Merhabalar.
[Bu konu için 2. üyelik aldım. Yönetimin bilgisi var.]
27 yaşındayım. Bekarım. Çalışıyorum ve tek başıma yaşıyorum.
Çocuk doğurmak, anne olmak istemiyorum.
Evliliğe gelirsek daha hazır hissetmiyorum. Erken bile sayılır. Sadece geç olsun ama yeter ki doğru bir evlilik olsun diyorum. İlerde evlilik sürecine girersem çocuk konusunu karşımdaki adamla kesinlikle konuşmam gerekiyor. Bunun bilincindeyim.
Son zamanlarda bu kararımı annemle ve babamla paylaşmalı mıyım? diye düşünmeye başladım.
Evet daha evli bile değilim ama bu konu hep benimle olacak, hep karşıma çıkacak. Çok şanslı
çıktım ve çocuk istemeyen bir adamla evlendim diyelim çocuk baskısının bariz bir şekilde olacağına eminim.
Annem son bir buçuk senedir evlilik baskısı yapmaya başladı. İnceden torun istediğini dile getiriyor. 'senin kızını da göreceğiz' , 'anne olunca anlarsın' tarzı sözler duymaya başladım. O böyle konuşunca hiçbir şey söyleyemiyorum ama garip hissediyorum. Çocukları çok sevsem de çocuğumun / çocuklarımın olduğunu hayal dahi edemiyorum. Kendimle bağdaştıramıyorum.
Bu arada ailenin tek kız çocuğuyum. İki erkek kardeşim var. Annem ve babam torun sevgisini illa ki
tadacaklardır. Ailemle ilişkim inişli çıkışlıdır pek iyi sayılmaz aslında. Açıkçası annem farklı zamanlarda birkaç kere 'senin kızını da göreceğiz' demeden evvel bu konuyu ailemle paylaşma düşüncesi aklımda bile yoktu.
Birgün bu durumu en azından annemle paylaşmalı mıyım? (Beni anlayacağını pek sanmıyorum ama) Hiç bilmese daha mı iyi olur diyorum bazen. Ama ne olursa olsun çocuğunun çocuk istemediğini bilmek bir annenin hakkı mıdır?