Çok çocuklu bir ailenin ferdi olarak galiba cevap vermem gerek. 6 kız kardeşiz biz. Burada annem, babam ve çocukları olarak bakmam gerek.
Anneme neden bu kadar peşpeşe doğurabildin nasıl cesaret ettin diye çok kere sorduk. Erkek çocuk için olmadığını söyledi ama bunu dürüst olarak itiraf edemediğini düşünüyorum kendimce. Bize haksızlık yapmak istememiş olabilir. Çünkü annem bize çok iyi baktı. Parmakla gösterilir hala.
Onun söylediğine göre kalabalık bir aile seviyormuş. İyi ki doğurmuşum kızlarımı der. Korunma konusunda annem bilinçli bir kadındı.
Bazı arkadaşların sandığının aksine bizi okutmak için ellerinden geleni yaptılar. Okutmamak küçük yaşta çalıştırıp gelir elde etmek gibi girişimleri asla olmadı. Erken yaşta evlendirip boğaz eksiltmek gibi tavrın lafı bile olmaz zaten.
Çevremizde ki herkesten daha fazlasını yaptılar hala yapıyorlar.
Babam için çok da önemli değildi. Zaten çok çalışmayı sever. Ama kardeşimi istemediğini biliyorum. Kucağına aldıktan sonra sevmeye başladı. Zaten duygularını çok belli etmediği için tam olarak ne düşündüğünü bilmeyiz. Ama hep bizim için çalıştı babacım. Ortalama bir gelire sahipti yüksek değildi.
Biz kardeşler için hala çok güzel. Acı tatlı olaylarda bir araya gelip yardım etmemiz. Aileye yeni katılan ufaklıklarla beraber kocaman çok sesli bir aileyiz
Ve en önemlisi hepimizin bilinçli, ayakları üzerinde durabilen bireyler olduğumuzun farkındayız. Annem bize iyi bir rol model oldu çünkü.
Evet belki geçmişte imkanlarımız çok daha fazla olabilirdi ama bir kolejde okumamanın eksikliğini hissetmedim.
Umarım durumun cehalet deyip kestirilip atılamayacağı konusunda biraz fikir verebilmişimdir.
Rabbim alnimiza ne yazmis bilinmez ama bn ikinci cocuga bile karsiyim cunku bu dunyada ilk evladimi vatana millete hayirli helal lokma gecirebilirsem ne mutlu bana
