- 2 Şubat 2017
- 3.349
- 3.499
- 133
tamam işte içtiğin ilaç sende intihar düşüncesi oluşturuyor olabilir ki antidepresanların bir kısmı öyle reçeteyi bir oku olmazzsa ilacını değiştirsin doktora aklından geçenleri söyle.
tamam işte içtiğin ilaç sende intihar düşüncesi oluşturuyor olabilir ki antidepresanların bir kısmı öyle reçeteyi bir oku olmazzsa ilacını değiştirsin doktora aklından geçenleri söyle.Ben antidepresan alıyorum zaten yaptığım tek şey aptal bir sakinlik ve saçma saçma gülümseme... Doktor sabırlı ol diyor.
aynen 6 haftada tam etki eder ilaç ancak.Yeni mı başladın almaya? Evet sabırlı ol zamanla faydasını göreceksin. İlk başlarda öyle oluyor ama sonradan enerjik hayat dolu olursun. Boşver insanları kendini mutlu etmeye bak kmseden birşey bekleme. Hayat o kadar güzel ki önünde koskoca yıllar ve yaşaman gereken bir sürü şey var..
kimsenin kimsesi yok. Hepimizin etrafında "sadece insanlar" var.
Aylar önce bir konu açmıştım burada. Ben ailemi terk etmek istiyorum. Bir yerlere gidip izimi kaybettirmek istiyorum. Bu düşünce hep benimle.
Yol ayrımında olduğumu hissediyorum. Bir kere arkama bakmasam biraz güç bulsam kendimde çekip gidicem. Ne güzel siz başarmışsınız. Annem benim bu ruh durumumun farkına ama susuyor. Korkuyor birşeyler yapmamdan.sanirim avrupa ve abd gibi ulkelerde en sevdigim olay insanlarin istedigi zaman ailesinden ayrilip ayri eve cikabilmesi yani ozetle ebeveynlerin cocuklarini tapulu mal olarak degil de birey olarak gormesi..
bireysellige cok onem veren biri olarak sizi anliyorum , sorununuz birey olabilmek ama basta aileniz olmak uzere cevrenizin buna izin vermemesi cunku bizim toplumda boyle ya evlenince ayrilirsin ana evinden ya ölünce..
genc yasta evinden ayrilmis ve kendi ayaklari uzerinde durup istedigi hayati yasamis biri olarak size biraz cesur olun diye tavsiyede bulunacagim , okumadiysaniz univ okuyun bir ise girin calismaya baslayin o zaman istediginiz an bavulunuzu alip cikip istediginiz hayati kurabilirsiniz
İlaç almaya başlayalı iki hafta oldu. Öfke, yetersizlik, değersizlik,uykusuzluk ve intihar yüzünden gittim zaten doktora. Ailemi terk etmek izimi kaybettirmek, gerekirse yarı aç yarı tok yaşamak ama biraz birey olmak istiyorum. Çok mu şey istiyorum. Sanki hayatımın üstünde ipotek var. Bunlar evlen bu evden öyle git modundalar.
Benim daha yıkıcı şeyler yapmam gerekiyor. Çünkü çok tutucu ve korumacılar. Garip bir şekilde içimden hep eskişehire gitmek geliyor. Bir kere bile gitmediğim bir yer neden oraya yönlendiriliyorum hiç anlamış değilim. Belki öğrenci şehridir diye.Sinirlari zorlamadan olmuyorsurak .
Ailemi cok seviyorum, uzerimde hicbir baskilari yok ama ayri bir yasam surmeyi ben de cok istiyorum. Ayri bir evimin, ayri bir duzenimin, ayri bir arabamin olmasini o kadar cok istiyorum ki... Tum bunlarin is yasamimda bana oyle buyuk artilari olacak ki aslinda. Daha iyi kosullarda yasamak icin cabam cok daha fazla, kariyerimdeki basarim da o denli buyuk olacak.
Apayri, bagimsiz, kendi ayaklari uzerinde durabilen ve sorumluluk sahibi olan bir birey olmak insanlari niye korkutur ki?
Bunu aileme biraz citlattigimda hemen evlenmeyi onume koydular. Evlenip ayri bir duzen kurmamin daha uygun oldugunu soylediler. Annemi gormeliydin; saclar diken diken, gozler kocaman...
Sinirlarimizi zorlayacagiz. Oturdugumuz yerde kaygilanarak olmuyor maalesef. Mucadeleyi birakmayacagiz ve nihayetinde mutlu gunler bizim olacak. Inan buna!
Benim daha yıkıcı şeyler yapmam gerekiyor. Çünkü çok tutucu ve korumacılar. Garip bir şekilde içimden hep eskişehire gitmek geliyor. Bir kere bile gitmediğim bir yer neden oraya yönlendiriliyorum hiç anlamış değilim. Belki öğrenci şehridir diye.
Bir kafeste debelendiğim için tek çıkış yolumu bu olarak görüyorum. Ben çekip gitmek istiyorum. Ama kendime güvenim yok. Ailemden kopup birey olmak istiyorum. Zorlar çok tutucular ve korumacılar.İntihar mı? Gerçekten mi?
Bu kadar mı çaresizsiniz. Bu kadar mı yorgunsunuz? Bu kadar mı hayattan sogudunuz?
Neden hayatınıza son vermek istiyosunuz. Kimi cezalandırmak için?
Benim hakiki anlamda kimsem yok. Var gibi görünüp yok olan insanların içindeyim. Yaşayamadığım hayatın yasını mı tutucam hep?
Bir kafeste debelendiğim için tek çıkış yolumu bu olarak görüyorum. Ben çekip gitmek istiyorum. Ama kendime güvenim yok. Ailemden kopup birey olmak istiyorum. Zorlar çok tutucular ve korumacılar.
Hakiki anlamda yalnız olduğumuzu zaten biliyorum. Ama herhalde herkesin ailesi çocuklarına karşı kayıtsız duyarsız değildir. Ben simdi gizliden biriyle tanışsam evlensem hamile kalsam ruhları duymaz. Ama yok oldukları halde birde ahkam kesmiyorlar mı işte ben ona isyan ediyorum.Karacaoğlan ne demiş;
Tırnağın var ise başın kaşı.
Kimseden kimseye vefa yoğ imiş..
Allahtan başka sığınıp destek isteyebileceğimiz kim var ki? Sadece sizin hayatınız mi böyle sanıyorsunuz? Biraz silkelenmeye ihtiyacınız var bence.
Herkesin ailesi kayıtsız değildir elbet. Kiminin ailesi kayıtsız olur, kiminin kocasi, kiminin çocuğu. Bütün bunların adı imtihan. Allah bir kulunu bir şekilde terbiye etmek istiyorsa ona imtihanlar verir. Buradaki sizin terbiye olacağınız mesele de neden ailem böyle kayıtsız diye kendinizi helak etmek olmamalı. Ben anne olduğumda cocuguma bu şekilde davranmamalıyım demek olmalı. Allah yüklerinizi hafif etsin..Hakiki anlamda yalnız olduğumuzu zaten biliyorum. Ama herhalde herkesin ailesi çocuklarına karşı kayıtsız duyarsız değildir. Ben simdi gizliden biriyle tanışsam evlensem hamile kalsam ruhları duymaz. Ama yok oldukları halde birde ahkam kesmiyorlar mı işte ben ona isyan ediyorum.
Tek mesele gitmek. Geriye kalan tüm şartları yerine getirebilirim.Hem tebdili mekanda ferahlık vadır, yeni bir hayat.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?