Herkese merabalar, nereden nasıl başlasam anlatmaya inanın bilmiyorum ama kıymetli düşüncelerinize çok ihtiyacım olduğunu düşünüp yazmak istedim. Dün okulun ilk günüydü biliyorsunuz, sabah okulumuza gittik okul öncesinden tanıdığım aileler de vardı, bizim çocuklarımız ayrı sınıflara alındılar ama önemli değil tabi sonuçta aynı okulda okuyacaklar. İlk ders ziliyle birlikte sınıflara gitti cocuklar ve biz anneler olarak dışarıda beklemeye ve diğer ebeveynlerle tanışmaya başladık. Benim önceden tanıdığım anneler kendi çocuklarının sınıfındaki diğer annelerle konuşuyor falan işte sonra bir baktım göz açıp kapayana kadar ortadan kayboldular. Neyse bende başka bir arkadaşla duruyorum okulun önünde bir diğer anne geldi - hadi ayşe kahve içmeye gidiyoruz çocuklar çıkana kadar geliyor musun dedi, bu benim yanımda duran arkadaş bana hiç bir şey demeden kalktı gitti. Bu arada o çağıranı da tanıyorum. Herkes bir anda toz duman oldu ben kalakaldım bir başıma tabiri caizse. Yani beni neden çağırmadılar anlayamıyorum. Ya da çağırmalarını beklemeden ben de mi peşlerine takılsaydım? Ya diğerlerine ne demeli? Nezaketen bir geliyor musun sende diyebilirlerdi ben mi yanlış düşünüyorum???? Tüm okul hayatım hiç bir kız grubuna tam ait olamadan orta malı gibi geçti, sessiz sakin bir çocuktum hep ve pek konuşkan değildim ama bu benim karakterim ne yapabilirim ki?? çocuğum okula başlayınca durum değişir diye umuyordum yine aynı olaylar... Bilmiyorum anlatabiliyor muyum yani demek istediğim vilntancığım biz şuraya gidiyoruz hadi kalk sende gel diyenim olmadı şu yaşıma kadar!!! ne yaptığım yada ne yapmadığım için böyle muameleye uğruyorum gerçekten bilmiyorum yaaa çok gücüme gidiyor tüm bu yalnızlığım bu bir gerçek