iyi akşamlar kızlar..lütfen bana biraz fikir verin bunaldım iyice..kendimi o kadar kötü hissediyorum ki anlatamam.1,5 yıllık evliyim 4 aylık da bi kızım var.eşimle evlendikten sonra eşim şehir değiştirip yanıma geldi ve hala iş bulamadı.eşimle öyle çok sıkıntılar yaşadık ki kaç defa boşanalım diye konuşup icraata dökmedik.ama bu sıkıntılar ne ailevi ne geçim derdi yüzünden tamamen ikimizin arasındaki anlaşmazlıklar.ben de şu an doğum iznim bitti rapor aldım onu kullanıyorum yani anlayacağınız yaklaşık 5 aydır evdeyim.evin tüm yükümlülüğü üzerimde.eşime bi şey söylesem hemen tartışmaya dönüşüyor, kızıyor bağırıyor sonra da küsüyor..oturup bi sorunu iki medeni insan gibi bile konuşamıyorum.hani bazı insanlar bağırarark çağırarak kendini haklı gösterir ya aynı öyle..5 aydır evdeyim öyle çok bunaldım ki anlatamam..her gün bi önceki günün aynısı..sabah kalk,kahvaltı hazırla,sofrayı topla, bulaşık yıka,evi sil süpür, çoçuk bak, süt sağ, akşam yemeği hazırla,akşam çoçuk uyutmak için uğraş.gece 3 saate bir çoçuğu emzirmek için kalk..hep rutin hep rutin..eşimse 11 gibi kalkıyor,kahvaltısını yapıyor 12 g,b, dışarı çıkıp akşam 5 gibi geliyor.hiçbir desteği yok..yaptığı tek şey gelip yemek yemek,kumandayı alıp spor kanalı izlemek ve çoçuk sevmek..belki diyeceksiniz kardeşim çoçuk sahibi olmak için insanlar senelerini harcıyor diye, yanlış anlaşılmasın lütfen kızım dünya tatlısı..onun varlığna her daim şükrediyorum ayrı mesele ama istiyorum ki eşim biraz destek olsun..ne bileyim mesala hadi ben biraz kızımızla ilgilenirim sen dinlen biraz yada hadi hep birlikte bi yere gidelim desin istiyorum ama yok..ben dediğimde ise nereye gidicez cocukla, her yer kalabalık,domuz gribi salgını var vs vs başka bi şey dediği yok..bugün öyle bunaldım ki sen 1 saat bebeğe bak bi fön çektirip gelicem dedim, yaa sonra gidersin dedi çıktı gitti evden.2 saat önce aradım iyi değilim, duvarlar üstüme üstüme geliyor dedim..zaten bi rahat vermezsin,ne zaman iki insan yanına gelsem ararsın diye kızdı bana..1 saat önce de eve geldi tartıştık.benim için işini gücünü bırakmış gelmiş, beyimiz 1,5 yıldır evdeymiş ne varmış bunda, çoçuğa bakmak cok mu zoruma gidiyormuş falanlar filanlar gene tartışmaya dçnüştürdü anlayacağınız..aynaya bile bakmak istemiyorum ben kızlar..hep pijama,dağınık saçlar, isteksizlik..üzerime ölü toprağı serpilmiş gibi hissediyorum..hiçbi destek yok, ilgi yok,bi paylaşım yok...insan eşini aradığında kendimi iyi hissetmiyorum dediğinde koşa koşa gelmeyecekse ne anlamı var ki o evliliğin?tartıştktan sonra çoçuğun yanında sigara içti bende bağırıp çağırıp diğer odaya geldim..napayım ben şimdi kızlar..gidip kapısını çalabileceğim ne bir arkadaşım var ne bi dostum...