesi gunu Tup Bebek icin tedaviye basliyoruz.Oncelikle yasadiklarimi ve psikolojimden bahsetmek istedim size.Uzun uzun yazacagim.Icimde ne varsa dokecegim buraya...
2010 yilinda cok sevdigim esimle evlenip yasadigim sehir olan Istanbuldan baska bir sehre gittim.Geldigim yer ufak bir sahil kasabasiydi ve herkes birbirini taniyordu.Esimin ailesi dahil hic kimsemiz yoktu orda.Kisa sure de cevrem olusmaya basladi.Yapim geregi kisa surede cok samimi oldum insanlarla.Sonrasinda hayalkirikligi ve baska arkadasliklar.En son tanismamiz gecen yil mart ayinda olan oda istanbuldan gelin gelmis ayni sartlarda oldugumuz,hatta eslerimiz ayni yerde calisan biriyle arkadas oldum hatta benim tabirimle dosttuk.Sonra onun bir arkadasi benim bir arkadasim derken grup olduk.Iyi vakit gecirdigim ailece gorustugumuz insanlardi.Buraya kadar hersey guzel...
2011 yilinda bebek istemeye basladik esimle.1. deneme,2. deneme,3. deneme ... derken ben huzursuz olmaya basladim.3 doktora gittim bir sorun gozukmuyordu.Rahim temiz hersey yolunda diyorlardi.Hayatimin en cahilce isi esimin testlerini o zaman yaptirmamiz oldu.Inanin hic aklima gelmedi.2011 dolu dolu huzurla gecti yinede.
2012 yili hayatimin donum noktasi oldu resmen.Subat ayinda esim ilk spermiyogram testini yaptirdi,bende muayene oldum.Bende sorun gozukmuyordu ama esimin sonuclari hic iyi degildi.Sperm sayisi azdi,yavasdi ustelik morfoloji sorunuda vardi.O an icime bir ates dustu resmen.Ama iyiydim dostlarim vardi ya onlar destekti bana.Dualar okuyacaktik,icim rahat olacakti ve elbette bebegimiz de olacakti.
Subat ve Mart ayinda esim ilac kullandi,keciboynuzlari,cevizler,findiklar...Bu arada ben iyiyim hala..Hatta esimi ben telkin ediyorum.Asla isyan etmeyecegiz daha yasimiz kac bizim diyorum...
4 Nisanda arastirip iyi olduguna karar verdigimiz bir tup bebek merkezine gittik.Yine esime spermiyogram testi ve bana muayene.O koltuktan nefret eder oldum...artik gorunce titremeye basliyorum.Doktor ultrasyonda bakarken cikolata kistin var dedi.Beynim uguldamaya basladi.Arastirdigim kadariyla buda bir ınterfılıte nedeniydi.Birde bu eksikti! Neyse basladik esimin sonucunu beklemeye.Bu arada icim hala yaniyor.Bu sefer az olan sperm sayisi neredeyse yok denecek duruma gelmis,hareket sifira yakin ,morfoloji % 0. Iste o an basladi benim imtihanim.O an dustum aslinda ben o karanlik kuyuya.Cevremde hep bebek askiyla bilinen ben dunyaaa cocugu olmayacak!
Eve geldik..gozler sismis yanliziz.Ama aklim hep dostlarimda onlarla konusmaliyim icim rahatlamali...Onumuzdeki hafta rahim filmi cekilecek bana.Ailem uzakta ama olsun dostum olacak yanimda.Ertesi gun ariyorum dostumu.Sesi soguk,isteksiz konusuyor.Ne oldu diyorum bosver diyor.Coktan bosvermis yani beni.Bize gelsene diyorum isim var diyor.Kapattik telefonu facebooka girdim.Oradan adilik,yalanci arkadaslik,dedikodu falan filan onlarla ilgili bir suru sey paylasmis.Aradim tekrar...Disarda bulusalim evine gelmek istemiyorum dedi.Idrak edemiyordum olanlari peki dedim.Bir cafeye gittik...Benimle ilgili x `e YORUM yapmissin(diger dostum dedigim kisiye).ne yapmisim yorum dedim.O kadar basitce o kadar komik seylerki.Ama konusulan hersey sanki hep art niyetli oldugum ve onu kiskanmisim gibi aktarilmis.Aciklama yaptim ama anlamadi beni.Riyakarlikla sucladi.Birde ustune bende benimle ilgili ne sirrin varsa hepsini sinirlenip x kisiye anlattim dedi.Ben yorum yapmisim ama siz dedikodumu yapmissiniz dedim.Ne dediysem dedim ama bu olayda aklayamadim kendimi.Birden gunah kecisi oldum,hepsi cikti hayatimdan.Daha test sonuclarimi bile paylasamadan,bana yardim edin kotuyum diyemeden onlar yargilayip asmislar bile beni.1 hafta oyle tuhaf duygularla gecti.Isin kotusu bu insanlar ile ayni sitedeyim surekli goruyorum,gorusuyorlar,guluyorlar..sesleri hep evimde.
1 hafta sonrasinda rahim filmim cekildi.Narkozdan aglayarak uyandim.Esim elimi tutmustu yanimda oda agliyordu.Ertesi sabah kalktigimda ben degildim sanki.Sinir krizleri gecirdim ustuste 3 gece acillerde sabahladik.Eve giremiyordum.10 gunde 7 kilo verdim.Surekli kusuyordum.Intihar etme dusuncesi yerlesmistiki artik beynime ablam ve enistem cikip geldiler yanima.Delirmis gibiydim.Nefes alamiyorum diye bagiriyordum surekli.
Mayis ayinda tedavimin baslamasi gerekiyordu ama benim psikolojim berbatti.Beni alip Istanbula getirdi ablam.Burada yaptircaz tedaviyi dedik.Umut tup bebek merkezini arastirdik bulduk.Suleyman Bey ile tanistim.Esimden tekrar spermiyogram istedi.Bu sefer sonuclar daha iyi cikti.Ama benim Mayis ayim gitmisti...
Son olarak hala Istanbuldayim ailemin yaninda.Yasadigim yere donmek istemiyorum.O kadar kotu gunler gecirdimki son zamanlar o evde,sanki gidince tekrar yasayacakmisim gibi....Esimi ara ara gidip geliyor yanima.Cok ozluyorum onu.Psikolojik olarak hala iyi degilim.Kriz gecirmiyorum ama icim hala yaniyor.Sabahlari kalktigimda sikintidan patlayacakmis gibi oluyorum.Namaza basladim,tovbe ettim yaptigim tum gunahlara...surekli tesbih cekiyorum.Carsamba gecesi Hz Mevlanayi ziyaret icin istanbuldan yola ciktik sabah ziyaretimi yapip tekrar donduk.Suan yasadigim ruh durumu normalmi bilmiyorum.Gerci yasadiklarima verdigi tepki bu beynimin biliyorum.
Bu sabah adet oldum,pazartesi umudum icin basliyorum tedaviye.Bakarsiniz sinavim bebegimle biter.Bu bebek yuregime su serper.Suan bunun icin nefes aliyorum.
Biliyorum uzun oldu ama baktimda ben yazarken bile bir nebze olsun rahatlamisim.Okuyan,yorum yapan herkesden Allah razi olsun.Hakkinizi helal edin zamaninizi aldim.
Ama üzülme daha bitmedi ümidini yitirme hem bak gör bence hiç beklemediğin bir anda pat diye gelecek bebişin..Bizim istediğimiz zaman da değil de Allah'ım en uygun zamanda gönderecek onu sana inşallah üzülme..
