Tavsiyelerinizi dinlemek isterim
10 yıldan fazla oluyor senin deneyimlerini yaşayalı.
İlk işimdi… Kocaman bir fabrikanın ortasındayım…Stajlarım gibi değil.. “Ne yapacağım?? Kimse ilgilenmiyor…
Ama ben mühendisim ya nasıl olur amiriyim bunların..”iç sesim bunlar..
Ama bilmiyordum ki: sen işçiden az bilirsen ki işçi adam gözünün içine bakınca anlar, sen amir olamazsın..
Okulda bir hocam demişti: işi işçiden öğrenirsin ancak diye.. Ama ne demek istediğini anlamıyorsun o zaman.
Olacak şey değildi işçi beni takmıyordu..İnanılmaz bir ruh durumu anlatamam…
Senin belli çizgilerinin olması, iyi bir okuldan mezun olman vs bunlar pek işe yaramaz. Sonrasında ancak kullanırsın bunları.
Diyelim sen sıkılıyorsun iş yerinde ama çaktırmamak için bir şeylerle uğraşıyorsun. Sanıyorsun ki insanlar seni çalışıyor biliyor. Hayır canım biri yanın yanından geçerken bile senin ruh durumunu anlar, zaman doldurmak istediğini vs.Senin yanında çalışan bu adamlar tecrübeli ve bir gün onlar da senin gibiydi…
Gidip konuşmak, birileriyle tartışmak bu noktada pek işe yaramaz. Sen yeni mezunsun. Bu maalesef yeni bir kalıp.
Ben çok tartıştım birileriyle ama işime yaramadı.
Bizim buraya yeni mezun bir kız geldi. Benim eski halimin tam ama tam tersi.
Şu ana kadar barınan ve insanların en iyi davrandığı yeni mezun mühendis. Kız ne yapıyor?
1.) Bir kere çok kibar.
2.) Ne iş verirsen ver “ya benim işim değil” demiyor. Günde kaç kargo zarfı veriyorum yazması için bilmiyorum ama hep güler yüzle alıyor.
3.) En basit işleri bile verdiğin an yapıyor. O da gidip işi verene veriyor ama verdiği kişi iş yapmış görünüyor.
4.) Kimseyle tartışmıyor. İşi olursa yapıyor olmazsa ders falan çalışıyor.
Sen de sakin ol. Kim işi üstlenirse üstlensin. Sen işini yap. Ama yeni başlayıp da sakın birbirini tanıyan insanlar arasında kulis yapma. Her insanın bir kırılma noktası mutlaka var. Ve sen istersen mutlaka yakarsın bu noktayı. O zaman en sert görünen insanın aslında en yumuşak kişi olduğunu anlarsın.